8 มีนาคม 2547 17:54 น.
ฝุ่นดาว
หันหลังเหลียว เหลียวหลัง มองรอบทิศ
พินิจคิด คิดนิดไม่.... ฉันเปล่าเปลี่ยว
อยู่ลำพัง ลำพังอยู่ ฉันคนเดียว
โอ้แลเหลียว เหลี่ยวแลไป ไร้ผู้คน
กลับมามอง มองมาที่ ตัวฉันเอง
ช่างวังเวง เวงวัง ยังสับสน
หรือว่านี่ ว่านี่หรือ คือตัวตน
ช่างชอบกล พิกลชอบ รอบตัวเรา
อาจเป็นเหตุ เหตุเป็นเพราะ ที่ตัวฉัน
ผิดที่มัน มันผิดที่ มองแต่เขา
กลับมาย้อน ย้อนกลับมา มองตัวเรา
คงหมดเขลา* เขา*คงหมด มิวังเวง
บนสังคม ถิ่นนี้ อ้างว้าง วังเวง
เห็นเรื่องผิดรอบข้าง ตัวข้า
แต่กลับไม่มองบ้าง ตนเอง ที่ทำ
โลกย่อมมองผิดนี้ อย่าได้ เถียงเลย
หน้าส่วนตัว
594
