17 มิถุนายน 2551 23:35 น.
ฝากฝัน
ตะวันทาบฉาบฟ้านภาสวย
ดั่งทาด้วยสีทองงามผ่องใส
ให้อิ่มอาบซาบซ่านดาลหัวใจ
อยากมีปีกสวมใส่แล้วโบยบิน
หอบบุผามาลัยดอกไม้หอม
แล้วโปรยย้อมโลกสวยด้วยดอกศิลป์
บรรเลงเพลงห่วงใยให้ชนยิน
ให้สุดสิ้นเข่นฆ่ามารักกัน
ไปวิงวอนพระพายให้ทรงโปรด
อย่าลงโทษแรงไปชนไหวหวั่น
เพียงลมอ่อนนอนอุ่นทุกคืนวัน
ให้รักนั้นพลันละไมดั่งใจปอง
แล้วบินโฉบโอบบาทพระพิรุณ
ช่วยเจือจุนฝนพรำฉ่ำใจหมอง
อย่าได้หลั่งถั่งท้นจนล้นนอง
ให้นวลน้องนั้นได้คลายกังวล
แล้วโผผินบินไปที่ปลายฟ้า
แอบกระซิบดาราอย่าหมองหม่น
กระพริบพราววาวหวามลามกมล
ให้ล่วงพ้นห้วงฝันวันสุขใจ
เหนื่อยปีกล้ามากราบธรณิน
แม่ยลยินคนทุกข์บ้างหรือไม่
แม้พิโรธโกรธเคืองในวันใด
น้ำตาชนล้นไหลเป็นท้องธาร
ปลดปีกเหน็บเก็บไว้ในห้วงรัก
นอนหนุนตักพักกายได้ฝันหวาน
จำใจลาล่าฝันเมื่อวันวาน
เหนื่อยซมซานอิ่มหวังกลับรังรอง
ตะวันทาบฉาบทาวันฟ้าใส
อุ่นหัวใจฝนปรายสายลมล่อง
ทั่วทุกไทยใฝ่งามตามครรลอง
ต่างยิ้มย่องหันหน้าเข้าหากัน
ฝากฝัน
๑๗ มิถุนายน ๒๕๕๑
รักและห่วงใยจากฝากฝัน
เพื่อนรัก...ช่วงนี้เห็ดป่าออกมากมาย...คนรุ่นเก่า
บอกว่า...ให้หาเห็ดบ่าอย่างน้อย 3 ชนิด.และให้มีเห็ดที่มีเมือกปนอยู่ด้วย..
ให้นำมาปรุงรสตามถนัด..(ปิ้ง.หมก.นึ้ง.ลวก ตำ)กินให้อิ่มสัก 3 มื้อโดยไม่มีข้าว
หรืออาหารอื่นแต่อย่างใด..จะช่วยล้างพิษและของเสียในระบบย่อยอาหารดีนัก..ฝากฝันขอบอก..และหากสามารถทำได้ถึง 6 มื้อถือว่าสุดยอดครับ
เห็ดธรรมชาติ...งอกปีละครั้ง..เพื่อปรับธาตุของมนุษย์ให้พร้อมสู้กับฤดูกาลใหม่..
ขอขอบคุณ
เพลง นกโผบิน..เวอร์ชั่น.ของจำรัส เศวตาภรณ์
ภาพผ่าน google
องค์ความรู้เรื่องกินเห็ด..จากหมอยงยุทธ ตรีนชกร
16 มิถุนายน 2551 08:50 น.
