21 กุมภาพันธ์ 2550 01:04 น.
ฝากรักฟากฟ้า
คำ.....เอย....คำหวาน
ฝาก....ดวงมาลย์....เจ้าเก็บไว้
ทุกคำ...พี่ฝากให้
รัก...เพียงเจ้า....ปานชีวิน
รอวันพี่กลับมา
คำสัญญาจำได้สิ้น
ดวงใจใฝ่ถวิล
รอวันกลับมารับขวัญ
ฟากฟ้า...สุดแดนไกล
รัก...หมดใจ....ไม่แปรผัน
นับคืน...และ....นับวัน
รอ...ความหวัง....จากปลายฟ้า....
สุดท้าย....กลับสิ้นสุด
รักสะดุด....บอก....อำลา....
หวังสิ้น....รินน้ำตา
ต้องซบหน้ากับฝ่ามือ
ความเอยความหวัง
ต้องภิณท์พังลงแล้วหรือ
สุดรั้ง....และสุดยื้อ
รัก....หลุดลอย.....ให้น้อยใจ
ใจ...เอย....เจ้าใจบาง
รัก....ราร้าง....เหลืออาลัย
หมดหวง....หมดห่วงใย.....
ไม่มีใคร.....มาห่วงหา.....
****โอ้....รัก.....มักไกลลิบ
ดั่งสิ่งทิพย์....สุดเอื้อมคว้า....
สุดไขว่....สุดสอยมา....
แนบอุรา...คน....ภักดี****
20 กุมภาพันธ์ 2550 08:24 น.
ฝากรักฟากฟ้า
อยากมีหวังกำลังใจอย่างใครเขา
มีเพียงเงาลวงใจให้ลุ่มหลง
น้ำคำหวานไร้น้ำใจไม่ซื่อตรง
ให้พะวงเพ้อฝันทุกวันมา
วันหนึ่งรักแล้วอีกวันก็พลันเกลียด
คำพูดเสียดแทงใจไม่สร่างซา
มือหนึ่งผลักมือหนึ่งรั้งให้กังขา
ไม่เมตตาแล้วทำไมยังให้รัก
กลั้นสะอื้นกลืนเจ็บเก็บผู้เดียว
จะแลเหลียวหาใครให้พิงพัก
เพียงสายตาที่ชาเย็นเห็นประจักษ์
รู้ตระหนักว่าจืดจางจะร้างรา
เหมือนหนามยอกในอกให้ฟกช้ำ
เหมือนรอคำตัดสินพิพากษา
เหมือนนั่งรอคมมีดปลิดชีวา
เหมือนคนบ้าโง่งมต้องตรมใจ
ห้ามน้ำตาอย่างไรใจยังร้าว
ห้ามใจเศร้าไม่อาจจะห้ามได้
ห้ามคิดถึงห้ามรักห้ามอาลัย
ห้ามทำไมหัวใจมันดื้อดึง
จึงต้องเจ็บต้องช้ำอยู่อย่างนี้
รักนั้นมีมากไปไม่ซาบซึ้ง
ไร้คุณค่าไร้จิตไม่คิดถึง
รอวันหนึ่งบอกมา...ว่า...ลาก่อน....
20 กุมภาพันธ์ 2550 01:41 น.
ฝากรักฟากฟ้า
กันเกรา....
หอมชื่นพา....ชื่นใจ....ยามใกล้ชิด
หอม....กลิ่นแก้ม....แย้มยิ้ม....พิมพ์ดวงจิต
ให้สนิท....เสน่หา....ไม่ลาเลือน
กันเกรา....
กลีบขาวนวล....ยวนตา.....เจ้าแย้มเยือน
แวววับหวาม.....แววหวาน.....แววตาเตือน
อย่าลาเลื่อน.....ลอยลับ.....ให้กลับคืน
กันเกรา....
พี่ฝากมา....แทนใจ....ให้ขวัญยืน
สูงสุดเอื้อม.....กันเกรา.....เกินฝ่าฝืน
ต้อง....กล้ำกลืน....เก็บเพียงช่อ....กันเกรา
20 กุมภาพันธ์ 2550 01:15 น.
ฝากรักฟากฟ้า
ทางชีวิต ทอดยาว ให้ก้าวเดิน
ท้อจนเกิน จะก้าว เดินต่อไป
หนามเกี่ยวตำ ซ้ำเติม เพิ่มทุกข์ให้
หนทางไร้ เพื่อนข้าง ช่างอ้างว้าง
สะดุดล้ม เซซวน ลงล้มพับ
ต้องเจ็บจับ กับน้ำคำ ใจ....จึดจาง
รอยยิ้มเยาะ เย้ยใจ ให้ระคาง
มองฟ้ากว้าง ปลอบใจ ....อย่าไร้หวัง
ค่อยค่อยลุก ค่อยก้าว และแกร่งกล้า
ให้เดินหน้า ต่อไป อย่างใจสั่ง
ทิ้งทุกข์ท้อ ทุกอย่าง ไว้เบื้องหลัง
ต้องจากทั้ง ความรัก และความฝัน
เอามือป้าย น้ำตา ให้เหือดแห้ง
เอายิ้มแต่ง เติมต่อ ยามไหวหวั่น
พยุงตัว พยุงใจ ให้คงมั่น
คงพบวัน ที่คอย.....อย่า....น้อยใจ
20 กุมภาพันธ์ 2550 00:35 น.
ฝากรักฟากฟ้า
ดึกดื่น....หนาวลม....พัดโชยมา
มองขอบฟ้า....แสนไกล....อย่างเนิ่นนาน...
หน้าต่างห้อง....เปิดรับกับแสงจันทร์
เดือน....ประชัน...ฉายแสง....แข่งดวงดาว
ก่อนหลับตา....หัวใจ.....ฝันอยากเจอ
ได้พบเธอ.....บนฟากฟ้า.....ที่พร่างพราว
จะหลับไหล....ใน....อ้อมแขน.....ของดวงดาว
และ....ให้....เงา.....ราตรี.....โอบ.....หัวใจ
ค่ำคืนนี้......เมื่อเธอ.......อยู่ตรงนั้น
ดาวเดียวกัน.....ได้เห็น......อย่างฉันไหม.....
ทุกครั้ง...ที่...แสงดาว.....ทอประกาย
เหมือน....เราได้.....หวนคืน.....มาพบกัน
ค่ำคืน.....ร้าง....น้ำค้าง.....ยอดหญ้าคา
ไหลลู่....มา.....สะท้อน......กับแสงจันทร์
เก็บเดือน.....ดาว......ลมหนาว.....ไว้เท่านาน
ดังความฝัน......มี.....เธอ.....อยู่.....ในหัวใจ
หน้าส่วนตัว
999
Lovers
0 คน เลิฟฝากรักฟากฟ้า
