26 สิงหาคม 2547 22:36 น.
ฝันหวาน
เธอบอกว่าไม่ได้รักฉันอีกแล้ว
แม้กระทั่งความรู้สึกดีดีก็ไม่มีวี่แววหลงเหลือ
คำพูดมักง่ายของผู้ชาย ขี้เกลือ
รักเขามาก จนไม่มีใจเผื่อให้ใคร
ถามเธอว่า ฉันคนนี้ทำอะไรผิด
เธอบอกไม่มีสักนิดผิดที่เธอเองแสนหวั่นไหว
ผิดที่วันนี้..เธอรักเขามากจนไม่สามารถจะรักใคร
ฉันเองที่ผิด..ผิดเองที่ไว้ใจ..ผิดที่รักเธอ
ปล.ขี้เกลือ เป็นคำสบถแทนคำพูดไม่สมควรเมื่อไม่พอใจบางคนหรืออะไรบางอย่าง
26 สิงหาคม 2547 22:32 น.
ฝันหวาน
เปลี่ยนน้ำตาให้เป็นน้ำใจ
ในวันที่เธอจะไปเอ่ยคำลาสั้นๆ
จดจำแต่สิ่งดีดีผ่านคืนวัน
ที่เคยใช้เวลาร่วมกัน..อย่างเข้าใจ
อย่าใช้น้ำตาเพื่อยื้ดยุดให้หยุดอยู่
ฝืนทั้งรู้เขาหมดใจมีความหมายที่ตรงไหน
ล้านเหตุผลข้ออ้างของคนจะไป
แค่น้ำตาหรือจะหยุดได้..กับหนึ่งหัวใจไม่ใยดี
ตอบแทน คำบอกลา ด้วยรอยยิ้มบนสีหน้า
ให้เธอรู้สึกว่าฉันไม่ได้ไร้ค่า...ด้วยการใช้น้ำตาเหนี่ยวรั้งเธอในวันนี้
ปล่อยเธอไปอย่างคนแพ้แต่มี น้ำใจ ยอมโดยดุษฏี
ให้น้ำตาที่จะมี.....เป็น น้ำใจ ครั้งสุดท้ายส่งเธอด้วย...หัวใจ
ภักดี...แม้เธอไม่ต้องการ
24 สิงหาคม 2547 23:53 น.
ฝันหวาน
ผ่านตาแต่ไม่เคยผ่านใจ
ทุกสิ่งที่ทำไปเหมือนไร้ค่า
เหนื่อยเหลือเกินกับสิ่งตอบกลับรับคืนมา
ไม่มีอะไรมากไปกว่าความเจ็บปวดกับ
น้ำตาของตัวเอง.
>
เพราะผิดเองที่รักเธอ
ผิดเองที่เพ้อเจ้อห่วงใยและห่วงหา
เธอไม่เคยต้องการกลับยัดเยียดให้ตลอดมา
จะโทษใครได้ที่วันนี้ต้องจมน้ำตากับรัก
มากค่าที่บางคนไม่เคย..ต้องการ
24 สิงหาคม 2547 23:46 น.
ฝันหวาน
บอกตัวเองให้เข้มแข็งที่สุด
และหยุดเรียกร้องให้ใคร...สงสาร
มีประโยชน์อะไรในเมื่อเขาไม่ต้องการ
วิ่งไล่ตามกับความทรงจำวันวานที่ไม่มีวันกลับมา
ต่อให้ร้องไห้จนน้ำตาเป็นสายเลือด
ความเจ็บปวดก็เดือดอยู่ในใจคนเดืยว..เขาไม่ได้มารู้สึกรู้สา
ยิ่งวิ่งไล่ตามคุณค่าก็ยิ่งหมดไม่ได้อะไรกลับคืนมา
ยิ่งเสียน้ำตายิ่งไร้ค่า...เขาไร้ใจ
หน้าส่วนตัว
923
