21 เมษายน 2548 13:45 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
รักแท้ สักแค่ไหน
ทำไม ใจฉันเศร้า
โอ้หนอ ชีวิตเรา
ลืมเขา ช่างยากเย็น
มีรัก แสนลำบาก
ทุกยาก ลำบากเข็ญ
ชีวิต อย่างที่เป็น
ทุกข์เข็ญ อนัตตา
21 เมษายน 2548 13:26 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
สายลม เค้าแสงดาว
แพรพราว สดุจตา
ส่องแสง ทั่วนภา
เจิดจ้า ทั่วนคร
ลมโชย ชโลมจิต
ใจคิด ถึงบทกลอน
คลุกเค้า ในบางตอน
เก่าก่อน ทีเคยมี
ความหลัง ยังฝังตรึง
กล่าวถึง สมปฤดี
มอบกาย แม้ชีพพลี
สุขี บางเวลา
เมฆหมอก เริ่มบดบัง
ทุกครั้ง ใจสั่นพล่า
มืดมิด ทั่วนภา
ท้องฟ้า เริ่มหม่องมัว
สายฝน โรยระริน
เค้ากลิ่น ความหลังเศร้า
เหตุใด ชีวิตเรา
รักเขา เพียงข้างเดียว
21 เมษายน 2548 13:19 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
ใจหญิง ยากแท้ หยั่งลึก
ต้องฝึก สึกใจ ใฝ่หา
แม้รัก สุดซึ้ง ชีวา
ต้องมา นั่งเหงา เศร้าใจ
รำพึง รำพัน รักนี้
ชีวี แทบสิ้น เผาไหม้
ฉุดคิด ชีวิต ทำไม
ต้องไป รักเขา ข้างเดียว
19 เมษายน 2548 14:56 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
ฉันยืนอยู่ เคียงคู่ ความว้าวุ่น
คอยเฝ้าสุม รุมใจ ให้สับสน
จะมีใคร ไหนเล่า เป็นเพื่อนตน
ในหมู่ชน ป่นปี้ ไร้ความดี
ฟ้าสีคราม ยามเย็น คอยเป็นเพื่อน
เฝ้ายั้งเยือน เวลา พาสุขี
ความมืดมิด ชิดอยู่ คู่ราตรี
เหมือนจะมี คู่ชิด สนิทกาย
โอ้ดวงดาว ตอนนี้ มีเพียงเจ้า
ที่คอยเฝ้า ตัวเรา ดังสหาย
แม้ราตรี มืดมิด สนิทกาย
ไม่มลาย ดับสิ้น ทั่วนภา
เราเหลียวมอง ดูเจ้าไป ทางไหน
ดูใครใคร ล้อมรอบ น่าอิจฉา
เจ้ามีเพื่อน มากมาย รอบกายา
ทั่วนภา มีเจ้า ถึงงดงาม
19 เมษายน 2548 14:51 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
มองนภาอาลัยในความรัก
ไม่อาจหักห้ามใจให้คิดถึง
คิดแล้วเศร้าอดีตเคยฝังตรึง
สุดคนึงถึงเธอทุกเวลา...........