22 กันยายน 2550 09:34 น.
ฝากรักฟากฟ้า
คำว่า....รัก...จักสดใส....หาไหนเหมือน
หากมี....เพื่อน....ที่เข้าใจ ในรักนั่น
เพื่อนที่ดี....รักนี้คงผูกพันธ์
คำ...รัก...นั้น...ไม่จืดจาง....หรือร้างลา
ทั้งสองเรา....พูดจา....ภาษา....รัก
ได้ประจักษ์...รักจริง....เหมือนดั่งว่า
เปรียบ...ดาว...เดือน...คู่กัน....บนฟากฟ้า
ฝากวาจา....ว่ารักมั่น....อย่าหวั่นไหว
13 กันยายน 2550 11:14 น.
ฝากรักฟากฟ้า
การต่อสู้ สิ้นสุด หยุดลงแล้ว
ทั้งแรงแผ่ว ทิ้งร่าง ลงซบซวน
ทั้งบาดแผล นั่งร่ำ ร้องคร่ำรวญ
เจ็บลึกล้วน คนพ่าย สลายฝัน
เมื่อมีชัย วันกลับ คนรับขวัญ
คนพ่ายพลัน ลี้หลบ เดินซบหน้า
นั่งเลียแผล แอบช้ำ ซ่อนน้ำตา
ดูไร้ค่า เพราะพ่าย อยู่ดายเดียว
คนมีชัย ถึงมีแผล แต่คนชื่น
พาหยิบยื่น น้ำใจ ไปยาเยียว
คนพ่ายแพ้ แผลฉกรรจ์ พลันโดดเดี่ยว
แม้เพียงเสี้ยว หางตา หาไม่เจอ
10 กันยายน 2550 12:46 น.
ฝากรักฟากฟ้า
บ้านหลังน้อย....แสนงาม...และอบอุ่น
ทั้งหอมกรุ่น....อบอวล....มวลดอกไม้
ชูช่องาม....สีสัน....อันสดใส
ที่แห่งใด.....ไม่เหมือน....เรือนรัก...เรา
ยามเหนื่อยอ่อน.....ผ่อนพัก.....อยู่กับบ้าน
รื่นสราญ.....ภิรมย์ใจ.....ไม่เงียบเหงา
ยามทุกข์ร้อน....ได้ระงับไม่อับเฉา
ปัดโศกเศร้าเป็นเพื่อนเป็น.....เรือนใจ
หวาน...วงหน้า....ละไมพริ้ม....ยามยิ้มแย้ม
เสน่ห์แต้ม....อรองค์....ชวนหลงใหล
ทั้งงามพิศ....ชวนชม....สมเรือนกาย
มิเคยคลาย....สายใจ.....ไปเรือนอื่น
เย็นน้ำใส....หอมกลิ่น........มะลิลอย
ที่ร้อนพลอย....เลือนลด....ให้สดชื่น
ที่เหนื่อยล้า....พลันหาย....กลายเริงรื่น
ยามพี่คืน....กลับบ้าน.....สราญรมย์
ยามท้อแท้....ได้น้ำคำกำลังใจ
เจ้าคอยมอบ....ปลอบให้....ไม่ตรอมตรม
อ่อนหวานล้ำ...ฉ่ำเย็น.....เช่นฝนพรม
เจ้างามสม....ด้วยน้ำคำ.....ที่ล้ำค่า
ห่วง...อาทร....เอื้อเฟื้อ.....เจ้าเผื่อแผ่
ใช่เพียงแต่......คอยนับจะรับมา
มี...น้ำใจ...เมตตากรุณา
เจ้าแก้วตา....ดวงมณี.....ในดวงใจ
ทั้งอิ่มเอม....โอชา....อาหารปาก
ก้นถึงฟาก.....ปากถึงข้าว......เจ้าหาไว้
อร่อยล้ำ....รสน้ำมือ.....ใครเหมือนได้
มอบรักให้....เจ้าคนดี.....แม่ศรีเรือน
6 กันยายน 2550 15:29 น.
ฝากรักฟากฟ้า
Love is.....
A force
to live unabashed,
Wanting sanity
and wisdom.
Perpetually divine
yet furious
Unboundedly stormy
Never doomed
ความรัก....คือ
พลังของชีวิต
ที่อยู่อย่างไม่ต้องละอายแก่ใจ
ไม่ต้องละอายต่อผู้ใด
ความรัก....คือ.....
การมีชีวิตอยู่อย่างมีสำนึก
มีเหตุผล
รู้จักพอ
รู้จักรอบคอบ
ความรัก....
ทำให้เรา
เข้าใจ....ชีวิต.....ตลอดกาล
. ....แต่
หากในความรัก
ยังมีความเคียดแค้น
พยาบาท
ชีวิต
ดุจดั่งมีพายุ
พัดโหมกระหน่ำ
ทำลาย
ทุกสิ่งทุกอย่าง
ที่ขวางหน้า
แม้กระทั่ง....
....ความรัก....
ไม่เคยทำให้อะไรดีขึ้นมาได้
นอกจาก.....
จะจบสิ้นลง
อย่าง
....เศร้าใจ....
6 กันยายน 2550 10:50 น.
ฝากรักฟากฟ้า
หยิบกระดาษวาดอักษรเป็นกลอนรัก
ด้วยศรสัก...ปักใจ....ให้ใหลหลง
เรียงคำพูด....รักร้อย....ค่อยบรรจง
แล้วเขียนส่ง....ฝากฟ้า.....มาถึงเจ้า
ด้วยเริ่มต้น.....ผูกสมัคร......รักเป็นเพื่อน
ที่คอยเตือน....ใช่หลอก.....มาบอกกล่าว
ช่วยปลุกปลอบ เอื้อเฟื้อ เมื่อใจเศร้า
พอคลายเหงา คุยสนุก อยู่ทุกวัน
ทีละเล็ก....ทีละน้อย.....ค่อยต่อเติม
น้ำใจเสริม....เพิ่มไป....เริ่ม....ไหวหวั่น
อยากเห็นหน้า....ทุกยาม.....แม้ความฝัน
แล้ว.....รักนั้น.....เริ่มต้นที่หนไหน
มารู้ตัว....เมื่อวัน.....เจ้าพลันหาย
เริ่มวุ่นวาย เวียนวน จนสงสัย
เฝ้าเสาะถาม ตามหา จนอ่อนใจ
อยู่หนใด ใยเฉย ไม่ตอบคำ
ถาม....ใจตน....วนอยู่....ไม่รู้หยุด
ไม่สิ้นสุด...คิดถึง....คนึงย้ำ
ไม่เห็นเจ้า....หัวใจ....ให้ระกำ
จึงฝากคำ....ว่า....รักเจ้า....เฝ้าคิดถึง
โปรดเมตตา...รับฟัง....พี่บ้างเถิด
เมื่อเจ้าเปิด...ออนเอ็ม ในวันหนึ่ง
อยากให้รู้ พี่เศร้า เฝ้ารำพึง
รักตราตรึง ฝังแน่น ไม่แคลนคลอน
จะรอวัน เจ้ากลับ รับใจพี่
หรือไม่มี ใจชอบ....ให้ตอบกลอน
ยังแอบหวัง....ตอบมา....อย่า....ตัดรอน
ฟังคำวอน...จากใจ....คนไกลบ้าง....
หน้าส่วนตัว
921
Lovers
0 คน เลิฟฝากรักฟากฟ้า
