30 ตุลาคม 2551 23:44 น.
ฝากฝัน
ร่ายลำนำคำอ้อนผ่านกลอนหวาน
กล่อมดวงมานสราญใจในห้วงฝัน
ให้ดื่มด่ำกำซาบวาบจำนรรจ์
ผ่านสุขสันต์วันคืนด้วยรื่นรมย์
อยากเก็บดาวพราวฟ้ามาเป็นสร้อย
ปลิดจันทร์น้อยคืนแรมมาแซมผม
โอบจอมใจไคลคลาท้าสายลม
รื่นภิรมย์ชมสรวงในห้วงกาล
หวังเธอคลายหายเหนื่อยยามเมื่อยล้า
กล่อมนิทราคราหลับเพลงขับขาน
ในอ้อมแขนแสนอุ่นกรุ่นดวงมาลย์
โอบรักหวานซ่านซาบอาบทรวงใน
บนเส้นทางข้างหน้ากว่าถึงฝัน
ต้องฝ่าฟันดันชักสักเพียงไหน
ทุกก้าวย่างต่างแกร่งด้วยแรงใจ
เธอคือใครคนนั้นที่ฉันคอย
ขอเกี่ยวก้อยร้อยใจในเราสอง
เคียงประคองปองใจไม่ท้อถอย
ทุกความฝันบรรเจิดสุดเลิศลอย
จะเอื้อมสอยร้อยเรียงมอบเพียงเธอ
ร่ายลำนำคำอ้อนผ่านกลอนหวาน
อธิษฐานผ่านฟ้ามาเสนอ
ทั้งรักหวงห่วงใยใจอยากเจอ
เพียงแต่เธอรักไหมถามใจดู
ฝากฝัน
๒๐ ตุลาคม ๒๕๕๑
26 ตุลาคม 2551 22:54 น.
ฝากฝัน
โอ้หัวใจไหนเลยเคยสงบ
นับแต่พบดวงใจในความฝัน
ถวิลห่วงล่วงฤดีทุกวี่วัน
ใจกระสันสั่นสะท้านซ่านทรวงใน
เพียงได้พบสบตาทุกคราครั้ง
ทุกภวังค์ยังคงเฝ้าหลงใหล
แม้กายห่างต่างแคว้นช่างแสนไกล
แต่หัวใจไหนเลยเคยห่างกัน
เคยโอบกอดพรอดพร่ำรำพันรัก
นอนหนุนตักพักกายร่ายความฝัน
ร้องลำนำฉ่ำใจใต้แสงจันทร์
คืนสวรรค์รัญจวนป่วนอารมณ์
ผิวผุดผ่องยองไยไล้จันทร์ฉาย
กายแนบกายว่ายผ่านธารสุขสม
เสพกลิ่นกรุ่นละมุนหอมน้อมภิรมย์
เฝ้าชื่นชมชิดใกล้กรายอรุณ
ถึงยามพรากจากไกลใจหวิวหวาด
จำนิราศสวาทรอนลาหมอนหนุน
ห่างอ้อมอกกกกอดพลอดละมุน
ใจว้าวุ่นครุ่นคิดจิตละเมอ
เพียงหนึ่งวันผันผ่านดั่งปานมาส
สิ่งหวังวาดคลาดเคลื่อนเลื่อนเสมอ
อีกเมื่อไหร่ใดหนอพอได้เจอ
คิดถึงเธอเพ้อหาทุกนาที
โอ้หัวใจไหนเลยเคยสงบ
หรือต้องจบลบฝันในวันนี้
เพราะใจเธอเอ่อท้นล้นฤดี
คนภักดีมีมากจนอยากลืม
ฝากฝัน
๒๖ ตุลาคม ๒๕๕๑
24 ตุลาคม 2551 02:03 น.
ฝากฝัน
เพียงลมไหวใบไม้คล้ายหมองเศร้า
มิอยากเฝ้าเคล้าหมอกดอกลมหนาว
แสนเสียดายสายฝนเคยหล่นพราว
ทิ้งให้ดาวจันทร์ดวงทวงฟ้าคืน
ยามวสันต์จันทร์ดาวเฝ้าหลบหน้า
ฉ่ำนภาฟ้าดินถวิลฟื้น
พรรณพฤกษารำร่ายไม้ต้นยืน
กลับสุดขืนฝืนใบในเหมันต์
เมื่อจันทร์แจ่มแต้มดวงในห้วงฟ้า
ลมหนาวคร่าความชื้นจากคืนฝัน
ร้อนทิวาราตรีหนาวคลี่พลัน
ใบไม้สั่นรันทดหมดรื่นรมย์
ดั่งหัวใจไหวหวั่นต้องสั่นหนาว
เมื่อถึงคราวร้าวรานผ่านสุขสม
ทิ้งฉ่ำหวานซ่านหายกับสายลม
ใจตรอมตรมขมขื่นยืนเดียวดาย
หัวใจเอ๋ยเคยชื่นวันคืนสุข
กลับต้องจุกจมจ่อมยอมสลาย
ดั่งลมหนาวพราวจันทร์พรรณราย
คือลางร้ายรายรุกบุกพืชพันธุ์
เพียงน้ำใจไหนหนอพอราดรด
สักหนึ่งหยดหยาดลงตรงรากขวัญ
พอได้ตื่นฟื้นใจไปวันวัน
รอฟ้ากลั่นฝนหยดมารดพรม
เพลงขลุ่ยแว่วแผ่วหวานผ่านลมหนาว
บอกเรื่องราวร้าวใจในรักขม
กับทิวาราตรีที่ตรอมตรม
ทุกข์ระทมจมผ่านกาลเวลา
ฝากฝัน
๒๔ ตุลาคม ๒๕๕๑
21 ตุลาคม 2551 19:06 น.
