20 พฤศจิกายน 2551 23:04 น.
ฝากฝัน
มองลมหนาวพราวหมอกยิ่งตอกย้ำ
ว่าน้ำคำรักแท้แน่จริงหรือ
ในชุมชนคนเก่าเขาเล่าลือ
คนใกล้มือยื้อใจเธอไปครอง
มิอยากเชื่อเมื่อเห็นจำเป็นเชื่อ
เธอไม่เหลือเยื่อใยใจสนอง
สิ่งที่คาดวาดหวังตั้งใจปอง
เธอมิมองร้องหามาคว้าชม
ที่หมายใหม่ใหญ่กว่าเธอหาพบ
รักเก่าจบสบค่าว่ารักขม
โอ้คำหวานพาลหายกับสายลม
เก็บความตรมข่มไว้ใต้น้ำตา
ขอให้เธอเจอสุขทุกห้วงฝัน
รักนิรันดร์มั่นใจในภายหน้า
เขารักเธอเสมอเหมือนเดือนดารา
คอยโอบฟ้าราตรีทุกวี่วัน
ส่วนคนช้ำจำถอยเพราะด้อยค่า
ต้องหลบหน้าลาร้างทางเคยฝัน
มิเสียใจในชะตาโศกจาบัลย์
มุ่งฝ่าฟันผันร่างสร้างตัวตน
มองลมหนาวพราวหมอกยิ่งชอกช้ำ
ด้วยถลำคำคนจนสับสน
จำแข็งขืนฝืนใจให้สู้ทน
กว่าหลุดพ้นล้นผ่านธารน้ำตา
ฝากฝัน
๒๐ พฤศจิกายน ๒๕๕๑
18 พฤศจิกายน 2551 22:13 น.
ฝากฝัน
ระยิบไฟในห้องส่องสลัว
ยิ้มยวนยั่วโยกย้ายส่ายอกไหว
หื่นผู้ชายส่ายตามย่ามหัวใจ
มือลูบไล้ไล่ยื้อกันอื้ออึง
ด้วยความเขลาเมามายคล้ายจะคลั่ง
สติยั้งยังอ่อนยากผ่อนถึง
ยิ่งยั่วย้ายชายหนอหวังคลอคลึง
ต่างรุมทึ้งตรึงไว้ใต้กลกาม
เธอคือดาวสาวนาจากบ้านนอก
มาจนตรอกชอกช้ำกับคำถาม
ว่าปล่อยตัวมั่วชายขายโมงยาม
เอาความงามข้ามผ่านด่านโลกีย์
เพียงอกตูมเต่งตั้งหลังมอหก
ดาวก็พกความจนด้นมานี่
เมืองวิไลในฝันอันเสรี
ด้วยชีวีมีหวังแม่ยังคอย
ดาวหางานซานซมระทมจิต
เงินน้อยนิดติดกายหายเหลือน้อย
เพื่อนเฝ้าเชียร์เสี่ยเฒ่าเข้าสวมรอย
จนดาวน้อยลอยลับกับเงินคาว
มีครั้งแรกแปลกบ้างด้วยร่างสด
เมื่อสวยลดหมดท่าค่าความสาว
ต้องลงแรงแต่งร่างอย่างแพรวพราว
จำยั่วเย้าเคล้าแขกแลกเงินตรา
ดาวหลงกรุงทุ่งร้างร่างลับหาย
ยามพ่อตายร้ายเย็นไม่เห็นหน้า
เหลือแม่เฒ่าเฝ้าร้องจากท้องนา
ออกตามหาอีดาวสาวเริงเมือง
ฝากฝัน
๑๘ พฤศจิกายน ๒๕๕๑
17 พฤศจิกายน 2551 01:17 น.
