.....จากไหน ... สู่ไหน.....( ชีวิต )

พงษ์ภูษา

.....เริ่มจากอะไร ความจริญงอกงาม  โตเต็มที่ เฉาลงไปตามกาลเวลา.....


.....ออกมาหายใจกับโลกที่ไม่รู้ ด้วยเหตุผลร้อยแปด แล้วแต่จะให้เป็นไป

สู่อ้อมอกอันอบอุ่น ภายหลังความเจ็บปวดที่มีอยู่ในโลกมารวมกัน ณ. ที่นี้

ความรัก ทั้งหมดเริ่มก่อตัว สายสัมพันธ์  กำลังใจที่ทำให้อยากมีลมหายใจ

เจริญพันธุ์ขั้นตอน จากเล็ก เติบโต สู่ใหญ่วัยรุ่น มากมายปัญหา

เสาะแสวง ค้นคว้า วิชาชีวิต ต่อสู้แข่งขันแย่งชิงเพื่อไปให้ถึงยังจุดหมายสุงสุด

ชีวิต หน้าที่ การงานพันพัว  ยากแท้ลำบากสาหัสหมดเรี่ยวไร้แรงกายใจ

บ้างคิดสั้นไป นรกหมกไหม้ ไร้สิ้นความคิด พินิจไตร่ตรองสมองคน

เข้าสู่ใต้เงา แห่งความไร้ทุกข์ สุดแสนแห่งแดน  ทุกอย่างว่างเปล่า

แก่เฒ่าตามวัย  สังขารไม่เที่ยงร่วงรวยตามวันเวลา สุดเหนี่ยวรั้งให้ยั่งยืน

หมดลมหายใจ สิ้นสุดแห่งตัวตน คน มนุษย์  สุดประเสริฐเลิศล้ำกว่าใคร

เป็นเพียงเถ้าถ่านลมพัดพาไป  หายสิ้นในดินน้ำ  .....

........................................................................................................................

.....ยังไม่สิ้น ติฉินนินทาว่ากล่าว  เรื่องราวยามความเป็นคน

แม้พ้นตนตัว ชื่ออยู่  ให้รู้ดีร้ายมากมายหลายอย่าง  พร่างพรูชูช่อ

สรรเสริญเยินยอ  ด่าทอกับการกระทำยามคน  ถ้วนทั่วปากคนบนดิน

........................................................................................................................

.....อยากเป็นแบบไหน  ทำไปให้ดู  ชื่ออยู่กายไป  ตราตรึงใจไว้ชั่วกัปชั่วกัลป์