27 มกราคม 2551 23:51 น.
ฝากรักฟากฟ้า
เพราะว่ารัก...มีรัก...จึงรักกัน
เพราะว่าฝัน...ถึงรัก....เป็นนักหนา
เพราะว่าใจ...ใฝ่รัก.....เพียงขวัญตา
เพียงเพราะว่า...พี่รัก...ด้วยใจจริง
อย่าห่วงเลยว่าพี่มีใจอื่น
ไม่เคยชื่นชมหญิงใดให้ประวิง
คำทุกคำ...มั่นคง...ซื่อตรงยิ่ง
ทำทุกสิ่ง...เพื่อเจ้า...โปรดเข้าใจ
ด้วยหนทาง...ห่างไกล...ใจแสนห่วง
พี่แสนหวง....เจ้าล้ำเกินคำให้
รักแสนรัก....เกินกว่าที่วางไว้
รักหมดใจ....รักเจ้า...แต่เพียงเดียว
23 มกราคม 2551 23:51 น.
ฝากรักฟากฟ้า
ด้วยใจรัก..รักล้น...จนเกินกล่าว
ฝัน..จะก้าว...ร่วมเรียง...เคียงใจพี่
ทั้งเนื้อนวล...ถนอมไว้ให้...คนดี
รักที่มี...หมดทั้งใจ...ให้พี่ครอง
แม้น...คำพูด..จากใคร...ไม่ให้เกี้ยว
ไม่แลเหลียว..หาใคร..ไม่ใฝ่ปอง
ทั้งดวงใจ...เก็บรักษาไม่เป็นสอง
ไม่สำรอง..เผื่อเหลือ...หรือเผื่อใคร
ขอเพียง..พี่..รักษา...สัญญามั่น
ไม่แปรผัน...ขัดเขี่ย...ให้เสียใจ
น้องเฝ้ารอ...ฝันสร้าง...เส้นทางใหม่
สองเราได้...เคียงกัน...ดังฝัน...รอ...
16 มกราคม 2551 07:46 น.
ฝากรักฟากฟ้า
คัดลายมือ....หงิกงอ...ดินสอหัก
ช่างยากนักต้องเพียรเขียนให้สวย
ค่อยค่อยขีด....ค่อยลากเส้น เน้นมากด้วย
ชีพแทบม้วยไม่สำเร็จไม่เสร็จส่ง
ยังรอดตัวท่องจำพอทำได้
พอหายใจไม่ใจหายคลายพะวง
หลบสายตาลอดแว่นแสนพิศวง
ครูต้องปลงอ่านผิดแต่มั่นใจ
ครูไทยออกครูเลขเข้าต้องเศร้าแล้ว
หูยินแว่วขวับขวับรับเสียงไม้
ทั้งการบ้านสูตรคูณทำวุ่นวาย
ท่องไม่ได้ทำไม่ถูก....ถูกครูตี
แต่ก่อนนี้เพราะคนเรายังโง่อยู่
จึงไม่รู้จักตะวันแสงสุรีย์
ลูกไฟใหญ่บูชาด้วยอัคคี
จนวันนี้เติบโตก็โง่อยู่
เป็นเด็กที่ถูกครูตีทุกวี่วัน
ไม้เรียวนั้นกำชับกำกับรู้
ส่งการบ้านท่องคำศัพท์สูตรคูณคู่
ต้องซ่อนครูสมุดสุดว่างเปล่า
วิชาการย่ำแย่แก้ไม่ไหว
ที่ชอบใจแต่ร้องรำพอทำเนา
รำไม่สวยร้องไม่เพราะเคาะแก้วร้าว
ยังเพียรเฝ้าออกงานการแสดง
กว่าจะจบราวเข็นครกขึ้นภูสูง
ครูทั้งจูงทั้งดึงผลักไม่กักแกล้ง
ครูคงเหนื่อยอยู่ไม่น้อยคอยเติมแต่ง
ศิษย์จึงแกร่งด้วยไม้เรียวในมือครู
แล้ววันนี้ศิษย์ตัวดำได้ทำงาน
หน้ากระดานกับชอล์กขาวราวกับรู้
เอ่ยทุกคำจำได้ให้ติดหู
หันมองดูเหมือนเห็นเป็นตนเอง
เจอเด็กดื้อคือฉันเมื่อวันก่อน
คำครูสอนย้อนวนดั่งด้นเพลง
จึงเข้าใจหัวอกครูผู้เครียดเคร่ง
คิดกลัวเกรงคำสอนมาย้อนรอย
เก็บดอกเข็มหญ้าแพรกดอกมะเขือ
บรรจบเหนือเกศาวาจาร้อย
เทิดพระคุณบุญครูทุกคำถ้อย
ศิษย์ตัวจ้อย.....วันนั้น.....ครู.....วันนี้