25 พฤษภาคม 2548 12:40 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
ทุกใจนัก เพราะรัก แต่สลาย
จากมายมาย เรื่องรัก ดับสูญหาย
เป็นเพราะตน คิดละโมบ โลภมากมาย
รักจึงกลาย เป็นอดีต ฝังจิตไป
21 พฤษภาคม 2548 14:01 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
จากดวงตาแพรวพราวดูสดใส
จากข้างในดูสุขุมเร้าร้อน
จากวันนั้นถึงวันนี้ดูเปลี่ยนไป
เพราะเหตุใดถึงเปลี่ยนไม่เหมือนเดิม..........
26 เมษายน 2548 15:46 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
เธอเป็นผีเสื้อ ฉันเป็นดอกไม้
ดูแล้วคล้ายคล้าย สองเราคู่กัน
เธอเป็นดวงจันทร์ ฉันเป็นกลางคืน
ฉันจะขอยืน อยู่เคียงข้างเธอ
เธอเป็นใบไม้ ฉันเป็นอากาศ
หากฉันต้องขาด เธอแล้วตรอมตรม
เธอเป็นแสงแดด ฉันเป็นสายลม
อกฉันระทม หากฉันขาดเธอ
เธอเป็นดอกไม้ ฉันเป็นเกสร
ทุกบททุกตอน ฉันขอมีเธอ
เธอเป็นน้ำค้าง ฉันเป็นใบไม้
เธออยู่ในใจ ของฉันทุกคราว
เธอเป็นสายรุ้ง ฉันเป็นแสงแดด
ถึงฉันจะแปลก แต่ฉันมีเธอ
เธอเป็นกลางคืน ฉันเป็นดวงดาว
ฉันขอแพรพราว อยู่คู่ตัวเธอ
เธอเป็นเมฆหมอก ฉันเป็นพื้นดิน
ใจฉันขาดดิ้น หากขาดเธอไป
เธอเป็นสายฝน ฉันเป็นเมฆหมอก
ฉันไม่กลับกรอก เพราะฉันรักเธอ
25 เมษายน 2548 12:24 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
เรียงร้อย เป็นถ้อยคำ
แล้วทำ เป็นสำนวน
รีบเร่ง อย่าเรรวน
เดี๋ยวจวน ได้เวลา
ชักช้า ทำไมเล่า
พวกเรา ต้องไม่ช้า
อืดอาจ เสียเวลา
แล้วพา ให้เศร้าใจ
พูดมา ทำตัวเกร็ง
รีบเร่ง ให้เร็วไว
ชักช้า แล้วเป็นไง
ต้องไป นั่งคนเดียว
คนอื่น เขาไปไกล
ทำไม นั่งเป็นเกลียว
หันมอง ให้แลเหลียว
ไม่เกี่ยว ไม่ได้เลย
รำพึง ที่รำพัน
เพราะฉัน นั่งเฉยเฉย
จบแล้ว ขอเฉลย
ที่เอ่ย จีบหญิงเอย
24 เมษายน 2548 17:44 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
ตัวเธอ นี้หรือ คือใคร
จักใคร่ ถามถึง คะนึงหา
สมจิต สมใจ ทุกครา
เฝ้าหา คิดถึง แต่เธอ
ทุกเมื่อ ที่เจอ เฝ้าคิด
ในจิต เฝ้าคิด นอนเพ้อ
ตอนนี้ เธอคิด ถึงใคร
ในใจ เฝ้าถาม ตัวเอง