30 พฤศจิกายน 2549 18:04 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
อย่าเอาฉัน ไปเปรียบเทียบ กับคนอื่น
และอย่าฝืน ความรู้สึก ในตัวฉัน
บางทีนั้น แค่อ้าปาก ฉันรู้ทัน
โปรดปล่อยฉัน ไปเสียเถิด อย่าฉุดเลย
ในบางครั้ง ฉันอาจดู อย่างง่ายง่าย
ไม่ลวดลาย อย่างใครเขา อยู่เฉยเฉย
หากรักฉัน ตัวเธอเปลี่ยน ไม่เหมือนเคย
อย่าละเลย ในจุดนี้ ที่สำคัญ
โปรดแสดง ความเป็นเธอ ออกมาซะ
อย่าไปละ หรือปิดบัง เพราะรักฉัน
สิ่งต่างต่าง อาจเผยได้ ในบางวัน
ถึงวันนั้น ต้องเจ็บปวด ทั้งสองคน
30 พฤศจิกายน 2549 13:46 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
วันนี้เซ็ง ไม่อยากคุย กับใครเขา
นั่งเหงาเหงา อยู่คนเดียว ดีนักหนา
หลบหลีกอยู่ อยู่คนเดียว ชื่นอุรา
อย่าเข้ามา อยู่ใกล้ฉัน ฉันรำคาญ
ไม่อยากพูด ไม่อยากคุย กับใครแล้ว
อย่ามาแซว ฉันได้ไหม วานสงสาร
เพื่อนก็ถาม ไม่อยากตอบ สุดทรมาน
เดี๋ยวจะพาล ไปทุกซี่ ที่ฟันกราม
29 พฤศจิกายน 2549 12:33 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
เพื่อนเอ๋ยเพื่อน จำได้ไหม คืนวันเก่า
ที่พวกเรา ได้สนุก อยู่เสมอ
แม้มีบ้าง บางครั้ง ไม่พบเจอ
แต่มีเบอร์ คุยกันได้ ไม่เหงาใจ
ยังจำได้ ในห้องเรียน นั่งหน้าสุด
เพื่อนคอยปลุก ให้เราตื่น จากหลับใหล
โดนล้อบ้าง โดนดุบ้าง ทุกครั้งไป
ต้องจากไกล เพื่อตามฝัน วันอำลา
ก่อนจะจาก พวกพ้องเพื่อน ให้คำมั่น
ถ้าถึงวัน ที่เดือดร้อน ให้โทรหา
แม้อยู่ไกล สักเพียงไหน จะรีบมา
ด้วยอุรา พาใจตื้น กลืนน้ำตา
เบอร์ให้ไว้ เก็บอย่างดี มีในซิม
ถึงคราจิ้ม โทรศัพท์ ที่ห่วงหา
เจ็ดปีแล้ว เพื่อนเพื่อน โปรดเมตตา
ได้เวลา ข้าโทรหา มายืมตังค์.
28 พฤศจิกายน 2549 20:29 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
แล้ววันหนึ่ง ฉันคงรู้ ถึงความคิด
แล้วชีวิต ฉันก็คง วนเวียนหา
แล้วทุกสิ่ง ก็คงกลับ เวียนเข้ามา
แล้วเวลา ก็จะพา ให้เศร้าตรม
เป็นอย่างนี้ อยู่เรื่อยเรื่อย ชีวิตฉัน
เป็นเช่นนั้น เป็นเช่นนี้ ชั่งขื่นขม
เป็นดั่งเช่น ความเจ็บช้ำ เศร้าระบม
เป็นดั่งตม ที่จมอยู่ ในคลองบึง
จากวันนั้น ฉันยังเป็น เช่นอย่างนี้
จากวันที่ เคยมีรัก ที่หวานซึ้ง
จากที่รอ อันยาวนาน ใกล้มาถึง
อยากจะดึง เวลากาล คืบคานเร็ว
28 พฤศจิกายน 2549 19:55 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
ฉันยังดื้อ ที่จะรัก และรักอยู่
ฉันยังดู รักง่ายง่าย เหมือนวันวาน
ฉันยังเศร้า อยู่เรื่อยเรื่อย กับการงาน
ฉันยังวาน ให้คนอื่น มาเห็นใจ
ทำไงล่ะ ก็ตัวตน เป็นเช่นนี้
ทำไงดี ก็ฉันกลัว เสียเธอไป
ทำไงเล่า ในเมื่อฉัน ยังสงสัย
ทำไงได้ ทุกทุกข้อ ยังคางคา
ฉันไม่รู้ ว่าเธอนั้น คิดยังไง
ฉันไม่ได้ ใจของเธอ มารักษา
ฉันไม่เคย หาตัวตน ของแก้วตา
ฉันไม่กล้า ที่จะบอก ว่ารักเธอ
ได้แต่เพียง ส่งถ้อยคำ ว่าคิดถึง
ได้แต่ตรึง บางเวลา พาใจเพ้อ
ได้แต่บอก กับตัวเอง ว่าอยากเจอ
ได้แต่เพ้อ อยู่คนเดียว เปล่าเปลี่ยวจริง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
หน้าส่วนตัว
1327
