30 ธันวาคม 2551 19:13 น.
ฝากฝัน
สุริยนสนธยาใกล้ลาลับ
แสงระยับทับทาบฉาบภูผา
ดั่งห่วงใยไม่อยากจะจากลา
เกรงภูผาราตรีนี้หนาวนาน
หวังก่อนพรากจากไกลฝากไออุ่น
จวบอรุณกรุ่นละไมในฝันหวาน
มวลไม้ดอกออกช่อทอกลีบบาน
เริงสราญสกุณาภูผาไพร
ยลตะวันพลันคะนึงคิดถึงเจ้า
มีใครเล่าเฝ้าพะนอพออุ่นไหว
ยามเดินทางต่างแดนมาแสนไกล
สุดห่วงใยใจเอ๋ยเคยเคลียคลอ
เจ้าคงหนาวร้าวรานกว่าผ่านพ้น
ใจร้อนรนบ่นเหงาหรือเปล่าหนอ
หากเจ้าหลงพะวงหวังตั้งตารอ
อย่าตัดพ้อต่อว่าหนาคนดี
ขอฝากดาวพราวดวงด้วยห่วงหา
โปรดเมตตาห่วงใยในน้องพี่
เหล่าทวยเทพเทวาโปรดปราณี
ให้รักนี้เนานานผ่านคืนวัน
สุขเถิดหนาราตรีที่เหน็บหนาว
รุ้งสกาววาวใสในห้วงฝัน
โอบไอรักภักดีชั่วชีวัน
ดั่งตะวันจันทรามั่นฟ้าไกล
ฝากฝัน
21 ธันวาคม 2551 20:09 น.
ฝากฝัน
เก็บตะวันปั่นเส้นเป็นด้ายรัก
แล้วทอถักปักพรมห่มกันหนาว
เพิ่มสีสันปั้นแซมแต้มด้วยดาว
ให้แพรวพราววาวไหวในนิทรา
ตักน้ำพุบุร้อนที่นอนอุ่น
โปรยกลิ่นกรุ่นละมุนไอใบพฤกษา
โอบหนาวคลายคล้ายเยี่ยงเคียงพี่ยา
อยากบอกว่ารักนี้มิเคยจาง
กวาดก้อนเมฆเสกสรรปั้นเป็นหมอน
ให้ขวัญอ่อนนอนอุ่นอรุณสาง
ดั่งตัวพี่นี้อยู่นอนคู่นาง
แม้กายร้างห่างไกลใจชิดกัน
เชิญคนธรรพ์บรรเลงบทเพลงหวาน
ให้นงคราญซ่านทรวงดั่งสรวงสวรรค์
เพียงราตรีคลี่ผ่านถึงกาลวัน
ขับดวงจันทร์ผันฟ้าหนาวลาทรวง
รองน้ำค้างกลางหาวอันวาวใส
ใช้ฟืนไฟกฤษณาป่าเขาหลวง
ชงชาอุ่นละมุนไอจอกไม้จวง
สุดห่วงหวงดวงใจไม่สบาย
เพราะห่างไกลใจเพ้อละเมอหลง
พะวักพะวงหัวใจไม่จางหาย
ปล่อยเธอว่างร้างคู่อยู่เดียวดาย
ก่อนหนาววายหมายจิตได้ชิดเชย
ฝากฝัน
๒๐ ธันวาคม ๒๕๕๑
8 ธันวาคม 2551 08:08 น.
ฝากฝัน
รัก...
คำเน้นหนักสลักใส่ใจเสนอ
ขอมอบคำคำนี้ไว้ที่เธอ
รักนะเออเสนอให้ไว้แก่กัน
คิดถึง ...
ใครจะซึ้งคำนี้ดีเท่าฉัน
ทุกเวลานาทีทุกวี่วัน
ทุกเงาฝันวันใดไม่สร่างซา
ห่วงใย....
ออกจากใจไหลล่วงสุดห่วงหา
เธออยู่ไหนไกลห่างยามร้างลา
ประหนึ่งว่าหัวใจไหวขาดรอน
ใฝ่ฝัน....