ฝากฝัน
ในเหมยหมอกดอกหนาวพราวยอดหญ้า
วะวาวตาหยดใสฉ่ำใบเขียว
ค่อยหยาดไหลรินรดจดใบเรียว
ด้วยแรงเหนี่ยวเชื่อมฟ้ามาลงดิน
เพียงตะวันผันผายพ้นชายเขา
กลับแผดเผาน้ำค้างให้จางสิ้น
เงาตะวันพลันซบอบธรณิน
อุ่นไอดินวาบไหวไพรพื้นตัว
ได้ดื่มด่ำกำซาบอาบรากอ่อน
ต่างไชชอนอ่อนไหวรากใบหัว
ผลิดอกแย้มแซมใบในเงามัว
ดั่งหวาดกลัวหมู่ภมรมาชอนชม
ในหอห้องน้องเจ้าเฝ้าร้องไห้
น้ำตาใสไหลบ่ามาเปียกผม
จนฉ่ำหมอนนอนหนาวคราวระทม
ยิ่งจ่อมจมทุกข์เศร้ายิ่งหนาวใจ
ปาดน้ำตาผ้าซับกลับอุ่นแห้ง
ค่อยฟื้นแรงแข็งกล้ามาสู้ใหม่
เปิดหน้าต่างมองดูหมู่พงไพร
ต่างแตกใบไกวแกว่งตามแรงลม
หยดน้ำค้างพร่างพรมห่มยอดหญ้า
หยดน้ำตาหยาดแก้มแซมเปียกผม
เพียงหยดน้ำต่างค่าต่างอารมณ์
จะชิดชมสิ่งใดต่างใจปอง
เพียงน้ำใจใสสดหยดมาให้
ชโลมไล้ราดรดหยดทั้งสอง
หยดน้ำค้างยอดหญ้าน่าชวนมอง
หยดน้ำตาคนหมองมอดมลาย
ในสังคมห่มคนปนคละเคล้า
มีโศกเศร้าทุกข์ยากล้วนหลากหลาย
บ้างเริงร่าร่ำรวยสุขสบาย
ขอน้ำใจแจกจ่ายให้ทุกคน
ฝากฝัน
๑๖ มิถุนายน ๒๕๕๑
คารวะ
จำรัส เศวตาภรณ์
เพลงบรรเลง Cloud
ในอัลบั้ม เช้าวันใหม่
รูปภาพ..ผ่าน Google
13 มิถุนายน 2551 11:37 น.
ฝากฝัน
ลมเหนือล่องต้องไผ่เอนไหวลู่
ดั่งรับรู้แห่งกาลที่ผ่านผัน
ต่างพักกอรอปรับรับตะวัน
ยามหนาวสั่นหวั่นไหวไผ่ร้างกอ
กาลเวลาเคี่ยวกรำไผ่ลำเก่า
เคลือบผิวเงาแกร่งสุกไปทุกข้อ
ตัดลำตรงคงสดจรดตอ
หากคดงอข้อห่างดัดย่างไฟ
เมื่อสิ้นหนาวเข้าร้อนไผ่อ่อนล้า
ใบร่วงลาจากก้านรอกาลใหม่
บ้างแตกดอกออกช่อส่อความนัย
บอกวันวัยร่วงโรยจำร้างลา
ริ้วเมฆลมบ่มไอทอใยฝน
รินร่วงหล่นพรมไผ่ในแหล่งหล้า
ผืนดินนุ่มชุ่มอ่อนไผ่ชอนตา
ระบำป่าเริงร่ายสายฝนพรำ
มองกอไทยไหวหวั่นใจสั่นหนาว
เห็นกอร้าวแตกในต้นใบช้ำ
ทั้งคดงอเกินงานจักสานทำ
มิอาจค้ำคัดคานกับงานใด
เอาคดงอข้อห่างมาสร้างบ้าน
จะทนทานนานเนาสักเพียงไหน
ดั่งเอาคนชั่วช้ามาสร้างไทย
ต้องไหวหวั่นสั่นหนาวร้าวทั้งเมือง
ขอเป็นฝนหล่นพรมบ่มหน่ออ่อน
ให้ไชชอนสร้างกออยู่ต่อเนื่อง
คือไผ่งามหามไทยให้รุ่งเรื่อง
จนลือเลื่องไผ่ไทยไม่คดงอ
แว่วเสียงไผ่เสียดกอดั่งซอสี
วอนคนดีกลับบ้านช่วยสานต่อ
มีหน่ออ่อนมากมายหมายเฝ้ารอ
ไผ่คืนกอบรรเลงเพลงแผ่นดิน
ฝากฝัน
๑๓ มิถุนายน ๒๕๕๑
คารวะ
๑.เพลงบรรเลง Care
ของ..จำรัส เศวตาภรณ์
๒.รูปภาพ..ไม้ไผ่
จาก Google
10 มิถุนายน 2551 23:48 น.
