++ ฝนล้างใจ ++

ฝากฝัน

มองสายฝนหล่นพร่างจากปรางสรวง
ค่อยหลั่งล่วงห้วงหาวหยดวาวใส
สายฟ้าแลบแปลบปลาบวาบทรวงใน
เสียวถึงใจไหวหวั่นพลันหลับตา

ปล่อยฝนพรมห่มร่างล้างรอยร้าว
ให้ลมหนาวพราวพรูสู่ใบหน้า
กลบร่องรอยคล้อยผ่านกาลเวลา
สุดโหยหาล้านักเมื่อรักจาง

สายน้ำไหลไหนเลยเคยย้อนกลับ
ก้มหน้ารับกับรักหักใจหมาง
ดั่งสายใยใสเบาเช่นเงาบาง
รอก้าวย่างทางแพรกแยกกันเดิน

โอ้ น้ำฟ้าบ่าพรูลงสู่พื้น
หลั่งชุ่มชื้นฟื้นพนาป่าโขดเขิน
ฝนไฉนไยเล่าเฝ้าหมางเมิน
ให้เผชิญเดินเหี่ยวเพียงเดียวดาย

หลั่งเถอะหลั่งพรั่งพรายสายลมฝน
ไหลรินหล่นท้นมาอย่าขาดสาย
ขับรุ่มร้อนผ่อนพรากไปจากกาย
หวังโศกคลายหายเศร้าร้าวระทม

มองสายฝนหล่นพร่างจากกลางหาว
เก็บเรื่องราวหนาวเหน็บรักเจ็บขม
ดั่งหนองฝีมีแต่แผลระบม
ถึงฝนพรมลมปรายมิหายเลย


ฝากฝัน
๖ กรกฏาคม ๒๕๕๒