20 พฤศจิกายน 2549 22:49 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
เหนื่อยก็ทน จนก็เศร้า เหงาก็เบื่อ
มิจุนเจือ เชื่อความคิด ผิดไหมหนอ
อย่างที่รู้ ดูดูอยู่ รู้ว่ารอ
อยากจะขอ รอสักนิด ผิดไหมเธอ
ก็เธอบอก หลอกว่ารัก หักใจยาก
แสนลำบาก มากในรัก ปักใจเพ้อ
ก็คนดี มีรักมาก ยากค้นเจอ
อยากเสนอ เธอสนอง ลองดูใจ
ถ้าอยากลอง ต้องดูกัน วันข้างหน้า
จะเร็วช้า มาลองกัน ฉันสงสัย
ดีเหมือนกัน ฉันอยากรู้ สู้กันไป
ฉันจะได้ ไม่สงสัย ใคร่ลองดู
20 พฤศจิกายน 2549 09:51 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
เป็นชาวนาต้องดิ้นรนอดทนสู้
อย่างที่รู้ยามเกี่ยวข้าวมาแล้วหนอ
ผลผลิตที่ได้ตั้งตารอ
อยากวอนขอขึ้นราคาให้ข้าวที
ร้อนก็ร้อนแดดก็แรงแข่งกันเกี่ยว
มือถือเคียวกำแน่นมิถอยหนี
เป็นชาวนาต้องทนสู้เพื่อชีวี
จะมากมียากจนต้องทนเอา
แต่ปีนี้ข้าวก็ยากหมากก็แพง
ฝนมันแล้งแกล้งทำให้เงียบเหงา
ข้าวไม่งามตามที่คิดโอ้หนอเรา
ต้องซื้อเขาอีกปีข้าวแสนแพง
นาก็ทำแต่ก็ดันได้ซื้อข้าว
ชั่งรวดร้าวสิ้นดีไร้แอบแฝง
ใจก็อดหมดสิ้นทุกเรี่ยวแรง
ขอชี้แจงว่าหมดสิ้นซึ้งหนทาง
งานก็ทำเงินก็น้อยไม่พอจ่าย
ยังมิวายมีเรื่องให้สะสาง
คิดแล้วกลุ้มจริงจริงใกล้อับปาง
คิดจะวางก็ยากไร้เส้นทางดี
19 พฤศจิกายน 2549 13:17 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
หนึ่งมิตร ที่ชิดใกล้
ดวงใจ ปรารถนา
หนึ่งมิตร ชื่นอุรา
แก้วตา พาสุขใจ
หนึ่งมิตร ที่ชิดอยู่
เคียงคู่ ความสดใส
หนึ่งมิตร ที่ห่างไกล
หัวใจ มิห่างตาม
หนึ่งมิตร ที่ทนทุกข์
ต้องรุก เข้าไปถาม
หนึ่งมิตร ที่รุกลาม
เฝ้าถาม ความห่วงใย
หนึ่งมิตร ที่อยู่ห่าง
ปลายทาง มิห่างไกล
หนึ่งมิตร อยู่ในใจ
เก็บไว้ ในฤดี
หนึ่งมิตร เฝ้าคิดถึง
คะนึง แล้วสุขี
หนึ่งมิตร คือคนดี
นั้นมี อยู่คนเดียว
19 พฤศจิกายน 2549 10:04 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
แม้ยามที่เราเหนื่อย ยามที่เราท้อแท้ ยามที่เราอ่อนล้า
แค่ข้อความจากคนที่เราเฝ้ารอนั้น ทำให้เราลืมความทุกข์เหล่านั้นได้
และเป็นสุขกับข้อความที่ส่งมาเป็นแรงใจให้.........
หนึ่งข้อความ เป็นแรงใจ ในชีวิต
คอยพิชิต ความวุ่นวาย ยามสับสน
แม้ต้องอยู่ อย่างโดดเดี่ยว เฝ้าทุกข์ทน
เธอเป็นคน ส่งแรงใจ ให้เบิกบาน
หนึ่งข้อความ เป็นดั่งมิตร ที่ชิดใกล้
ให้ดวงใจ ที่กังวล ได้พ้นผ่าน
ทำให้สุข ได้ลืมทุกข์ ทุกยามกาล
ที่คืบคาน มาในจิต ดับสิ้นไป
หนึ่งข้อความ เป็นดั่งสื่อ ที่ส่งผ่าน
ดังกังวาน ทุกชั่วยาม บอกเป็นใน
คนหนึ่งคน คิดถึงอยู่ คู่ดวงใจ
พร้อมก้าวไป ในชีวิต พิชิตชัย
17 พฤศจิกายน 2549 20:01 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
มองนภา อาลัย ใจยิ่งนัก
เคยได้รัก หญิงงาม พาสุขี
พาให้ชื่น อิ่มเอม ในฤดี
ที่ได้มี หญิงงาม ข้างกายา
แล้ววันหนึ่ง ทุกสิ่ง ก็พลันเปลี่ยน
ยังกับเรียน เรื่องรัก ที่หนักหนา
ต้องเจ็บช้ำ รวดราว ในอุรา
รักต้องมา พังสิ้น ชีวารอน
เธอมาบอก เรื่องเรา ฐานะต่าง
รักก็จาง ห่างไกล ไร้อาทร
คิดว่ารัก ครั้งนี้ นิรันดร
ต้องมานอน ปวดร้าว เศร้าคนเดียว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
หน้าส่วนตัว
827
