31 กรกฎาคม 2550 23:09 น.
ฝากรักฟากฟ้า
ดอกกุหลาบ.....ร้อยช่อ....รอร้อยรัก....
ชื่นบานนัก....บานชื่น...แสนรื่นรมย์
ทั้ง...ดาวเรือง....เหลืองอร่าม.....ดูงามสม
เคยชื่นชม....กับน้อง.....ที่......ต้องใจ
แต่....รักเร่......เล่ห์ร้าย......รัก....ถ่ายเท
ใจเจ้าเขว.....เทเปลี่ยน......วนเวียน......ไป
เถา.....โฮย่า......เลื้อยเลาะ......เกาะ.....กิ่งไม้
เช่นหัวใจ....เจ้า....โอนเอียง.....เบี่ยงเบนห่าง
เหลือ....เพียงเถา....บรเพ็ด.....เข็ด.....ขมชื่น
รัก.....ไม่คืน....สวนใจ.....ให้ราร้าง
...พิทูเนีย.....ช่อสุดท้าย......รักจืดจาง
...ช่อเจ้าต่าง....คำลา.....อย่า.......พบกัน
31 กรกฎาคม 2550 21:40 น.
ฝากรักฟากฟ้า
ถูกหนามเกี่ยว เฉี่ยวเนื้อ เถือเป็นรอย
มือลูบป้อย สะกิดหนาม ยังคร้ามเจ็บ
เหลือรอยข่วน ขูดผิว ดั่งรอยเล็บ
แค่หนามเหน็บ เก็บมาจำ ย้ำเตือนใจ
หากหนามรัก ปักย้ำ ให้ช้ำจิต
ยังโดนพิษ รักรุม สุมอกไหม้
เกินเยียวยา ทาถอน ให้ผ่อนคลาย
เจ็บจนตาย ด้วยหนามรัก สุดหักห้าม
14 กรกฎาคม 2550 06:10 น.
ฝากรักฟากฟ้า
......อธิษฐานเอย....
สิ่งใดเคยเจ็บช้ำอย่าจำนาน
ที่เศร้าโศกที่เคยจงเลยผ่าน
รัก....ซมซาน......คงสมหวังดังฝันมา
ขอยกกลอนสุนทรภู่ครูกวี
แทนวจีอธิษฐานพระพุทธา
วันเวียนจบสิบสี่กรกฎา
ตั้งวาจาพาจิตจงน้อมนำ
แม้นความดีที่สร้างแต่ครั้งหลัง
เป็นพลังแก่ตนพ้นชอกช้ำ
"ฉัน...เกิดมาชาตินี้ก็มีกรรม
....แสนระยำยุบยับด้วยอับจน
ได้เคืองแค้น.....แสนยากลำบากบอบ
ไม่สมประกอบทรัพย์สินก็ขัดสน
แม้น....กลับชาติ.....เกิดใหม่เป็นกายคน
ชื่อว่า....จน....แล้วจงจากกำจัดไกล
สตรีหึง...หนึ่งแพศยาหญิง
ทั้งสองสิ่งอย่าได้ชิดพิสมัย
สัญชาติชาย....ทรชน....ที่คนใด
ให้หลีกไกล....ร้อยโยชน์....อย่าร่วมทาง
ถ้า....รัก.....ใคร...ขอให้ได้คนนั้นด้วย
บุญจงช่วยปฏิบัติอย่าขัดขวาง
อย่ารู้มีโรคาในสารพางค์
ทั้งรูปร่างขอให้ราวกับองค์อินทร์
หนึ่งบิดร....มารดา....คณาญาติ
ให้ผุดผาดผาสุกเป็นนิจสิน
ความระยำ....คำใด....อย่าได้ยิน
ให้สุดสิ้นสูญหายละลายเอง
ทั้งหวายตรวนล้วนเครื่องที่ลำบาก
ให้ปราศจากทั้งคนเขาข่มเหง
ใครปองร้ายขอให้กายมันเป็นเอง
ให้ครื้นเครงเกียรติยศปรากฎครัน"
เป็นคำอธิษฐานที่นำมาจาก ....นิราศพระบาท....ของครูสุนทรภู่
เมื่อไปไหว้พระครั้งใดมักจะนำคำอธิษฐานนี้ขึ้นมาเสมอ
และคราวนี้เป็นคำอธิษฐานในวันครบ ๔ รอบของตัวเอง
๑๔ กรกฎาคม ๒๕๕๐
ศิริธร
2 กรกฎาคม 2550 03:06 น.
ฝากรักฟากฟ้า
จากกันไป แสนนาน ให้คิดถึง
จิตคะนึง หอมนวล ละออกลิ่น
อยากหวนกลับ แนบซบ อบไอดิน
สุดถวิล หลงรำพึง คิดถึงเสมอ
ยามอาทิตย์ อัสดง หลงเพ้อหา
เย็นย่ำมา เศร้าจิต คิดถึงเธอ
คืนเหน็บหนาว ก้าวมาแทน แล้วซิเออ
รำพึงเพ้อ ถึงดวงใจ ไม่ราร้าง
จะกี่ร้อน กี่หนาว พี่ร้าวราน
ใช่สะท้าน เฝ้าปลอบปลุก ทุกเส้นทาง
สู้รอคอย สู้ทน ดิ้นรนสร้าง
เพื่อเคียงข้าง ดั่งฝัน วันพรุ่งนี้
บางครั้งทุกข์ระทมท้อสุดทรมาน
รำพึงผ่าน ข้ามฟ้า ยามราตรี
คำสัญญา ยังมั่น ขัวญฤดี
รักที่มี มั่นคง ไม่หลงทาง
บ้านหลังเก่า ในรั้ว แสนรื่นรมย์
แม้นทรุดโทรม เซซัง ยังเคียงข้าง
ทั้งอบอุ่น อบอวล ชวนสรรค์สร้าง
คืนหานาง เอาหัวใจ ไปซ่อมแซม
30 มิถุนายน 2550 22:46 น.
ฝากรักฟากฟ้า
จะเหลือ...ใจ....สักกี่ใจ.....ไว้ให้แลก
เพราะ...ใจแหลก....สลายลง....ตรงคำนั้น
ใช้วาจา.....มาเชือดเฉือน....น้ำใจกัน
หัวใจ....ฉัน....จะมีเหลือ.....สักกี่ใจ
เพราะ...หัวใจ....เป็นเพียง.....ก้อนเนื้ออ่อน
จึงเจ็บร้อน...รู้เจ็บช้ำ....จำ....ฝังใจ
มาบอก...รัก....บอกฝาก.....แล้ว.....จากไป
บอก...ทำไม....รักทำไม....ถ้าไม่รัก
เมื่อเริ่มต้น....ห่วงใย.....ใจเหลือเกิน
อยากจะเดิน.....ร่วมทาง....ปกป้องปัก
ทั้งยืนยัน จริงจัง ดูแน่นหนัก
แล้วมาหัก.....หาญใจ....ไปอย่างนี้
คำอ่อนหวาน....อบอุ่น.....ละมุน....ใจ
มาหายไป....ไม่เหลือ....แม้.....หวังดี
ดู....เยาะเย้ย....เยื่อใย......ก็ไม่มี
พา.....ใจ.....หนี.....หัวใจ.....ไร้....อาวรณ์
หน้าส่วนตัว
936
Lovers
0 คน เลิฟฝากรักฟากฟ้า
