30 มีนาคม 2551 22:38 น.
ฝากฝัน
คืนเดือนพราวดาวพร่างกลางลำโขง
ในคุ้งโค้งเกล็ดแก้ววะแววไหว
เสียงพิณแคนแว่วหวานบันดาลใจ
เชื่อมสายใยพี่น้องสองฝั่งชล
สายลมลิ่วพลิ้วเอื่อยระเรื่อยไหล
งามแสงไฟโคมส่องต้องเวหน
เป็นทิวแถวแวววาวพราวด้านบน
สะท้อนชลเงางามหวามในทรวง
ยิ่งดึกดื่นดื่มด่ำลำนำโขง
ใจกลับโยงถึงรักที่ห่วงหวง
อยากฝากใจผ่านเดือนและดาวดวง
กว่าคืนล่วงห่วงหาด้วยอาวรณ์
ป่านฉะนี้น้องพี่เป็นไฉน
ห้วงหลับใหลในฝันบรรจถรณ์
ฝากเสียงแคนหวานแว่วแผ่วบทกลอน
กล่อมน้องนอนสนิทในนิทรา
สายน้ำโขงโยงใยไทยลาวไว้
ชีพเวียนว่ายมิหยุดยั้งฝั่งซ้ายขวา
ดั่งสองเราเอารักถักชีวา
ให้ชีพฝ่าคืนวันอันเหงาใจ
แว่วลมหวิวผิวผ่านสะท้านหนาว
เมื่อเดือนดาวลาฟ้าหาวันใหม่
จำจากโขงธาราด้วยอาลัย
ยามหัวใจฉ่ำรักจักกลับเยือน
ฝากฝัน
30 มีนาคม 2551
25 มีนาคม 2551 00:16 น.
ฝากฝัน
อาทิตย์แผดแดดเผาดั่งเตาหลอม
พระพายล้อมเมฆานภาคลั่ง
พระพิรุณฉุนเฉียวเกรี้ยวกราดดัง
สามพลังจู่โจมโหมทำลาย
ต้นไม้ราบเรือนเรียบเปรียบยักษ์ฟาด
ความพินาศย่อยยับดับสูญหาย
ร้องระงมก้มหน้าน้ำตาพราย
โลกร้อนแล้งแรงร้ายใช่เพราะใคร
อาทิตย์โหดพิรุณร้ายพระพายคลั่ง
โหมประดังธรณีที่ยิ่งใหญ่
เมื่อดินน้ำผสมกับลมไฟ
ความบรรลัยไหลลามทั้งโลกา
คราวป่าปรกรกชัฏช่วยปัดเป่า
ทั้งนำเอาธาตุเสริมเติมแหล่งหล้า
ช่วยปิดร้อนผ่อนพระพายหายโกรธา
ซับน้ำท่าจากพิรุณให้อุ่นดิน
ครั้นผีห่าซาตานร่านกำเริบ
อำนาจเติบหลุดตมสมถวิล
เข้าสิงร่างขวางใจทุกข์ชีวิน
ข่มขืนดินโค่นป่าเพื่อล่าเงิน
ยามป่าหมดปรากฏชัดวิบัติซ้ำ
โหมกระหน่ำฉ่ำโหดทุกโขดเขิน
ทั้งท่วมแล้งแห้งหนาวล้วนยาวเกิน
โลกเผชิญทุกข์ยากจากมือคน
ฤาจะหลงละเลงโลกให้โศกสุด
หรือจะหยุดแล้วฉุดโลกดูสักหน
หากเพียงมือทั้งสองของทุกคน
อุ้มโลกพ้นวิบัติได้ด้วยป่างาม
ฝากฝัน
24 มีนาคม 2551
22 มีนาคม 2551 14:51 น.
ฝากฝัน
ถือกำเนิดเกิดกายที่ท้ายทุ่ง
ณ.สายรุ้งทาบทอโอบกอข้าว
มีทุกข์ร้อนผ่อนคลายในบางคราว
เก็บเรื่องราวเล่าผ่านลานบทกลอน
เพียงสำนึกต้อยต่ำรู้สำเหนียก
มิอาจเรียกกวีศรีอักษร
เพียงระบายอารมณ์ข่มนิวรณ์
ฐานันดรชาวนาข้าแผ่นดิน
ในอดีตขีดเขียนเรียนคำสูง
คือเหล่ายูงฝูงหงส์ในวังสิ้น
ทาสยากจนข้นแค้นแน่นชีวิน
เพียงยลยินร้อนหนาวกลอนชาวนา
แค่กลอนต่ำลำเล่นเห็นสนุก
พอปลดทุกข์งานทาสที่หนักหนา
มีหยาบโลนโหนรักหักน้ำตา
มีต่อว่าหยอกเย้ากระเซ้ากัน
มาถึงยุคทุกข์เข็ญเป็นทาสใหม่
คือคนไทยถูกกดหมดทางหัน
คนหนุ่มสาวก้าวหน้าช่วยพายัน
ยุคนี้นั้นบทกวีมีพลัง
แผ่นดินทุกข์ยุคเดือดกวีพล่าน
เขียนขับขานปลอบใจให้มีหวัง
ทรราชแผ่นดินล้มภินท์พัง
หยุดความคลั่งฉ้อฉลคนโกงเมือง
เมื่อโลกเปิดฟ้ากว้างทางสดใส
กวีใหม่กลอนเปล่าเข้ายุคเฟื่อง
คือพรมแดนส่งข้ามความรุ่งเรือง
การประเทืองปัญญามาหลายทาง
จากก่อนกาลนานมาถึงบัดนี้
บทกวีก้าวไวไปกว้างขวาง
อย่าปิดหูปิดตาที่ฝ้าฟาง
หยุดปิดทางติดกรอบชอบอัตตา
ใฝ่กลอนสูงศัพท์สวยรวยสัมผัส
จงฝึกหัดขัดเกลาเอาเถิดหนา
ใฝ่กลอนต่ำลำนำแบบชาวนา
จงค้นคว้าเติมต่อให้พอใจ
อย่าปิดกั้นปัญญาหาความสุข
ไยเป็นทุกข์ติดทาสกวีไหน
หากเรียงร้อยถ้อยอ่านมิดาลใจ
กวีไหนฤารอดจอดทุกราย
ฝากฝัน
22 มีนาคม 51
19 มีนาคม 2551 22:02 น.
