27 มีนาคม 2552 23:09 น.
ฝากฝัน
สายลมหวิวพลิ้วกลิ่นแผ่นดินหอม
ได้สูดดอมพร้อมปรายแห่งสายฝน
ดั่งเมตตามาฝากจากฟ้าบน
ประทานฝนหล่นอาบกำซาบไพร
มวลพฤกษ์พันธุ์สั่นใบไหวระริก
กระซี้ซิกพลิกฟื้นตื่นหลับใหล
บ้างผลิดอกออกช่อต่อกิ่งใบ
ช่วยดับไฟไหม้แรงแห่งตะวัน
เปรียบดวงใจไหวหวั่นมักสั่นเหงา
ซุกซึมเซาเฉาแห้งไร้แรงฝัน
อยู่โดดเดี่ยวเดียวดายใต้เงาจันทร์
ทุกคืนวันฝันลวงแห่งดวงดาว
นับแต่เจ้าเข้ามาเริ่มฟ้าใส
เมฆบังใจไหลสลายคลายสั่นหนาว
ประกายหม่นพ้นผ่านตระการวาว
ดั่งฟ้าพราวดาวพร่างอยู่กลางใจ
ได้ตักอุ่นหนุนนอนยามอ่อนล้า
ตาสบตาราตรีที่พลิ้วไหว
ร่วมบรรเลงเพลงกล่อมจากอ้อมใจ
ปลุกเปลวไฟใฝ่ฝันอย่างมั่นคง
สายลมหวิวพลิ้วแผ่วแว่วเพลงหวาน
ฝนขับขานผ่านไพรให้ใหลหลง
ดั่งความรักภักดีที่ซื่อตรง
จักดำรงคงไว้ให้สองเรา
ฝากฝัน
๒๗ มีนาคม ๒๕๕๒
18 มีนาคม 2552 20:00 น.
ฝากฝัน
ใจเอ๋ยใจไยรักเขาหนักหนา
ประหนึ่งว่าฟ้าดลเป่ามนต์ขลัง
ฤาลงเลขเสกคาถานะจังงัง
ให้คลุ้มคลั่งนั่งเพ้อละเมอครวญ
ใจเอ๋ยใจไยหวงยิ่งห่วงเขา
มิเห็นเงาเหงาเศร้าเฝ้ากำสรวล
ทั้งที่รู้อยู่ดีควรมิควร
ใจยังหวนห่วงหวงเธอควงใคร
ใจเอ๋ยใจไยรั้นดึงดันนัก
คนที่รักภักดีเจ้ามีไหม
ยังจะดื้อถือรักปักทรวงใน
ทั้งที่ใครคนนั้นมิหันมอง
ใจเอ๋ยใจไยจ้องปองดอกฟ้า
ชั่วชีวาอย่าหมายจะคลายหมอง
ความสมหวังตั้งไว้ยากได้ครอง
สิ่งที่ปองต้องร้างจืดจางลง
ใจเอ๋ยใจไยต้องเฝ้าร้องไห้
จะทนได้อย่างไรเมื่อใจหลง
ดั่งนาทีชีวิตต้องปลิดปลง
หากเธอคงจงใจไม่เหลียวแล
ใจเอ๋ยใจไยสลดรันทดท้อ
ให้เหี่ยวห่อฟ่อถ้อยด้วยรอยแผล
เมื่อใจร้างห่างถอยดั่งลอยแพ
คนพ่ายแพ้แม้ชีวิตแทบปลิดปลง
ฝากฝัน
๑๘ มีนาคม ๒๕๕๒
15 มีนาคม 2552 11:33 น.