ฝากฝัน
ยามม่านหมอกหยอกล้อกอข้าวเขียว
สุดใบเรียวโค้งงอคลอน้ำใส
ดั่งหยาดเหงื่อเปื้อนหน้าชาวนาไทย
ก่อนรินไหลหยดร่วงสร้างรวงเรียว
กี่ล้านหยดหยาดฝนจึ่งล้นทุ่ง
ทอเรียวรุ้งกี่คราถึงหน้าเกี่ยว
คิดกังวลกี่ครั้งนั่งมองเคียว
กว่าข้าวเขียวสีทองมากองลาน
เพียงหยาดเหงื่อมิหายจากใบหน้า
เคียวคมกล้ามิเก็บเหน็บฝาบ้าน
ยังมิตื่นชื่นชมกับผลงาน
ข้าวก็ลาจากลานใช้หนี้ทุน
กวาดก้นลานใส่ลอมออมเอาไว้
พอจะได้ผ่านพ้นทนอีกรุ่น
เก็บเผือกกลอยจากป่ามาเจือจุน
สายฝนอุ่นปีหน้าว่าอีกที
หลบแดดร้อนนอนมองกองฟางแห้ง
ไร้เรียวแรงอ่อนล้านักครานี้
รักเจ้าเอ่ยเลยล่วงไปอีกปี
เจ้ารอพี่หรือไม่ตรองใจดู
แม้ความทุกข์ท่วมท้นพี่ทนไหว
แต่หัวใจไหนเลยเคยหยั่งรู้
เพียงเวียนว่ายชายทุ่งทุกฤดู
เฝ้ารออยู่ด้วยหวังยั้งคืนเคียว
หากทุ่งทองสองเราร่วมแรงสร้าง
ทอทุ่งกว้างให้ขจีพรมสีเขียว
อาบตะวันพันดาวพราวรวงเรียว
ถักข้าวเขียวโชติช่วงเป็นรวงทอง
ให้เพลงเคียวเกี่ยวฟ้อนรำฟ่อนข้าว
วอนหนุ่มสาวคืนนาเคหาห้อง
อย่าหลงเพลินเมืองกรุงลืมทุ่งทอง
ชวนพวกพ้องคืนถิ่นหอมกลิ่นฟาง
ฝากฝัน
๑๐ มิถุนายน ๒๕๕๑
ขอบพระคุณ
เพลงบรรเลง...เก็บเกี่ยว(Harvest)
อัลบั้ม เช้าวันใหม่
ของ จำรัส เศวตาภารณ์
.และ..ภาพ..จาก Google
รวมถึงแรงบันดาลใจจากชาวนา.
9 มิถุนายน 2551 07:33 น.
ฝากฝัน
ณ กระท่อมชายป่าคืนฟ้าหม่น
วันที่ใจสับสนจนสิ้นหวัง
เรื่องเรียกร้องนับวันเพิ่มพลัง
โปรดยับยั้งชั่งใจในความจริง
จดหมายน้อยร้อยร่ายวานให้คิด
ความถูกผิดก็รู้อยู่ทุกสิ่ง
ความชั่วร้ายที่ใช้มาอ้างอิง
คือเหวดิ่งดำด่างบนรอยไทย
บนเส้นทางต่อสู้กับคนโฉด
การลงโทษคนชั่วนั้นเรื่องใหญ่
จะตัดรากถอนโคนมันอย่างไร
ถ้าหากคนส่วนใหญ่ไม่รู้เลย
ที่รอบรายกายฉันในวันนี้
คือตามียายสายังอยู่เฉย
มีความจนเคียงข้างอย่างเช่นเคย
ไม่เอื้อนเอ่ยการเมืองเรื่องไกลตัว
นักการเมืองมีค่าในตาเขา
คือคนเอาเงินตราจ่ายค่าหัว
คนที่เอาของแลกแจกควายวัว
แจกเม็ดถั่วเม็ดแตงปลูกแกงกิน
เขาไม่เคยรู้เห็นเช่นม๊อบบอก
ความจนกรอกสองหูกู้หนี้สิน
ร้องไปเถิดร้องไปไม่ได้ยิน
ข้าวจะกินสามหนยังจนใจ
เมื่อลุงมาออกปากกับฝากฝัน
รื้อเวทีเหล่านั้นจะได้ไหม
แล้วหันหน้าหาชนคนบ้านไกล
สอนเขารู้เข้าใจในการเมือง
ลองลงเรี่ยวลงแรงอย่างแข็งขัน
สองปีนั้นก็คงจะรู้เรื่อง
หนึ่งหมื่นม๊อบกระจายคล้ายฟันเฟือง
ทุกมุมเมืองเชื่อมั่นรู้ทันคน
จะขับไล่คนชั่วอีกกี่ชาติ
ต้องรุกฆาตคนโฉดอีกกี่หน
จะล้มหายตายจากอีกกี่ชน
หากคนจนยังคงหลงเลือกมา
คือจดหมายวอนเว้าร้องกล่าวขอ
ฝากบอกต่อนักสู้เหล่าผู้กล้า
ความเป็นจริงปวดร้าวจากชาวนา
บอกคนกล้าเวทีที่เมืองกรุง
ฝากฝัน
๘ มิถุนายน ๒๕๕๑
หน้าส่วนตัว
2465
