รักที่เผลอทำหล่น(จนเกือบหาย)

ฝั่งฟ้าทะเลฝัน

.....เสียงไก่โต้ง  แข่งกันขันผสมกับเสียงนาฬิกาปลุกที่ตั้งไว้ทำให้  "เรา" ต้องลืมตาขึ้น หลังจากที่ได้หลับไหลอย่างสบายใจมาตลอดทั้งคืน
.....เดินไปเปิดม่านเพื่อให้แสงพระอาทิตย์ยามเช้า  สาดแสงอ่อนๆเข้ามาในห้องพร้อมๆกับรับเอาอากาศอันแสนบริสุทธิ์ยามเช้า...เข้าไปซะเต็มปอด
.....เก็บที่หลับพับที่นอนรวบใบหมอนพับผ้าห่ม...หยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่ข้างหมอง...อืมม..โทรศัพท์ มันก็นอนหลับกับเราด้วยนี่นา...หลับซะเงียบเชียว...สงสัยจะเหนื่อยหลังจากที่ใช้งานมันไปเมื่อคืน....
.....เมื่อคืนเหรอ....อืมมม...ใช่!!..เราใช้มันคุยกับ... "เขา"..
....."เขา"..เหรอ...
.....เขา  คือคนที่ให้อะไรหลายๆอย่างกับเรา  ไม่ว่าจะเป็นความอบอุ่น..ความอ่อนโยน...ความห่วงใย...ความรัก..และอีกหลายอย่างมากมาย....
.....เขา  คือคนที่เราเคยลืมไปชั่วขณะ........
.....เขา  คือคนที่ยัง.."เหมือนเดิมเสมอ"..แม้จะถูกเราลืมไปชั่วขณะหนึ่ง...ของความคิด............

***************************************************************************

	ในสมองของเรายังจำจดตราตรึง..ทุกๆความห่วงใย  ทุกๆถ้อยวาจาที่ .."เขา"..ถ่ายทอดมันออกมาสู่เรา...ถึงไม่ต้องมีใครมาบอกเราก็รู้ว่า..นั่นมันออกมาจากใจของ.."เขา"....
	ในความเป็นจริง...เราเองต่างหากที่.."รับบ้าง-ไม่รับบ้าง"..กับสิ่งต่างๆสิ่งดีๆ..ที่.."เขา"..ได้ถ่ายทอดและให้มันมา..จนสุดท้าย..กลายเป็นเรา..ไม่รับอะไรเลย.....
	เราใช้ชีวิต..ต่อไปตามความคิด...ตามความเห็น...และตามใจตัวเอง...โดยไม่มี.."เขา"..ทุกๆย่างก้าวที่ดำเนินไป..เราเดินไป..ด้วยหัวใจที่คึกคะนอง...ปราศจากความรู้สึกนึกคิดอะไรต่อสิ่งที่อยู่..ข้าง

หลัง...ใช่!!!..."เราลืมเขา"
	ตลอดเวลา..กับกาลเวลา..ที่ผ่านไป..เราได้เจอผู้คนมากมาย...ทั้งผ่านเข้ามาแบบตั้งใจ..และบังเอิญผ่านเข้ามา...ให้ได้พบปะพูดคุย...แต่สุดท้ายแต่ละคนก็ผ่านออกไป..
	ในชีวิตคน..ทุกๆคน..มักมีจุดจุดหนึ่งของชีวิต...ที่ไม่ต้องการ..เดินคนเดียว...ต้องการใครสักคนที่เดินร่วมทาง...แบ่งปันและ..รับรู้..ความรู้สึกต่างๆร่วมกัน...
	และแล้ว..เราเอง....ก็ถึงจุดจุดนั้น..ต้องการใครสักคน..มาช่วยแชร์...ความรู้สึกต่างๆ...
	เราเหลียวมองดูคนรอบๆกาย...เพื่อที่จะหาคนที่พร้อมจะเดินไปกับเรา...ยิ่งมองหา..ยิ่งไม่เจอ...ยิ่งมองหา...ความรู้สึกมักจะตอบเราเสมอว่า..."ไม่ใช่"..
	ระบบความจำในสมอง..เริ่มประมวลหา...สิ่งที่ใจต้องการ...
	"เขา"..คือคน..ที่สมองของเราประมวลออกมา..พร้อมๆกับ..ความรู้สึกที่ตะโกนออกมา..ว่า.."ใช่"...

****************************************************************************

     ในครั้งนั้น..เรายังจำได้ดี...เราออกตามหา.."เขา"..ด้วยหัวใจที่บอกกับตัวเองตลอดเวลา.."ต้องเจอ"..และ.."ต้องเจอให้ได้"...
     การตามหา.."เขา"..ได้เริ่มขึ้น...เริ่มขึ้น..และ..เริ่มขึ้น...จนเจอ..
     เราเจอ..."เขา"..
     เรา..ได้รับรู้อะไรหลายๆ..อย่างจากปาก..ของ"เขา"..ในทุกๆความรู้สึกของ"เขา"..
     เรา..ได้รับรู้เรื่องราวต่างๆมากมาย..ในตอนที่เรา..ไม่มี"เขา"..
     เรา..ได้รับรู้ว่า..มีผู้คนมากมายที่เข้ามาในชีวิตของ"เขา"..คนพวกนั้น..ต่างก็พยายามพากันหยิบยื่นสิ่งดีๆมากมายให้"เขา"..
     เรา..ได้รับรู้ถึงความรู้สึกของทุกๆคนที่..ผ่านเข้ามาในชีวิต"เขา"...
     ช่างเถอะ...ไม่ใช่สิ่งสำคัญ...เพราะเรื่องพวกนั้น...เราเอง..ไม่ได้อยากรับรู้สักนิดเดียว......
     เราเอง..แค่อยากรู้..จาก"เขา"..ว่า..ทุกๆสิ่งทุกๆอย่าง..ที่"เขา"เคยให้กับเรา..ในคราวก่อนๆ...มาถึงในตอนนี้...ขณะนี้..เวลานี้...ยังจะพอมี...เหลือให้เราอีกไหม.....??..
     นั่นต่างหาก...คือสิ่งที่เรา..อยากรู้...

**************************************************************************

         ติ๊ด..ติ๊ด..ติ๊ด...เสียงโทรศัพท์ที่เรากำมันเอาไว้ในมือ...ปลุกให้เราหลุดจากความคิด..ที่กำลังทบทวนมันอยู่.....
         หน้าจอ..โทรศัพท์...มันบอกให้รู้...ว่า..เป็นใคร...โทรเข้ามา...
         อืมมม!!..มาแล้วสินะ..."เขา"..และคงจะมาพร้อมๆกับความรู้สึกดีๆ..ต่างๆมากมาย..เช่นเดิม...ความรู้สึกดีๆ..ที่เราเอง..เคยเผลอทำมันหล่นไป....จนเกือบมีคนเก็บมันได้..และคว้าไปครอบครอง..
         แต่ตอนนี้...ทั้ง"เขา"..และความรู้สึกดีๆต่างๆมากมายของ"เขา"...กลายเป็นสิ่งที่เรา..ระวังมากที่สุด...ระวังเป็นอย่างดี..ไม่เผลอที่จะทำหล่นไปอีก...และจะไม่มีวันหล่นไปจากใจเราตลอดไป...สัญญา..