ฝากฝัน
มองแผ่นดินถิ่นเหนือเมื่อหน้าหนาว
งามอะคร้าวราวแดนแห่งแถนสรวง
ยลเมฆหมอกดอกไม้ใต้จันทร์จวง
อีกเรียวรวงห้วงธารซ่านพงไพร
ชนล้วนมิตรจริตดีวจีหวาน
งามตระการบ้านวัดศรัทธาไหล
ทั้งศิลป์ศาสตร์กระดาษไม้ขายแดนไกล
งามถิ่นใดไหนเล่าเท่าล้านนา
แต่บัดนี้ผีห่าซาตานไหน
มาจุดไฟไหม้สุมควันคลุมฟ้า
มืดสลัวทั่วทิศมิดพารา
เพราะไฟป่าบ่าไหลไร้ใครแล
ฤารัฐ ราษฎร์ขาดวิ่นสิ้นสำนึก
มิรู้สึกรู้ใจไม่แยแส
เด็กป่วยไข้ไร้หมอร้องงอแง
เหล่าพ่อแม่แส่หาเผาป่าเพลิน
นักเดินทางต่างหนีควันปีศาจ
ความพินาศระบาดซัดจนขัดเขิน
ทั้งโรงแรมร้านค้าพากันเมิน
ต่างแยกเดินเผชิญหน้าชะตากรรม
หยุดเสียเถิดเพื่อนพ้องและน้องพี่
หยุดย่ำยีบีฑาผืนป่าซ้ำ
ทุกข์ที่เห็นเป็นไปเพราะใครทำ
โลกยิ่งช้ำไทยยิ่งหมองต้องช่วยกัน
มองแผ่นดินถิ่นเหนือเมื่อหน้าแล้ง
มิอาจแสร้งแต่งเรื่องเมืองในฝัน
ทั่วล้านนาคละคลุ้งด้วยกลิ่นควัน
เมืองสวรรค์พลันสลายใต้เปลวเพลิง
ฝากฝัน
๑๕ มีนาคม ๒๕๕๒
ขออภัยบางพี่น้องเมืองเหนือที่มิอาจทนยอมรับความเป็นจริงและเป็นไป
เพิ่มเติมอีกนิด
เชียงราย 14 มี.ค. - สถานการณ์ไฟป่าบนเทือกเขาดอย
นางแล จังหวัดเชียงราย ล่าสุดกำลังพลจากกองพันทหารราบที่ 3 กรมทหารราบที่
17 ในสมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนี ค่ายเม็งรายมหาราช และเจ้าหน้าที่กู้ภัย
ของเทศบาลตำบลบ้านดู่ พร้อมด้วยชาวไทยภูเขาในบ้านดอยปู่ไข่ ยังระดมกำลัง
เข้าดับไฟป่าที่ลุกไหม้ป่าบนเทือกเขานางแล ในพื้นที่ของหน่วยอุทยานแห่งชาติลำ
น้ำกกที่ 2 (น้ำตกโป่งพระบาท) บ้านหัวฝาย หมู่ที่ 13 ตำบลบ้านดู่ อำเภอเมือง โดย
เจ้าหน้าที่บางส่วนได้เดินเท้าเข้าไปบนดอยสูงเพื่อสกัดเพลิงไม่ให้ลุกไหม้ไม้สัก
ขนาดใหญ่หลายพันไร่ เนื่องจากจะทำให้การสกัดเพลิงเป็นไปด้วยความยากลำบาก
ยิ่งขึ้น
ล่าสุดแม้จะสามารถสกัดเพลิงที่ลุกไหม้ได้แล้วบางส่วน แต่บนดอยยังเห็นควันไฟ
ครุกรุ่นอยู่ ประกอบกับมีลมกระโชกแรงอยู่ตลอดเวลา ทำให้มีพื้นที่ป่าได้รับความ
เสียหายแล้วกว่า 500 ไร่ และผลพวงจากไฟไหม้ป่าครั้งนี้ยังทำให้ตัวเมืองเชียงราย
มีหมอกควันปกคลุมหนาแน่นกว่าทุกวันที่ผ่านมา. -สำนักข่าวไทยอัพเดตเมื่อ
2009-03-14 15:39:53
8 มีนาคม 2552 22:27 น.
ฝากฝัน
เมื่อถึงคราวหนาวคลายก็กรายร้อน
ใบไม้กร่อนร่อนพรูร้างภูผา
มองเปลวแดดแผดไหวในแววตา
มิเห็นฟ้าอีกฟากจากคนไกล
บนเส้นทางข้างหน้าในป่าเขา
ห้วยลำเนาเฉาแห้งไร้แรงไหล
สายลมร้อนซ้อนชั้นกลิ่นควันไฟ
โอ้ดวงใจไหวหวาดจะขาดรอน
คิดถึงนักรักเอ๋ยเคยรู้ไหม
ยิ่งห่างไกลใจกลุ้มยิ่งรุ่มร้อน
หวั่นยิ่งนักรักพลาดมาขาดตอน
โปรดอย่าซ้อนซ่อนใจเมื่อไกลตา
แม้เหงื่อไคลไหลย้อยค่อยหยาดหยด
มิอาจลดหมดหวังที่ตั้งหน้า
แม้ควันไฟไหวมัวสลัวตา
คงค้นหาล่าฝันไม่หวั่นใจ
ดั่งจำจรร่อนเร่ทะเลฝัน
ยากจะผันหันหลังคืนฝั่งไหว
คลื่นชีวากล้าแกร่งยิ่งแกว่งไกว
นาวาใจไหลล่องเหมือนต้องลม
ห่วงแสนห่วงดวงใจอยู่ไกลนัก
เฝ้ารอรักมักทุกข์ไร้สุขสม
ใจพะวงหลงคอยพลอยระทม
จะจ่อมจมตรมใจไม่สร่างซา
โปรดเชื่อว่าฟ้าร้อนย่อมผ่อนหาย
เมื่อฝนปรายไม้ไพรผลิใบหนา
หากงานหนักผลักออกนอกเวลา
คงได้มาซบรักหนุนตักนาง
ฝากฝัน
๘ มีนาคม ๒๕๕๒
หน้าส่วนตัว
1727
