28 กุมภาพันธ์ 2545 22:04 น.
พงษ์ศักดิ์
อันร้อยพันนางใดไม่ประสงค์ ใจยังคงมุ่งมั่นนิรันดร์หมาย
ปองเพียงนางหนึ่งนี้มิรู้คลาย แม้ชีพวายสลายสิ้นทั้งอินทรีย์
หนึ่งในดวงฤทัยฉันใฝ่หา เฝ้าคอยวันเวลาพบโฉมศรี
เปรียบดั่งดวงจันทราคอยราตรี เปรียบดั่งดวงสุรีย์รอทิวา
ครั้นได้มาพานพบประสบแล้ว ช่างผ่องแผ้วสมใจที่ใฝ่หา
ช่างงดงามท่วงทีกิริยา ช่างโสภาตรึงใจให้ใฝ่ชม
อยากจะบอกความในให้เธอรู้ ว่าฉันหมายเคียงคู่อยู่สุขสม
โปรดอย่าขุ่นเคืองใจให้ฉันตรม ฉันเพียงหมายภิรมย์นิรันดร.
28 กุมภาพันธ์ 2545 09:36 น.
พงษ์ศักดิ์
มองดูดาวหนาวใจหวลให้คิด ถึงมิ่งมิตรจิตใจเสน่หา
ค่ำคืนนี้ไร้เดือนเหมือนตัวข้า สิ้นความหวังแก้วตามาเคลียคลอ
น้ำตานองหลั่งไหลพาใจเศร้า โอ้ตัวเราทำผิดสิ่งใดหนอ
ดวงฤทัยจึงจากไกลไม่รั้งรอ โอ้เธอหนอดวงใจช่างร้ายจริง
วันเดือนปีผ่านไปใจยังเศร้า ไม่ได้ข่าวดวงใจอยู่ไหนหญิง
เฝ้าตามหาถามไถ่ใจประวิง เจ้าพักพิงถิ่นใดไหนแก้วตา
หากได้ยินเพลงครวญนวลจงนึก จงตรองตรึกถึงพี่ที่ครวญหา
พี่ยังคิดถึงนวลป่วนอุรา กลับคืนมาหาพี่เถิดที่รัก.
28 กุมภาพันธ์ 2545 07:55 น.
พงษ์ศักดิ์
สุดดินสุดฟ้าหรือว่ามหาสมุทร ไม่สิ้นสุดเพียงใดไกลสุดหล้า
หากจะเทียบเปรียบคุณพระมารดา น้อยยิ่งกว่าเสี้ยวหนึ่งซึ่งคุณนั้น
แต่แม่ฉันจากไปไกลลาลับ ไปไม่กลับลับล่วงสู่สรวงสวรรค์
ลูกสุขใจแม่ไปพ้นทุกข์พลัน แต่อาลัยที่จากกันเร็วเกินไป
อันความหลังฝังจิตให้คิดถึง ในครั้งหนึ่งพร้อมหน้าพาสดใส
พ่อแม่ลูกร่วมสุขทุกข์ใดใด ร่วมฝ่าฟันทุกข์ภัยไม่เคยลืม
แต่บัดนี้แม้พ่อมีเมียใหม่ ลูกเรียกแม่ก็ใช่ไม่อาจฝืน
เขาแสนดีเพียงใดใจลูกปลื้ม ไม่อาจลืมแม่คนเก่าของเราเลย.
27 กุมภาพันธ์ 2545 22:33 น.
พงษ์ศักดิ์
มองดูดาว หนาวใจ หวลให้คิด
ถึงมิ่งมิตร จิตใจ เสน่หา
ค่ำคืนนี้ ไร้เดือน เหมือนตัวข้า
สิ้นความหวัง แก้วตา มาเคลียคลอ
น้ำตานอง หลั่งไหล พาใจเศร้า
โอ้ตัวเรา ทำผิด สิ่งใดหนอ
ดวงฤทัยจึง จากไกล ไม่รั้งรอ
โอ้เธอหนอ ดวงใจ ช่างร้ายจริง
วันเดือนปี ผ่านไป ใจยังเศร้า
ไม่ได้ข่าว ดวงใจ อยู่ไหนหญิง
เฝ้าตามหา ถามไถ่ ใจประวิง
เจ้าพักพิง ถิ่นใด ไหนแก้วตา
หากได้ยิน เพลงครวญ นวลจงนึก
จงตรองตรึก ถึงพี่ ที่ครวญหา
พี่ยังคิด ถึงนวล ป่วนอุรา
กลับคืนมา หาพี่ เถิดที่รัก.
หน้าส่วนตัว
605
