18 กรกฎาคม 2551 14:54 น.
ฝากรักฟากฟ้า
A dark angel is dragging the soul out of me.
Her cold seductive hands with blood red fingernails
Touching my face with a hint of love.
I feel afraid
And confused.
Her voice is December frost on a misty morning
Her lips, the fantasy I long to kiss.
âYour new life will be with me.
I will show you the secrets of the Netherverse,
Bear you children more alive than the living.
Love you with an ardor unfelt in your
Mortal existence."
I want to say, "N O"
But I am SOOOO Tired.
My crippled body aches
The cancer has eaten away my will.
I want it to end.
I want to be free.
Fear comes briefly
But no longer holds me in sway.
I know the cloth of my life
Is coming undone.
I have unraveled into
The arms of Lady Death
And I see her face.
Smooth pale bluish skin
Rich green Emerald eyes,
So deep, so beautiful.
I long to sink into them.
And her smile!
A smile that I know is sincere.
Not like the harlequins
In this ghostly world.
Where men and women perpetually
Lie and cheat and destroy one another.
I think to myself,
"If she will let me, I will love her.
I will go with her and love her always"
My old body falls away.
A used up rag with no more need to exist.
I am holding the hand of
This, my blue maiden.
This my new love who
Has promised to show me a new world.
Her hand is no longer cold,
But warm and inviting.
She leans to me and kisses my lips.
The taste of honey and cream fills me.
Her bosom presses into mine.
And I see I am young again.
Tightly muscular
And dark haired once more.
I feel my desire is awakening.
I touch her waist.
So supple and slim
So very exciting.
She whisper's to me,
âSoon, my love, you may have me."
I look once more into here eyes
And feel tears forming on my cheeks.
Today is the 1st day of my new existence
And I canât remember
The past life I once had
Anymore....
06/30/05
©Levon P. Poe
levonpoe@hotmail. com
9 กรกฎาคม 2551 19:48 น.
ฝากรักฟากฟ้า
ปลุกปลอบใจ
...ใจตน
ให้ต่อสู้
...ถึงต้องอยู่
เดียวดาย
ไม่ยอมแพ้
ด้วยใจมั่น
ซื่อตรง
คงแน่วแน่
ขอ....เพียงแต่
ห่างไกล.....
คนใจคด!
6 กรกฎาคม 2551 08:55 น.
ฝากรักฟากฟ้า
ผิดอะไรอย่างไรก็ไม่รู้
หรือเพราะอยู่ไกลกันเท่านั้นหรือ
คงมีหญิงหน้าใหม่อยู่ใกล้มือ
จึงแย่งยื้อดวงใจไปครอบครอง
คนอยู่ไกลได้แค่ทวงความห่วงใย
แต่คนใกล้ใจฉ่ำชื่นทำนอง
กำลังใจเช่นเคยเลยไม่มอง
มีคนปองใกล้ตัวได้หัวใจ
รักใดใดถอยลดหมดความหมาย
รักคืนคลายพ่ายแพ้แน่ใช่ไหม
รักละเมอเพ้อพกอกหมองไหม้
รักเพียงใด...ก็คงได้...แค่ใฝ่ฝัน...