22 มีนาคม 2551 14:51 น.
ฝากฝัน
ถือกำเนิดเกิดกายที่ท้ายทุ่ง
ณ.สายรุ้งทาบทอโอบกอข้าว
มีทุกข์ร้อนผ่อนคลายในบางคราว
เก็บเรื่องราวเล่าผ่านลานบทกลอน
เพียงสำนึกต้อยต่ำรู้สำเหนียก
มิอาจเรียกกวีศรีอักษร
เพียงระบายอารมณ์ข่มนิวรณ์
ฐานันดรชาวนาข้าแผ่นดิน
ในอดีตขีดเขียนเรียนคำสูง
คือเหล่ายูงฝูงหงส์ในวังสิ้น
ทาสยากจนข้นแค้นแน่นชีวิน
เพียงยลยินร้อนหนาวกลอนชาวนา
แค่กลอนต่ำลำเล่นเห็นสนุก
พอปลดทุกข์งานทาสที่หนักหนา
มีหยาบโลนโหนรักหักน้ำตา
มีต่อว่าหยอกเย้ากระเซ้ากัน
มาถึงยุคทุกข์เข็ญเป็นทาสใหม่
คือคนไทยถูกกดหมดทางหัน
คนหนุ่มสาวก้าวหน้าช่วยพายัน
ยุคนี้นั้นบทกวีมีพลัง
แผ่นดินทุกข์ยุคเดือดกวีพล่าน
เขียนขับขานปลอบใจให้มีหวัง
ทรราชแผ่นดินล้มภินท์พัง
หยุดความคลั่งฉ้อฉลคนโกงเมือง
เมื่อโลกเปิดฟ้ากว้างทางสดใส
กวีใหม่กลอนเปล่าเข้ายุคเฟื่อง
คือพรมแดนส่งข้ามความรุ่งเรือง
การประเทืองปัญญามาหลายทาง
จากก่อนกาลนานมาถึงบัดนี้
บทกวีก้าวไวไปกว้างขวาง
อย่าปิดหูปิดตาที่ฝ้าฟาง
หยุดปิดทางติดกรอบชอบอัตตา
ใฝ่กลอนสูงศัพท์สวยรวยสัมผัส
จงฝึกหัดขัดเกลาเอาเถิดหนา
ใฝ่กลอนต่ำลำนำแบบชาวนา
จงค้นคว้าเติมต่อให้พอใจ
อย่าปิดกั้นปัญญาหาความสุข
ไยเป็นทุกข์ติดทาสกวีไหน
หากเรียงร้อยถ้อยอ่านมิดาลใจ
กวีไหนฤารอดจอดทุกราย
ฝากฝัน
22 มีนาคม 51
19 มีนาคม 2551 22:02 น.
ฝากฝัน
++เมื่อรักสมหวังดั่งใจ++
เมื่อ..คบหาแตกหน่อก่อเป็นรัก
เมื่อ..ฟูมฟักรักษาเกิดตาอ่อน
เมื่อ..แตกตาต่อกิ่งยิ่งงามงอน
เมื่อ..ปลายอ่อนผลิดอกออกช่อชู
ความ..ถนอมล้อมรั้วหัวใจไว้
ความ..รักได้สร้างฝันวันสวยหรู
ความ..หลงไหลห่วงใยยอดพธู
ความ..งมงายหมายรู้เฝ้าดูแล
รัก..น้ำใจใสสดดั่งหยดฟ้า
รัก..กริยาอ่อนหวานปานดั่งแม่
รัก..ความกล้าท้ายทายคล้ายไม่แคร์
รัก..จริงแท้ไร้จริตแห่งหญิงลวง
สม..ควรเอ่ยให้ค่าคำว่ารัก
สม..ใจนักรักนี้ที่ห่วงหวง
สม..แล้วที่มอบใจให้ทั้งดวง
สม..ที่ช่วงชิงใจจากหลายชาย
หวัง..ต้นไม้แห่งรักจักมิเฉา
หวัง..รักเราสวยหรูมิรู้หาย
หวัง..รักนั้นมั่นคงมิกลับกลาย
หวัง..ชีพวายมิสิ้นกลิ่นรักเรา
ดั่ง..ตะวันมั่นคงมิหลงฟ้า
ดั่ง..หินผามั่นคงแห่งขุนเขา
ดั่ง..แผ่นดินมั่งคงแห่งลำเนา
ดั่ง..ผืนเงามิแย้งแสงตะวัน
ใจ..ดวงนี้มีไว้มอบให้หมด
ใจ..รัดทดเคยมีก็มิหวั่น
ใจ..รักเราเพียงมีกันและกัน
ใจ..สัมพันธ์สองเราคงมิคลาย
ฝากฝัน
19 มีนาคม 2551
17 มีนาคม 2551 02:36 น.