ฝากฝัน
++เมื่อรักสมหวังดั่งใจ++
เมื่อ..คบหาแตกหน่อก่อเป็นรัก
เมื่อ..ฟูมฟักรักษาเกิดตาอ่อน
เมื่อ..แตกตาต่อกิ่งยิ่งงามงอน
เมื่อ..ปลายอ่อนผลิดอกออกช่อชู
ความ..ถนอมล้อมรั้วหัวใจไว้
ความ..รักได้สร้างฝันวันสวยหรู
ความ..หลงไหลห่วงใยยอดพธู
ความ..งมงายหมายรู้เฝ้าดูแล
รัก..น้ำใจใสสดดั่งหยดฟ้า
รัก..กริยาอ่อนหวานปานดั่งแม่
รัก..ความกล้าท้ายทายคล้ายไม่แคร์
รัก..จริงแท้ไร้จริตแห่งหญิงลวง
สม..ควรเอ่ยให้ค่าคำว่ารัก
สม..ใจนักรักนี้ที่ห่วงหวง
สม..แล้วที่มอบใจให้ทั้งดวง
สม..ที่ช่วงชิงใจจากหลายชาย
หวัง..ต้นไม้แห่งรักจักมิเฉา
หวัง..รักเราสวยหรูมิรู้หาย
หวัง..รักนั้นมั่นคงมิกลับกลาย
หวัง..ชีพวายมิสิ้นกลิ่นรักเรา
ดั่ง..ตะวันมั่นคงมิหลงฟ้า
ดั่ง..หินผามั่นคงแห่งขุนเขา
ดั่ง..แผ่นดินมั่งคงแห่งลำเนา
ดั่ง..ผืนเงามิแย้งแสงตะวัน
ใจ..ดวงนี้มีไว้มอบให้หมด
ใจ..รัดทดเคยมีก็มิหวั่น
ใจ..รักเราเพียงมีกันและกัน
ใจ..สัมพันธ์สองเราคงมิคลาย
ฝากฝัน
19 มีนาคม 2551
17 มีนาคม 2551 02:36 น.
ฝากฝัน
ขยับมีดกรีดจอบทดสอบแขน
มือกำแน่นแขนสะท้านเหงื่อพาลไหล
ความแข็งแกร่งจากตัวสู่หัวใจ
เป็นเหงื่อไคลไหลหยดรดดินดอน
คือดอกเหงื่อเจือแรงแฝงด้วยรัก
ที่โหมหักทั้งกายคลายภาพหลอน
ความหวังใหม่ใส่สวนให้ออนซอน
เรี่ยวแรงอ่อนฤาหวั่นกลับมั่นใจ
บนทางก้าวยาวไกลในฝั่งฝัน
ผ่านคืนวันสุขสมสายลมใหม่
เป็นความสุขลึกล้ำจากภายใน
คือกล่องใจปรารถนาคุ้มค่ารอ
เพียงร่องรอยปล่อยว่างสร้างทางถอย
เพียงปลดปล่อยละวางไปบ้างหนอ
เพียงขบคิดใคร่ครวญสิ่งควรพอ
เพียงเริ่มก่อจากใจลงใส่ดิน
จากเม็ดไม้กลายกลับรับต้นอ่อน
จากตัวหนอนผีเสื้อก็ผกผิน
จากรังรองโผผกเป็นนกบิน
จากผืนดินแล้งร้ายเป็นสายธาร
เพราะผืนป่าค่าหลายให้เสาะค้น
เพราะผู้คนมีป่าเป็นอาหาร
เพราะหยูกยาผืนป่าบริการ
เพราะลมปราณชีพยืนด้วยผืนไพร
เพียงสองมือถือมั่นอันแข็งแกร่ง
เพียงเรียวแรงมุ่งมั่นไม่หวั่นไหว
เพียงเราสร้างทางรักจากพงไพร
เพียงหัวใจไม่ท้อมิต่อรอง
ขอร้อยรักร่วมแรงแห่งราวป่า
ขอค้นหาหัวใจไม่มีสอง
ขอค้นหาคู่เชยที่หมายปอง
มาเคียงครองรังรักกระท่อมไพร
ฝากฝัน
17 มีนาคม 51
หน้าส่วนตัว
1557
