8 กุมภาพันธ์ 2550 22:14 น.
ฝากรักฟากฟ้า
อาจจะไม่น่ารัก.....อย่างใครเขา
อาจจะ...เขลา....ที่ทำตัวเป็นแบบนี้
แต่.....หากคุณมองมา......คงรู้ดี
ว่า....ฉันนี้.....ต้องการ.....คุณเพียงใด
ขอเพียงไหล่.....แนบใกล้.....ไว้ซบอิง
ที่พักพิง.....สุดท้าย....ของหัวใจ
ฝากความรัก.....ความหวัง.....ทั้งหมดไว้
ทั้งชีวิต.....มอบให้.....ในมือคุณ
อย่ามองฉัน.....เป็นคนน่ารำคาญ
อยากอ่อนหวาน...กลับอ่อนไหวและวายวุ่น
เพียงไขว่คว้าอยากพบความอบอุ่น
รักจากคุณ....ครั้งสุดท้าย......ปลายทางฝัน
อยากใกล้ชิด.....เคียงข้าง.....ตลอดไป
เพื่อจะได้....ร่วมสร้าง........ทางรักนั้น
ได้รู้จัก....รู้ใจ....กันและกัน
ร่วมผูกพัน....มั่นรัก....มั่นภักดี...
8 กุมภาพันธ์ 2550 15:04 น.
ฝากรักฟากฟ้า
ทำไม
...........ต้องเสียใจ
ทำไม
..........ต้องปวดแปลบ
ทำไม
.........ต้องเศร้า
ทำไม
.........ต้องร้องไห้
เพียงแค่
........ภาพที่มองเห็น
เพียงแค่
........เขาอ้อนคำหวานกัน
เพียงแค่
........เขาไม่เห็นเรา
เพียงแค่
........เป็นส่วนต่าง
ไม่เห็น....จะดีกว่าไหม
ไม่รู้.....จะดีกว่าไหม
ไม่ได้ยิน......จะดีกว่าไหม
เป็นเพ็นเพียงคำถาม
ที่ไม่ต้องการคำตอบ
เพราะ
กลัวคำตอบ
กลัวความจริง
กลัว...ทุกอย่าง
ที่ตามย้ำเตือน
อยู่เพียงเท่านี้
....ก็พอ......
8 กุมภาพันธ์ 2550 14:35 น.
ฝากรักฟากฟ้า
ปีกบาง..โบกโบยบิน
ไกลเกินถิ่นเจ้าเคยเนาว์
ฝ่าลม...ระทมเศร้า
ร่วงลงพับ.....กับฝุ่นดิน
ซบหน้า....น้ำตาหลั่ง
หมดกำลังจะโผบิน
หายใจ....ระรวย....ริน
สิ้นแวววับเคยจับตา
ปีกวิ่น...และเปรอะเปื้อน
หม่นหมอง....เลือน...ลายงามตา
ทิ้งกายอย่างไร้ค่า
เจ้าแมงปอ....ที่หลงลม....
7 กุมภาพันธ์ 2550 15:55 น.
ฝากรักฟากฟ้า
สีแสดแดง...เจิดจ้าอยู่กลางป่า
บอกเวลา....เพื่อนพ้อง....ต้องลาไกล
จบแล้ว...เรียน...ปิดตำรา...สู่ก้าวใหม่
หนทางไกล...ให้เดินทาง...อย่างคงมั่น
ทองกวาวพรู...แสดส้ม...งามพรมพร่าง
ปูเส้นทางงดงามดั่งความฝัน
สิ่งเรียน...รู้....เป็นฐานให้ อย่าไหวหวั่น...
และฝ่าฝัน...สร้างชีวิต ดั่งจิตจง
เพียงก้าวแรก ที่จะมีก้าวต่อไป
จงภูมิใจ...แม้จะมาจากป่าดง
ทองกวาวยัง...อยู่ป่าอย่างมั่นคง
ตั้งใจตรง...มุ่งมั่นเพื่อวันใหม่
จากแดนดอย...ดง...เขา...ลำเนาห้วย
ได้เพียงช่วยพยุง...เจ้า...ก้าวเดินไป
จากแสงเทียนดวงน้อยกลางพฤกษ์ไพร
เพียงส่องให้...เจ้าเห็น....เส้นทางฝัน
เป็นทองกวาว...เป็นแสงเทียน....เพื่อเรียนรู้
เป็นเพียงครู....เจ้าตัวน้อย....เด็กดอยนั่น
เป็นเพียง...ป่า....รอเจ้ากลับ....มาสร้างสรรค์
รอเพียงวัน....ศิษย์เก่า...กลับบ้านเกิด....
7 กุมภาพันธ์ 2550 06:59 น.
ฝากรักฟากฟ้า
รักต้องห้าม.....ต้องห้ามรัก หักใจไว้
ห้ามฝันไฝ่....ห้ามคิด....คะนึงหวัง
ห้าม....ไม่ได้....น้ำตาที่ไหลหลั่ง
ใจภิณท์พัง....เพราะห้าม....ไม่ให้รัก
หน้าส่วนตัว
1480
Lovers
0 คน เลิฟฝากรักฟากฟ้า