ฝากฝัน
ขยับมีดกรีดจอบทดสอบแขน
มือกำแน่นแขนสะท้านเหงื่อพาลไหล
ความแข็งแกร่งจากตัวสู่หัวใจ
เป็นเหงื่อไคลไหลหยดรดดินดอน
คือดอกเหงื่อเจือแรงแฝงด้วยรัก
ที่โหมหักทั้งกายคลายภาพหลอน
ความหวังใหม่ใส่สวนให้ออนซอน
เรี่ยวแรงอ่อนฤาหวั่นกลับมั่นใจ
บนทางก้าวยาวไกลในฝั่งฝัน
ผ่านคืนวันสุขสมสายลมใหม่
เป็นความสุขลึกล้ำจากภายใน
คือกล่องใจปรารถนาคุ้มค่ารอ
เพียงร่องรอยปล่อยว่างสร้างทางถอย
เพียงปลดปล่อยละวางไปบ้างหนอ
เพียงขบคิดใคร่ครวญสิ่งควรพอ
เพียงเริ่มก่อจากใจลงใส่ดิน
จากเม็ดไม้กลายกลับรับต้นอ่อน
จากตัวหนอนผีเสื้อก็ผกผิน
จากรังรองโผผกเป็นนกบิน
จากผืนดินแล้งร้ายเป็นสายธาร
เพราะผืนป่าค่าหลายให้เสาะค้น
เพราะผู้คนมีป่าเป็นอาหาร
เพราะหยูกยาผืนป่าบริการ
เพราะลมปราณชีพยืนด้วยผืนไพร
เพียงสองมือถือมั่นอันแข็งแกร่ง
เพียงเรียวแรงมุ่งมั่นไม่หวั่นไหว
เพียงเราสร้างทางรักจากพงไพร
เพียงหัวใจไม่ท้อมิต่อรอง
ขอร้อยรักร่วมแรงแห่งราวป่า
ขอค้นหาหัวใจไม่มีสอง
ขอค้นหาคู่เชยที่หมายปอง
มาเคียงครองรังรักกระท่อมไพร
ฝากฝัน
17 มีนาคม 51
14 มีนาคม 2551 21:04 น.
ฝากฝัน
จงวาดฝันวันใสใส่โลกสวย
แต้มแต่งด้วยหัวใจใส่ความหวัง
ปลุกวิญญาณจุดไฟให้พลัง
ฝากความหวังตั้งใจให้ร่ำเรียน
ยามอ่อนล้าลาแรงใจแหว่งเว้า
ช่วยวอนเว้าปลอบใจให้ขีดเขียน
ให้ตั้งจิตจดจ่อห่อความเพียร
จุดเปลวเทียนความหวังตั้งศรัทธา
บนเส้นทางยุ่งยากล้วนขวากหนาม
เจ้าจงข้ามพ้นผ่านไปเถิดหนา
จงทุ่มกายเทใจใฝ่วิชา
วิ่งเข้าคว้าธงชัยให้ชีวิต
จงหล่อเลี้ยงหัวใจให้เอิบอิ่ม
จงแย้มยิ้มรับปัญหามาพิชิต
จงหยิบโชครับชะตามาลิขิต
จงสถิตใจมั่นฝันของเรา
เจ้าเหน็ดเหนื่อย พ่อล้าเงยหน้าสู้
ความรอบรู้เจ้าก็มีมิด้อยเขา
เพียงมินานเหนื่อยล้าพาบรรเทา
ก้าวพ้นเงาหวั่นไหวใจของตัว
มองชาวนาเหงื่อไหลกี่ล้านหยด
จึงปรากฏรวงรองเหลืองทองทั่ว
แม้เป้าหมายปลายทางยังมืดมัว
อย่าหวาดกลัวโลกเบื้องหน้ายังท้าทาย
จะปีนภูอยู่สูงต้องเชื่อมั่น
จะไหวหวั่นล่วงหน้านั้นอย่าหมาย
จะทดท้อแล้วถอยนั้นอย่ากลาย
คือความหมาย "ลูกของพ่อ"ท้อไม่เป็น
ฝากฝัน
14 มีนาคม 51
12 มีนาคม 2551 01:11 น.
ฝากฝัน
ทิวขอบโค้งทรายขาวเป็นอ่าวสวย
สนระรวยลมอู้ยอดลู่ไหว
เสียงหวีดหวิวใบสีดั่งปี่ใน
คลื่นพลิ้วไหวซัดสาดไล้หาดทราย
เคยชี้ชวนนวลน้องเก็บหน่วยสน
เจ้าซุกซนผ้าพลิ้วจนปลิวหาย
เรานั่งอิงพิงสนจนร้อนคลาย
ก่อนเอนกายนอนหนุนไออุ่นกัน
ทะเลใสคลื่นสวยด้วยลมพลิ้ว
ลิบลิบลิ่วเมฆเคลื่อนเหมือนชวนฝัน
เหยี่ยวทะเลร่อนถลาโฉบปลาพลัน
เธอถลันขว้างทรายไล่เหยี่ยวพาล
เธอต่อว่าเหยี่ยวใหญ่ช่างใจร้าย
ไม่ละอายจับปลาน่าสงสาร
เธออ่อนไหวใจบุญหนุนเจือจาน
คือวันวานก่อนพรากไปจากใจ
ณ.คืนนี้เดียวดายบนทรายขาว
กับเรื่องราวความฝันในวันใส
มองดวงดาวเกลื่อนนภาขอบฟ้าไกล
คืนที่ใจเหงาเศร้าสุดร้าวราน
เพียงคำลามิเคยจะเผยบอก
เธอกลับหลอกเมินหมางแค่ทางผ่าน
ทะเลเหงาคืนนี้มีตำนาน
อยากก้าวผ่านวันใหม่ไกลทะเล
คงไม่มีใจวาดหาดทรายสวย
ลมระรวยไม่พร้อมจะกล่อมเห่
ขอลาก่อนลาขาดหาดบ้านเพ
ลาทะเลขึ้นภูชัยภูมิ
ฝากฝัน
12 มีนาคม 51
หน้าส่วนตัว
1802