ฝากฝัน
เมื่อฝนพรากจากลาถึงคราหนาว
ทุ่งนาข้าวพราวสีขจีเขียว
เริ่มแตกช่อก่อพวงเป็นรวงเรียว
รอเพลงเคียวเกี่ยวฟ่อนฟ้อนตังวาย
ยิ่งยามเช้าพราวพร่างน้ำค้างหยด
กลับแห้งหดเหือดพลันตะวันสาย
จนเย็นย่ำค่ำผ่อนให้ร้อนคลาย
สายหมอกพรายร่ายน้ำค้างกลับพร่างพรม
ดั่งชีวีมีสุขทุกค้ำเช้า
กลับหมองเศร้าเจ้าไกลใจขื่นขม
เพียงเดียวดายกายห่อท้อระทม
รอรักห่มพรมใจให้ฟื้นคืน
รวงข้าวไกวไหวสะพรั่งดั่งเรียกเจ้า
ทุ่งนาข้าวเฝ้าถามถึงทรามชื่น
แล้วไฉนใยนวลไม่หวนคืน
เสียงสะอื้นดังก้องท้องทุ่งนา
จะลุกยืนฝืนกายย้ายย่างยาก
เกินจะลากสังขารผ่านแล้วหนา
จะหุงต้มส้มสูกหาหยูกยา
ยากแล้วหนาลูกเอ๋ยอย่างเคยเป็น
เจ้าทิ้งนาลาบ้านไปนานนัก
พ่อเหนื่อยหนักยักอยากยังยากเข็น
ตะวันวายบ่ายคล้อยรอคอยเย็น
หวังจะเห็นเจ้ากลับก่อนหลับลา
ลมหนาวลิ่วพลิ้วเรียวดั่งเกลียวคลื่น
น้ำตารื่นรินไหลหัวใจล้า
ณ กระท่อมห้อมกายที่ปลายนา
รอเจ้ามาคว้าเคียวไปเกี่ยวรวง
ฝากฝัน
๒๑ ตุลาคม ๒๕๕๑
9 ตุลาคม 2551 07:59 น.
ฝากฝัน
กระยางขาวเจ้าบินจากถิ่นใต้
มารับใช้พญาแร้งแห่งเมืองเหนือ
เพียงปลาเน่าข้าวอุ่นเขาจุนเจือ
กลับเกลือกเกลื้อโสมมในหล่มโคลน
คอยซุกกายหมายคลอช่อดอกเอื้อง
จนฟูเฟื่องเรื่องร้ายใต้หัวโขน
นิ่งสงบสยบกายคล้ายอ่อนโยน
แอบกระโจนโหนทยานพล่านโลกีย์
เจ้าบินต้อยห้อยหามตามแร้งร้าย
เฝ้าตะกายป่ายปัดน่าบัดสี
เก็บของเน่าเฝ้ากินด้วยยินดี
เอาชีพพลีอีแร้งแฝงเอื้องงาม
อีแร้งย่างกระยางรีบซุกกลีบเอื้อง
ปักษาเคืองขุ่นใจไล่ไถ่ถาม
เขาขับไสไล่บี้อีแร้งทราม
สวาปามพืชพรรณยันปูปลา
ยามอีแร้งแสลงท้องร้องโหยหวน
ต้องเซซวนซ่อนกายตายดาบหน้า
เรียกกระยางมานั่งแล้วสั่งลา
ต้องช่วยข้าฯครานี้หนี้บุญคุณ
วิญญาณแร้งแฝงร่างกระยางขาว
ทุกเรื่องราวทำได้ใต้เอื้องหนุน
พกความเหี้ยมเกรียมโหดหมดการุณย์
สั่งสมุนไล่ล่าปักษาชน
กระยางขาวเจ้าย่างเส้นทางเลือด
เจ้าเชือนเชือดเลือดเย็นจนเห็นผล
ปีกสีขาวเจ้าแซมแต้มเลือดปน
ทั่วสกลก่นด่านกกาลี
จงซุกกายลีบลีบในกลีบเอื้อง
เฝ้าประเทืองปลาเน่าเจ้าแร้งผี
ลองบินตรงลงใต้บ้านเกิดซี
ธรณีทักษิณกินเลือดมึง
ฝากฝัน
๘ ตุลาคม ๒๕๕๑
หน้าส่วนตัว
2071
