25 มีนาคม 2550 13:04 น.
ฝากรักฟากฟ้า
เหมือน....รักกัน....หวานซึ้ง.....เพียงหนึ่งใจ
เหมือน....ฝันใฝ่.....จะสม.....ภิรมย์รื่น
เหมือน...มั่นคง....แน่หนัก....ไม่คลายคืน
เหมือน.....รักหวาน...ปานกลืน.....เหมือน...ฝืนใจ..
25 มีนาคม 2550 12:52 น.
ฝากรักฟากฟ้า
ประดู่....โรย...ที่กลางป่า....ราตรีหนึ่ง...
ประดู่...ซึ่ง....ปกป้อง....แผ่นดินไทย
ประดู่....พรู.....เลือดพรั่ง.....สั่งลาไกล
ประดู่.....ทิ้ง.....ดวงใจ....เพื่อ...ไทยผอง
กลางพงป่าแดนไกลไม่เคยหวั่น
เฝ้ารอวันได้กลับรับนวลน้อง
ฝากเดือนดาวส่งข่าวเฝ้าใฝ่ปอง
สักวันต้องได้พบสบปรารถนา
นกละเมอกลางดึกนึกพะวง
น้ำค้างลงเหน็บหนาวในอุรา
นั่งกอดปืนแทนขวัญที่ฝันหา
ดูขอบฟ้ารอแสงแห่งวันใหม่
ถึงอยู่ใกลใจมั่นอยู่เพียงน้อง
จงอย่าหมองเมินหมางระคางใจ
ทำหน้าที่ชาติทหารผู้ชาญชัย
ป้องผืนไทยหยัดยืนเพียงหนึ่งเดียว
เสียงดังก้อง กู่กลบ....ทุกสิ่งสรรพ
คืนเดือนลับ....จากฟ้าไม่เหลือเสี้ยว
สิ้นเสียงปืน...สิ้นใจ.....สุดแลเหลียว
เลือด....พรั่งเพียว....ทอด....ร่าง....ลง....กลางดิน...
พี่จะกลับ...มารับน้อง...ดั่งปองหมาย
ใจสลาย....หวังดับ....ลับ....สูญสิ้น
น้ำตาหลั่ง.....ทบท่วม.....แทบแดดิ้น
สุดถวิล....อาลัย.....ลูกประดู่...
23 มีนาคม 2550 06:44 น.
ฝากรักฟากฟ้า
หลับเถิด.....เจ้าจอมขวัญ....
วงแขนนั้นเจ้าหนุนนอน
หลับเถิด......เจ้าขวัญอ่อน
กล่อม...นวลน้อง.....เจ้านอนเนา
อบอุ่น....ยาม.....อิงแอบ
แนบเคียงข้าง.....ไม่ห่างเจ้า
หนาวนัก....จักบรรเทา......
อุ่น....อ้อมแขน.....แทนผ้าห่ม
กระซิบบอกคำรัก
อ่อนหวาน....นัก.....ภักดิ์.....ภิรมย์
ใช่เพียงแค่......เชยชม
แต่.....รักเจ้า......ยิ่งชีวา
8 มีนาคม 2550 20:11 น.
ฝากรักฟากฟ้า
อย่าถามเลย ว่าจะอยู่ ไปอย่างไร
ฉันมั่นใจ ไม่ให้ ใครมาห่วง
เธออยากไป ใครเล่า จะทักท้วง
แม้อยากหน่วง เหนี่ยวไว้ ไม่กล้าทำ
ฉันเจ็บปวด รู้แล้ว จะเปลี่ยนไหม
ไม่ต้องไป แล้วห่วงหา ไม่ลาจาก
ต่อให้ฉัน ขาดใจ ร่ำไห้นัก
ฉันก็จัก ต้องยอม ให้เธอไป
อย่ากลัวเลย ฉันทำ ให้ทุกอย่าง
ไม่ขัดขวาง เพื่อให้ เธอคลายใจ
จะเข้มแข็ง ไม่ว่า จะเรื่องใด
จะไม่ให้ ...คนดี... มีกังวล
เจ็บอีกครั้ง เศร้าอีกครา ไม่ว่ากัน
ให้เธอนั้น ไม่ต้องผิด หรือทุกข์ทน
ไม่ต้องรู้ ไม่ต้องเห็น ไม่ต้องบ่น
มีเหตุผล ยอมรับ และเข้าใจ
หากพบฉัน วันใด จะได้ยิ้ม
จงเปรมปริ่ม ยินดี ไม่แคลนคลาย
ยังอยู่ได้ ....คนดี... อย่าวุ่นวาย
ไม่เคยให้ ต้องกังวล ทนเพื่อเธอ
5 มีนาคม 2550 17:04 น.
ฝากรักฟากฟ้า
ดาวก็เคลื่อนเดือนคล้อยลอยลงต่ำ
ฟ้ามืดดำรัวลางรุ่งสางแล้ว
เสียงนกกาไก่ขันวิเวกแจ้ว
น้ำค้างแผ่วพลิ้วพรมบนยอดหญ้า
นาฬิกาบอกเวลาว่าค่อนคืน
ฉันยังยืนมองไปไกลสุดฟ้า
สะท้อนใจเพียรห้ามหยุดน้ำตา
ยามรักลาแรมไกลไม่หวนคืน
มองมือถือดูเบอร์เผลอเรียกสาย
แต่สุดท้ายตัดไปไม่อาจฝืน
ทั้งลังเลสับสนทั้งขมขื่น
อยากรื้อฟื้น อยากหนี อยากยินเสียง
อยากจะลองโทรหาแต่ยังหวั่น
ค่อยวางมันลงไปใจคอยเลี่ยง
เห็นเบอร์โชว์คุ้นเคยอยากลองเสี่ยง
มันก็เพียงความเหงาเราผู้เดียว
ถึงได้เจอยินเสียงคงเพียงฟัง
เพราะหมดหวังสิ้นปองมาข้องเกี่ยว
ทุกเรื่องราวจากไปให้โดดเดี่ยว
แม้เพียงเสี้ยวหัวใจก็ไม่มี
อาจเพราะความไม่เข้าใจในบางอย่าง
ที่กั้นขวางหัวใจสองเรานี้
ไม่อาจกลับไม่อาจคืนร่วมฤดี
มันจึงมีเพียงน้ำตาวันลาจาก
หน้าส่วนตัว
845
Lovers
0 คน เลิฟฝากรักฟากฟ้า
