29 กันยายน 2547 22:53 น.

เหนื่อยเปล่า

เพราะรู้ดีว่าเหนื่อยเปล่า
ต่อให้พยายามแค่ไหนก็หยุดเขาไว้ไม่ได้
จะเหนี่ยวรั้งเขาไว้เพื่อประโยชน์อะไร
ในเมื่อวันนี้หัวใจเขาไม่ได้มีไว้เพื่อให้กัน

ยิ่งฝืนยิ่งทำให้ตัวเองดูไร้ค่า
ถูกเขามองด้วยสายตาเหยียดหยามหยัน
ต่อให้ยังรักเขามากมายแต่จะมีประโยชน์อะไรกัน
แม้จะเคยผ่านกี่ร้อยพันวัน ก็ไม่มีความหมายใดให้จดจำ..สำหรับคน หมดใจ

ได้แต่ฝืนยิ้มตอนลาจาก
ยืนนิ่งเป็นสากด้วยหัวใจที่ร้าวไหว
ต้องยอมรับว่าวันนี้มันจบแล้วจริงๆ ใช่ฝันไป
ยอมให้เธอจากไป..แม้จะมีน้ำตามันก็แค่เพียงอยาก
ระบายความปวดร้าว..ใช่อยากจะรั้งเธอ

27 กันยายน 2547 00:16 น.

คำพูดสุดท้าย

ฝันหวาน

ต่อให้รักเธอมากมายสักแค่ไหน
ก็ทำอะไรไม่ได้อีกแล้วในวันนี้
ต่อให้รอคอยนานอีกเป็นสิบปี
ก็ไม่มีวันที่เธอจะย้อนคืนกลับมา

ต่อให้วิงวอนออดอ้อนก็ไร้ผล
เพราะหัวใจเธอเปลี่ยนคนจับจองไม่ห่วงหา
ต่อให้วันนี้ร้องไห้จนเกิดเป็นธารน้ำตา
ก็ไม่มีค่าพอ...ให้เธอหยุดการจากไป

ฉันจึงไม่ขอทำอะไรสักอย่าง
ยอมให้เธอทิ้งขว้างและอ้างว้างหวั่นไหว
มีเพียงรอยยิ้มเปื้อนน้ำตาและคงไว้ด้วยความห่วงใย
มีเพียงคำพูดสุดท้าย...ขอรักเธอได้ไหม..รักเธอต่อไปเพียงลำพัง

27 กันยายน 2547 00:15 น.

คำพูดสุดท้าย

ฝันหวาน

ต่อให้รักเธอมากมายสักแค่ไหน
ก็ทำอะไรไม่ได้อีกแล้วในวันนี้
ต่อให้รอคอยนานอีกเป็นสิบปี
ก็ไม่มีวันที่เธอจะย้อนคืนกลับมา

ต่อให้วิงวอนออดอ้อนก็ไร้ผล
เพราะหัวใจเธอเปลี่ยนคนจับจองไม่ห่วงหา
ต่อให้วันนี้ร้องไห้จนเกิดเป็นธารน้ำตา
ก็ไม่มีค่าพอ...ให้เธอหยุดการจากไป

ฉันจึงไม่ขอทำอะไรสักอย่าง
ยอมให้เธอทิ้งขว้างและอ้างว้างหวั่นไหว
มีเพียงรอยยิ้มเปื้อนน้ำตาและคงไว้ด้วยความห่วงใย
มีเพียงคำพูดสุดท้าย...ขอรักเธอได้ไหม..รักเธอต่อไปเพียงลำพัง

26 กันยายน 2547 23:58 น.

คนเคยรัก.

ฝันหวาน

ในวันนี้ระหว่างเรานั้น
เป็นได้เพียงแค่คนรู้จักกัน...เฉยเฉย
ต่างคนต่างทำท่าทีใม่ใส่ใจละเลย
ทั้งทั้งที่ต่างคนต่างเคย...เอื้อนเอ่ยว่ารักกัน

สำหรับฉันทีท่าตรงกันข้ามกับความรู้สึก
จริงๆ แล้วในส่วนลึกเธอยังคงสำคัญไม่เปลี่ยนผัน
ไม่ว่าจะผ่านนานกี่คืนวัน
คนเดียวที่มีความหมายมากมาย...นั้นยังเป็นเธอ

แต่สำหรับเธอแล้วฉันไม่รู้
สายตาที่มองอยู่...อาจจะเพราะแค่ยามเผลอ
บังเอิญมองสบ..ไม่ได้ตั้งใจจะเจอะเจอ
พอดีฉันมองเธอเธอมองผ่านไม่..ตั้งใจ

อยากให้ทุกอย่างมันคืนกลับ
ก็ยอมรับว่ายังรอคอยเธออยู่ไหวๆ
แม้รู้ดีวันนี้ทำได้...แค่เพียงมองเพราะสายไป
เธอเองก็มีใครคนใหม่..จะมาแคร์อะไรกับแค่คนเคยรัก...ที่ยังรักเธอ

25 กันยายน 2547 00:27 น.

อย่ากลับมา

ฝันหวาน

สายไปแล้วสำหรับการเริ่มต้นใหม่
เธอทอดทิ้งหัวใจคงมั่นที่มีแต่เธอเสมอ
ตลอดเวลาความเสียใจเป็นสิ่งเดียวที่ได้รับจากเธอ
ภาคภูมิใจนักไม่ใช่เหรอกับความเป็นเธอที่ใครๆ ต่างใส่ใจ

ฉันเองไม่สามารถจะทำใจยอมรับได้
กับหนึ่งคนไร้หัวใจที่ไม่เคยมองเห็นคุณค่าใครหน้าไหน
คิดแต่ว่าตัวเองสำคัญ...รักแต่ตัวเองไม่สนใจใคร
รู้จักแต่ชนะ..ไม่ว่าจะทำให้ใครเจ็บช้ำเท่าไหร่ไม่เคยแคร์

อย่ากลับมาอีกเลยคนดีในวันนี้
ใช่เธออาจเป็นคนที่ใครๆ หลายคนอยากแยแส
ในอดีตฉันเองก็เป็นอีกคนหนึ่งที่อยากดูแล
แต่เธอเองไม่ใช่เหรอ..ที่ตัดสินใจทิ้งคนที่แสนแคร์เธอมากมาย

อย่าบอกว่าเสียใจและขอโทษ
มันเป็นประโยคเดียวที่ฉันไม่อยากได้ยิน...แต่ใช่ว่าจะหวั่นไหว
วันนั้นก่อนเธอจากยังจำได้ดีฉันอ้อนวอนขอร้องโปรดอย่าไป
แต่สิ่งเดียวที่เธอมอบให้...คือสายตาไม่ใยดี

ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ
อย่าคิดว่าผู้หญิงลืมยาก...มันใช้ไม่ได้อีกแล้วสมัยนี้
รักได้ก็ลืมได้..เจ็บแล้วจำ...ใครเลวใครดี
หากจะต้องเจ็บหัวใจอีกที...ก็ขอเป็นใครก็ได้ที่ไม่ใช่คนเดิมคนนี้คนที่
เคยย่ำยี....ขั้นปางตาย