6 มีนาคม 2545 07:26 น.
พงษ์ศักดิ์
เส้นทาง ที่ยาวไกล สู่จุดหมาย ปลายทางนั้น
ทุกก้าว ล้วนสำคัญ อย่าไหวหวั่น ต่ออบาย
หากเจอ อุปสรรค จงแน่นหนัก อย่าหวั่นไหว
ท้อบ้าง ไม่เป็นไร อย่าถอดใจ ก็แล้วกัน
ถ้าถอย ก็คือแพ้ คนอ่อนแอ น่าขบขัน
ใคร ๆ คงลือกัน ว่าเรานั้น ไม่ได้ความ
ถ้าสู้ ก็ชนะ จงอย่าละ พยายาม
รางวัล อันงดงาม ก็คือความ มั่นคงเอย.
5 มีนาคม 2545 18:14 น.
พงษ์ศักดิ์
จะหว่านพืชไปทำไม ถ้าไม่หวังผลภายหน้า
มั่นใจไว้เต็มอุรา ในวันข้างหน้าจะเก็บมากิน
อุตสาห์รดน้ำค่ำเช้า โง่เขลาเอาใจไม่สิ้น
สุดท้ายคนอื่นเอาไปกิน ฉันแทบแดดิ้นผลถูกกินสิ้นไป
คอยเฝ้าทะนุถนอม ไม่ยอมให้มดแมงไต่
มือดีมาขโมยเอาไป สุดจะเสียใจเสียดายสิ้นดี
จะลองหว่านใหม่อีกหน จะทนรดน้ำอีกสักที
ถ้าโดนขโมยอีกคราวนี้ พอแล้วพอทีฉันนี้ไม่หว่านอีกต่อไป.
4 มีนาคม 2545 21:50 น.
พงษ์ศักดิ์
เจอะสาวงามพริ้งหัวใจประวิงเต้นแรง หัวใจก็แฝงไปด้วยความสงสัย โอ้ว่าเธอจ๋าอยากถามว่าอยู่หนใด เอ๊ะเธอทำไม่ถึงไม่พูดจา
พี่จะตามไปส่งบ้านไหมจ๊ะเธอ อย่าว่าเพ้อเจ้อเธอไว้ใจพี่เถิดหนา หรือจะซื้อของพี่ขอจองนำพา พี่มีโตโยต้าพี่จะพาเธอไป
ครั้นมาถึงบ้านแก้วตา เอ๊ะใครเดินมาเห็นอยู่รำไร ถามเธอว่าเขาเป็นใคร เธอตอบทันใดว่าเป็นสามี
เธอพูดแค่นั้นขาของฉันก็สั่นไว รีบเผ่นเร็วไวอยู่ไม่ไหวละทีนี้ ก็พ่อเจ้าประคุณทูลหัวของหล่อนนะสิ ไม่มาฟรี ๆ มี .38 ติดมือมา..
4 มีนาคม 2545 21:21 น.
พงษ์ศักดิ์
เกิดมาฉันไม่เคยประสบ ไม่เคยพบหญิงใดเหมือนเธอ
โอ้งามช่างงามเลิศเลอ ใครเจอต้องแลตะลึง
ฉันเองก็ไม่เคยมีคู่ จึงอยากรู้ถึงความลึกซึ้ง
แต่แล้วฉันต้องตะลึง สุดซึ้งเธอส่งยิ้มมา
เธอเดินเข้ามาทายทัก ฉันงงยิ่งนักในท่างทีวาจา
ฉันยืนคิดไปคิดมา ตายละหวา.!! นี่ไม้ป่าเดียวกัน
ฉันเลยแกล้งทำเป็นใบ้ พูดไม่ได้จนคุณเธอรำคาญ
แล้วเธอก็ไปจากฉัน โอ้พ่อนงคราญ ไปเล๊ย..ไปเลย
4 มีนาคม 2545 21:07 น.
พงษ์ศักดิ์
ฉันรอวัน วันที่เธอหวลกลับ กลับมาซับน้ำตา บนอกฉัน
คงมีวัน วันที่เธอพ่ายและหน่ายหนีสังคม อันหลอกลวง อันวุ่นวาย
และเธอคงไม่ปฏิเสธฉัน ถ้าฉันจะขอเธอร่วมชีวิตกัน และวันนั้น
คือวันแห่งความฝัน คือวันแห่งความฝันที่ฉันรอมานานแสนนาน..
หน้าส่วนตัว
2407
