28 พฤศจิกายน 2549 09:56 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
อย่าสงสัย ฉันเลย นะคนดี
ก็ฉันมี ใจเดียว ที่มอบให้
ฉันมีเธอ ทั้งคน อยู่ในใจ
หายสงสัย ได้แล้ว นะคนดี
ถึงแม้เรา จะอยู่ห่าง สักเพียงไหน
ขอแค่ใจ สองเรา อย่าหลีกหนี
ฉันมีเธอ เธอมีฉัน ในฤดี
ขอแค่นี้ ก็สุขยิ่ง จริงไหมเธอ
27 พฤศจิกายน 2549 11:25 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
เหนื่อยจริงจริง ชาวนา หลังสู้ฟ้า
ต้องก้มหน้า ก้มตา น่าเวียนหัว
เหนื่อยก็เหนื่อย อ่อนล่า ใจนึกกลัว
สู้กับตัว ตัวเอง กลางแดดลม
แหงนหน้าขึ้น ทีไร ใจเต้นรัว
เหมือนเมามัว ตาลาย ไม่สุขสม
ต้องคอยยืน หลับตา พาเศร้าตรม
ทุกข์ระทม จริงจริง เราชาวนา
หลังก็เจ็บ เอวก็ปวด แสนรวดร้าว
เมื่อถึงคราว กลางคืน ทั้งแข้งขา
แสนเหน็ดเหนื่อย หมดแรง แฝงน้ำตา
ใจอ่อนล้า กับความจริง ที่ฝืนทน
ใจเริ่มท้อ เหนื่อยล้า ที่เป็นอยู่
ไม่อยากสู้ อีกแล้ว ไม่อยากสน
อยากจะหนี ไปให้พ้น กับความจน
ต้องดิ้นรน ขนาดไหน ไกลความจริง
27 พฤศจิกายน 2549 08:37 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
เธอเป็นเหมือนหนามยาวยาวคล้ายดั่งมีด
ที่คอยกีดให้ใจฉันนั้นเป็นแผล
ได้ยินชื่อหรือเห็นหน้าไม่อยากแล
ใจเป็นแผลก็เพราะเธอเกลียดจริงจริง
พอกันทีคนชื่อนี้ไม่ขอยุ่ง
จะไม่มุ่งเดินเข้าหาน่ากลัวยิ่ง
เธอเป็นมารหัวใจฉันเกลียดจริงจริง
เสียทุกสิ่งเสียทุกอย่างก็เพราะเธอ
น้องที่ทำงานให้แต่งให้ .....ก็เลยอยากรู้จริงว่าความรู้สึกของน้องเขาคิดยังไงกะผู้หญิงที่เขาเกลียด
24 พฤศจิกายน 2549 15:31 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
ที่ตรงนี้ เคยมีเรา เพียงเราสอง
เคยนั่งมอง ดูดวงดาว พราวสดใส
มือกุมมือ ร่วมผสาน ผ่านสายใย
ให้ดวงใจ ที่รักมั่น นั้นยืนยาว
เธอนั้นบอก หากวันใด ใจคิดถึง
ทุกตราตรึง ให้เหลียวมอง ดูดวงดาว
ดาวดวงใด สว่างใส แสงแพรวพราว
สุขสกาว ดาวดวงนั้น ที่ฉันมอง
24 พฤศจิกายน 2549 12:08 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
วิหคน้อย ลอยตัว กลางเวหา
ทั่วนภา ดูดี มีสีสัน
วิหคน้อย โต้ลม สนุกกัน
แต่ละวัน เริงร่า ท้าแดดลม
แต่ละวัน ฉันดู มีสุขนัก
ใจนึกรัก นกน้อย ดูสุขสม
ได้เริงร่า ไปมา ไร้ทุกข์ตรม
น่าชื่นชม ยิ่งนัก นึกรักจริง
หากวันหนึ่ง ตื่นมา ฉันเป็นนก
มีขนปก ทั่งร่าง น่าชมยิ่ง
ฉันจะบิน บินไป ให้สุขจริง
ลืมทุกสิ่ง ที่เศร้า เค้าน้ำตา
แต่ตื่นมา พาพบ กับความจริง
น่าเศร้ายิ่ง ไม่เป็น ดั่งปรารถนา
ไม่มีปีก ให้บิน ดั่งสกุณา
โอ้ชีวา พาทุกข์ ดั่งเช่นเดิม