10 พฤษภาคม 2549 16:19 น.
พงศ์พิชญา
อยู่ดีดีไม่ว่าดีอยากมีรัก
ต้องอกหักคนที่ปองไม่มองฉัน
แต่คนที่เราไม่รักทำไมกัน
ถึงใฝ่ฝันให้เรารักชักยังไง
เรื่องความรักเรื่องหัวใจเอาไม่อยู่
แต่ละคู่พิศวงน่าสงสัย
แต่ละคนนั้นก็ต่างจิตใจ
ถ้ารักใครให้รักจริงอย่าทิ้งกัน
อันความรักนั้นดีเลิศประเสริฐยิ่ง
หากรักได้เจอรักจริงเช่นในฝัน
คงจะมีความสุขทุกคืนวัน
นิจนิรันดร์ไม่จางรักไปจากเธอ
10 พฤษภาคม 2549 16:18 น.
พงศ์พิชญา
รักใครก็รักเลยไม่เคยผิด
แม้ยังคิดเรื่องอื่นเป็นหมื่นแสน
แต่รักที่มีให้เธอไม่คลอนแคลน
จะแน่นแฟ้นในฤดีมิรู้คลาย
รักเปรียบดังสองมืออุ้มชูโลก
แม้ทุกข์โศกมีรักก็จักหาย
ไม่ต้องพึ่งสามสิบบาทให้เหนื่อยกาย
สรุปได้รักสูงยิ่งกว่าสิ่งใด
10 พฤษภาคม 2549 16:14 น.
พงศ์พิชญา
แม้เหนือฟ้ายังมีฟ้าอยู่เสมอ
แต่เหนือเธอไม่มีใครกลางใจฉัน
และจะเป็นเช่นนี้นิจนิรันดร์
มิใช่วันสองวันแล้วผันแปร
หน้าส่วนตัว
335