คือนิรันดร์มั่นใจไม่ถ่ายถอน
หวังเธออยู่คู่เคียงร่วมเตียงนอน
หยุดเร่ร่อนตะลอนฝันนั้นเพียงเธอ
รอคอย....
มิท้อถอยคอยวันนั้นเสมอ
หัวใจเหงาเซาเศร้ายังเฝ้าเจอ
คงละเมอเพ้อพร่ำสุดรำพัน
ดั่งดวงใจ.....
ที่สุกใสไหวหวามในความฝัน
ดั่งดวงดาววาวล้อมห้อมดวงจันทร์
สถิตฝันมั่นคงตรงหัวใจ
ฝากฝัน
๘ ธันวาคม ๒๕๕๑
1 ธันวาคม 2551 09:06 น.
ฝากฝัน
อยากโผผินบินหมายสู่ปลายฟ้า
ด้วยโหยหาดวงใจในฝั่งฝัน
ราตรีหนาวดาวรายไร้เงาจันทร์
แม้กายสั่นหวั่นไหวใจร้อนรุม
เพียงตะวันพลันส่องลงต้องหล้า
หนาวกายาลาหายคล้ายไฟสุม
หัวใจหม่นล้นกระฉอกใต้หมอกคลุม
กลับกลัดกลุ้มรุ่มร้อนบ่ห่อนซา
ความไกลห่างสร้างรอยคอยสงสัย
ดวงหทัยนัยนี้ที่ห่วงหา
ในภวังค์กังวลคนห่างตา
กลัวเวลาพร่าใจให้เปลี่ยนแปลง
จงเชื่อกันมั่นใจในความรัก
โปรดแน่นหนักรักนี้มิเสแสร้ง
อีกหนึ่งใจไฉนเล่าเฝ้าระแวง
ดั่งจะแกล้งแบ่งใจให้ระทม
ใจหนึ่งเถียงเกี่ยงงอนคอยต้อนซัก
เฝ้าเพียรชักถักใยให้รักขม
อีกหนึ่งใจไหนเลยเคยระทม
สุดภิรมย์เริงรื่นชื่นชีวา
อยากโผผินบินหมายสู่ปลายฝัน
ดั่งตะวันจันทร์ฉายหวังพรายฟ้า
ให้ดวงใจใสวาวพราวดารา
เป็นแก้วตาดวงใจให้แก่กัน
ฝากฝัน
๑ ธันวาคม ๒๕๕๑
20 พฤศจิกายน 2551 23:04 น.
ฝากฝัน
มองลมหนาวพราวหมอกยิ่งตอกย้ำ
ว่าน้ำคำรักแท้แน่จริงหรือ
ในชุมชนคนเก่าเขาเล่าลือ
คนใกล้มือยื้อใจเธอไปครอง
มิอยากเชื่อเมื่อเห็นจำเป็นเชื่อ
เธอไม่เหลือเยื่อใยใจสนอง
สิ่งที่คาดวาดหวังตั้งใจปอง
เธอมิมองร้องหามาคว้าชม
ที่หมายใหม่ใหญ่กว่าเธอหาพบ
รักเก่าจบสบค่าว่ารักขม
โอ้คำหวานพาลหายกับสายลม
เก็บความตรมข่มไว้ใต้น้ำตา
ขอให้เธอเจอสุขทุกห้วงฝัน
รักนิรันดร์มั่นใจในภายหน้า
เขารักเธอเสมอเหมือนเดือนดารา
คอยโอบฟ้าราตรีทุกวี่วัน
ส่วนคนช้ำจำถอยเพราะด้อยค่า
ต้องหลบหน้าลาร้างทางเคยฝัน
มิเสียใจในชะตาโศกจาบัลย์
มุ่งฝ่าฟันผันร่างสร้างตัวตน
มองลมหนาวพราวหมอกยิ่งชอกช้ำ
ด้วยถลำคำคนจนสับสน
จำแข็งขืนฝืนใจให้สู้ทน
กว่าหลุดพ้นล้นผ่านธารน้ำตา
ฝากฝัน
๒๐ พฤศจิกายน ๒๕๕๑
หน้าส่วนตัว
2613
