6 มิถุนายน 2550 02:50 น.
ฝากรักฟากฟ้า
หลับตานอนบนเตียง ยังยินเสียงใจสะท้อน
อยากอุ่นหนุนแขนนอน แล้วออดอ้อนวอนคำรัก
ฟังเพลงบรรเลงเสียง ก็เป็นเพียงเพื่อนแก้เหงา
แว่วเสียงกระซิบเบา คำของเขายังวนเวียน
วุ่นวายและรบกวน ปั่นป่วนใจทุกนาที
เงียบเหงาค่ำคืนนี้ แทบเกินที่จะทนไหว
แล้วใครบางคนนั้น จะหลับฝันถึงกันไหม
ยินเสียงถามหัวใจ ไม่อยากอยู่ในความเหงา
ผ่านมานานเพียงใด หัวใจฉันยังไม่ชิน
คำหวานยังแว่วยิน สุขไม่สิ้นยามคิดถึง
คิดถึงและคิดถึง ใครคนหนึ่งที่ซึ้งใจ
ใกล้ชิดสนิทใน ใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน
ค่ำคืนเฝ้าถามใจ อีกเมื่อไรจะรุ่งเช้า
อยู่เดียวและเปลี่ยวเหงา เกลียดใจเราช่างโหดร้าย
31 พฤษภาคม 2550 16:06 น.
ฝากรักฟากฟ้า
เหนื่อยบ้างไหมหัวใจคนไร้ค่า
เดินทางมาหาฝันยังหวั่นไหว
ผ่านร้อนหนาวทุกข์ตรมระทมใจ
มองหาใครหาหัวใจไร้ความหวัง
ดั่งแมงปอปีกบางที่อ้างว้าง
ที่หลงทางด้วยแรงลมโหมประดัง
ไร้แรงต้านปีกวิ่นสิ้นกำลัง
จะกลับหลังหวนคืนสุดฝืนทน
เจ้าเจ็บปวดรวดร้าวที่ตรงไหน
ใกล้หัวใจกลางหัวใจให้หมองหม่น
อย่าหวังใครมาห่วงดวงกมล
คราวอับจนจึงทิ้งร่างลงกลางดิน
31 พฤษภาคม 2550 13:37 น.
ฝากรักฟากฟ้า
ยามเช้าตรู่....
มวลหมู่ภมรบิน
สดใสไอกรุ่นกลิ่น
มะลิหอมพยอมแย้ม
เสริมงามดุจยามฝัน
ทุกวี่วันมาแต่งแต้ม
หอมกลิ่นจำปาแซม
งามแฉล้มเคลียแก้มนวล
ซาบซึ้งในฤดี
ยามเช้าที่รักอบอวล
มองทั่วดูชื่นชวน
ล้วนละมุนไออุ่นเอย
31 พฤษภาคม 2550 09:19 น.
ฝากรักฟากฟ้า
จะ......หนีใจ....อย่างไร...ก็....ไม่พ้น
เพราะ....ใจตน....ดื้อดึง...คิดถึง....อยู่
แกล้ง.....ทำลืม....ทำไป....ได้เพียงครู่
หันมองดู....ใจ...วน...ไม่พ้น....ใจ....
ใจ.....เจ้าเอย.....เคยรัก.....ต้อง.....หักลา
ใจ....มีมา....ต้องวาง......ให้.....ห่างไกล
ใจ....เคยหวัง.....เคยปอง....ต้อง....ร้างไป
ใจ.....เคยได้......หัวใจ.....คง......ไม่มี
คำหวานใด....เคยได้ยิน.....มาสิ้นสุด
คงถึงจุด....แหนงหน่าย......กลายวจี
ความทรงจำ.....ย้ำใจ......ว่า....เคย....มี
สิ่งที่ดี.....คงไว้.....แต่....ใจ....เรา....
28 พฤษภาคม 2550 21:32 น.
ฝากรักฟากฟ้า
หมดฝัน....วันสิ้นสุด....
ดั่ง....โลกหยุด...ดั่ง.....สลาย
หวัง....ลับ...รัก....กลับกลาย
ไร้ความหมาย.....ไร้....คุณค่า
เคย...รัก...ดู...กลับ...ชัง
ที่เคย...หวัง....หันหลัง....ลา...
น้ำใจ.....ยัง.....เย็นชา
ทั้ง.....เมินหน้า....ไม่เหลียวแล.....
เติมแต่ง......กำลังใจ.....
เคยมีให้......มาผันแปร
คำหวาน.....เคย...มั่นแท้
คงเหลือแต่.....ความทรงจำ
ไม่พูด......ไม่ใส่ใจ
สิ้นห่วงใย.....ให้.....ชอกช้ำ
สายตา.....พาตอกย้ำ
ยิ่งกว่า....คำ....บอก.......อำลา......