ฝากฝัน
อรุณฤกษ์เบิกฟ้าอุษาสาง
หมอกน้ำค้างพร่างพรมห่มพฤกษา
เสียงไก่ขันกระชั้นเตือนเพื่อนชาวนา
รีบหุงหาอาหารทำทานบุญ
หวังก่อไฟในเตาบรรเทาหนาว
เมื่อถึงคราวจำพรากจากหมอนหนุน
อบอุ่นไอไฟร้อนตอนอรุณ
หอมควันกรุ่นปล่องไฟไหลกระจาย
แว่วระฆังดังหง่างทางท้ายบ้าน
เป็นสัญญาณให้รุดจุดนัดหมาย
จัดกับข้าวเข้าแถวแนวกระจาย
คอยถวายบาตรพระชำระใจ
ได้อิ่มบุญอุ่นสุขทุกรุ่งสาง
ก่อนเยื้องย่างลงนาวันฟ้าใส
หยดน้ำค้างฟางกรุ่นละมุนละไม
มองรอยไทยในนาดั่งทาทอง
กรีดรวงเรียวเคียวตัดมัดเป็นฟ่อน
ตะวันร้อนอ่อนแสงแรงสนอง
ช่วยขนมัดจัดฟ่อนซ้อนเป็นกอง
ชวนเพื่อนพ้องสองราตรีฟาดตีรวง
ดนตรีแผ่วแว่วผ่านลานข้าวหอม
กอไผ่ล้อมอ้อมลานปานแหนหวง
สายลมหนาวดาวพรายสลายดวง
สุดแสนหวงห่วงใยคนไกลตา
กาลทิวาราตรีที่ท้องทุ่ง
จากย่ำรุ่งมุ่งค่ำล้วนล้ำค่า
ไม่มีนายขายแรงแข่งเวลา
โปรดกลับนามาสร้างทางเสรี
พ่อแม่เราเหงาหงอยเฝ้าคอยหา
จงนำพามาก่อนตอนเผาผี
แม้เงินทองกองตั้งเจ้ามั่งมี
อย่าหวังที่ซื้อแม่แก่เฒ่าลง
จงเรียนร่ำทำงานบ้านเราเถิด
อย่าเตลิดเปิดเปิงระเริงหลง
เจ้าทุ่มกายเทใจใครมั่นคง
คนท้องท่งทุ่งนาตั้งตาคอย
ฝากฝัน..
16 พฤศจิกายน 2551
13 พฤศจิกายน 2551 19:41 น.
ฝากฝัน
ใจเอ๋ยใจไยคะนึงคิดถึงเขา
เป็นดั่งเงาเบาบางมิจางหาย
คอยครวญคร่ำรำพึงซึ้งมิวาย
กรุ่นกลิ่นกายคล้ายผ่านเพียงวานวัน
แม้กายไกลใจหนอขอชิดใกล้
มอบใจไว้ทั้งดวงทุกห้วงฝัน
สัญญารักภักดีมีต่อกัน
จะยึดมั่นฟันฝ่าปัญหาใจ
อยากร่วมปล่อยลอยส่งกระทงสาย
นั่งอิงกายร่ายฝันวันฟ้าใส
มิยอมร้างจางหายทั้งกายใจ
สายน้ำไหลใจสนองร่วมล่องลอย
หากหนาวลมห่มใจด้วยไฟรัก
แม้หนาวหนักเพียงใดไม่ท้อถอย
เพียงจอมขวัญสัญญาว่าจะคอย
เมื่อจันทร์ลอยคล้อยเพ็ญเห็นหน้ากัน
อยากจุมพิตชิดใกล้หายคิดถึง
พลอดรำพึงซึ้งทรวงห้วงสวรรค์
จะเย้ยดาวพราวฟ้าต่อหน้าจันทร์
หลอมรวมฝันวันที่มีเพียงเรา
ใจเอ๋ยใจไยรักเขาหนักหนา
มิเห็นหน้าคราใดหัวใจเฉา
เฝ้าคิดถึงคะนึงหาไล่คว้าเงา
ยากบรรเทาเบาบางมิสร่างเลย
ฝากฝัน
13 พฤศจิกายน 2551
หน้าส่วนตัว
1584
