30 ตุลาคม 2549 18:54 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
เวลาผ่าน ใจคนเปลี่ยน เวียนมาเศร้า
เวลาเหงา ใจเปล่าเปลี่ยว เลี้ยววนหา
เวลาเจ็บ อดทนฝืน กลืนน้ำตา
เวลาพา มาบรรจบ พบตัวเธอ
เธอคนนี้ ใช่หรือไม่ ที่เฝ้าหา
เธอช่วยมา ดลหัวใจ ให้เฝ้าเพ้อ
เธอคนเดียว คอยพินิจ คิดละเมอ
เธอเสมอ แอบเสมือน ดั่งดวงใจ
ใจคนเรา ยากแท้ไซร้ จะหยั่งลึก
ใจต้องฝึก เรียนค้นหา ยามสงสัย
ใจต้องแกร่ง ยามปวดร้าว อย่าเศร้าไป
ใจรู้ใจ ค้นหาใจ ตัวให้พอ
พอเถอะนะ อย่าฝืนเลย หากเศร้านัก
พอเถอะรัก ที่งมหงาย ข้าวานขอ
พอเถอะใจ บอกตัวไว้ ไม่ให้รอ
พอเถอะพอ พอเรื่องรัก หยุดพักเอย..
26 ตุลาคม 2549 14:57 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
สกุณาหรีดร้องท่องรำไพร
ลมไสวเย็นกายสบายหู
เสียงนกร้องขับกล่อมจู้ฮูกกรู
อยู่เป็นคู่ไร้ทุกข์สุขมากมี
สายลมเย็นลูบกายคายความเหงา
ลืมความเศร้าเคยมีดีสุขี
อยากหยุดไว้ซึ่งเวลาพาฤดี
อยากจะมีเพียงเท่านี้ดีนักแล
ในป่าดงพงไพรไร้ความเศร้า
ไม่มั่วเมาเย้ายวนทวนกระแส
ไม่มีใครกวนใจไม่ต้องแคร์
ไม่ต้องแปรเปลี่ยนใจให้ฝืนตน
25 ตุลาคม 2549 08:29 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
นั่งขีดเขียนเป็นกลอนระบายรัก
เรื่องอกหักคิดฉ่ำชองกว่าใครเขา
เจ็บแบบนี้ทนแบบนี้หนอตัวเรา
ช่างแสนเศร้าอกระทมขมระกำ
เหมือนมีกรรมแต่บางก่อนเคยทำไว้
เคยทำให้ใครเขาเจ็บคิดแล้วขำ
มาชาตินี้ต้องทนทุกข์สิ่งเคยทำ
ชั่งเจ็บช้ำในอุราพาเศร้าตรม
รู้ทั้งรู้ว่าต้องเป็นเช่นอย่างนี้
ต่างรู้ดีก็อยากลองยอมขื่นขม
แม้จะเจ็บปวดร้าวเศร้าระทม
ถึงจะล้มแต่จะลุกสู้ความจริง
คิดไว้ว่าสักวันหนึ่งต้องมีแน่
หญิงช่วยปลดคำสาบที่แอบสิง
จะหายทุกข์จะหายโศกสุดประวิง
สลัดทิ้งซึ่งเวรกรรมที่ทำมา
21 ตุลาคม 2549 16:59 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
ขออำนวย อวยพร ในวันนี้
ให้คนดี มีสุข สุขสมหวัง
ไม่อาจโทร อวยพร ดั่งที่ตั้ง
กลัวจะรั้ง ใจตน ทนไม่ไหว
ฝากบทกลอน ลอยล่อง ตามสายลม
ให้กมล มีสุข สุดสดใส
คิดสิ่งใด ขอให้ได้ ดั่งตั้งใจ
ถึงความใน ลอยไป กับสายลม
ยี่สิบเอ็ด ตุลา ยังจำได้
เป็นวันคล้าย วันเกิด ดีสุขสม
อย่าให้มี ความเศร้า ทุกข์ระทม
วานสายลม ช่วยบอก แทนข้าที
...................................................แด่เธอผู้เคยเป็นที่รัก
.....จะว่าไปแล้วเคยแต่งบทกลอนอวยพรวันเกิดเธอไว้ล่วงหน้าเหมือนกัน
แต่ตอนนั้นอารมณ์อยู่ในช่วงมีความรัก......
ก็เลยไม่มีโอกาสที่จะมอบกลอนบทที่แต่งไว้ให้กับเธอ
.....แต่วันนี้ความรู้สึกนั้นได้หมดไปกับกาลเวลาแล้ว
ก็เลยกลายมาเป็นกลอนบทนี้แทน..คิดแล้วตลกตัวเองจริง ๆ
19 ตุลาคม 2549 12:58 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
ไร้ตัว ไร้ตน ไร้เงา
เงียบเหงา เงียบจิต เงียบเฉย
มืดมิด มืดมั่ว เหมือนเคย
ไหนเลย กลับมา ดั่งเดิม
เคยอยู่ อย่างไร เช่นนั้น
กดดัน ตัวเอง ยิ่งเพิ่ม
อยากมี คนคอย แต่งเติม
ช่วยเสริม ส่วนที่ หายไป
ยิ่งหา ยิ่งห่าง ใจหาย
ข้างกาย อ้างว้าง หมองไหม้
ตัวเธอ ห่างเหิน ออกไกล
ดวงใจ เจ็บปวด สุดทน
หมดแรง หมดหวัง เลิกคิด
ดวงจิต อ่อนล้า สับสน
ทุกข์บ้าง สุขบ้าง ปะปน
ดิ้นรน แค่นี้ เกินพอ
หน้าส่วนตัว
1588
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
