26 พฤษภาคม 2545 15:58 น.
ฝันหวาน
แล้วก็กลับเป็นอย่างเคย
ฉันเย็นชากับการถูกละเลย...และไร้ค่า
ความรู้สึกเก่าๆ...ยังคงเดิมตลอดมา
ความรักในตัวเธอยังคงวนเวียนอยู่ตรงหน้าไม่จืดจาง
มีความสุขซะเหลือเกินกับการได้รัก
ทั้งๆ ที่บางทีต้องทุกข์หนัก...กับเรื่องราวที่ต้องตามสะสาง
ความรักที่เหมือนว่าได้รับการตอบกลับที่แสนจะเลือนลาง
มันกลับดูเหมือนมากมายพอที่จะลบล้าง...บางสิ่งที่ต้องทนในความเป็นจริง
ไม่รู้อะไรปิดตาบังใจให้ไร้ความคิด
ปล่อยชีวิตตัวเองให้ยึดติด..กับบางสิ่งเหมือนผีสิง
ไม่รับรู้เรื่องราวไม่สนใจและมองข้ามทุกอย่างที่เป็นความจริง
เพียงเพราะหัวใจที่รักเธอ...และหยุดนิ่ง..กับบางสิ่งที่เป็นภาพลวง
26 พฤษภาคม 2545 15:30 น.
ฝันหวาน
เหมือนชีวิตไร้จุดยืน
เหมือนกำลังฝืนกับการทำบางสิ่ง
เหมือนหัวใจไร้หลักที่พักพิง
เหมือนทุกอย่างหยุดนิ่ง...ไม่มีที่ไป
การมีชีวิตอย่างไร้จุดหมาย
รู้สึกเหนือยหน่ายกับสิ่งรอบข้างที่ทำให้หวาดไหว
รู้สึกท้อแท้กับทุกเรื่องราวที่มันทำให้ทุกข์ใจ
รู้สึกว่าชีวิตหมดความหมาย......เหมือนกำลังตายทั้งเป็น
นั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยแล้วฟุ้งซ่าน
ชีวิตคนเราก็อยู่ได้ไม่นาน...แล้วทำไมจึงคิดแต่เรื่องทุกข์เข็ญ
ความรู้สึกท้อแท้เบื่อหน่าย...มีได้แต่ควรเก็บมันไว้นอกประเด็น
ใช้ชีวิตอย่างคนมีสติ...จงทำและสร้างแต่สิ่งดี..แม้ไม่มีใครเห็นก็ช่างมัน(เหอะ)
12 พฤษภาคม 2545 23:21 น.
ฝันหวาน
คำว่า......รัก
อยากรู้นักสำหรับเธอใช้อะไรพิสูจน์
ไม่เคยกระทำ..ดีแต่ย้ำด้วยคำพูด
พวกปากหูรูดดีแต่พูดไม่ทำจริง
เดี๋ยวก็บอกว่าคิดถึง..เดี๋ยวห่วงใย
แต่ไม่เคยแสดงให้เห็นเลยในทุกสิ่ง
เธอยืนหยัดทุกอย่างด้วยคำพูด...จากใจจริง
แต่การกระทำหยุดนิ่ง..เธอพูดจริงแต่ไม่เคยทำ
ให้โอกาสเธอเป็นครั้งสุดท้าย
ช่วยทำอะไรก็ได้เพื่อพิสูจน์ถึงสิ่งที่เธอพร่ำพูดอยู่ซ้ำๆ
ไม่อยากฟังคำหวานกรอกหู..แต่อยากเห็นการกระทำ
ก่อนที่จะให้ทุกทุกคำ...เป็นเพียงแค่ความทรงจำ..ระหว่างเรา..
11 พฤษภาคม 2545 22:57 น.
ฝันหวาน
ทั้งๆที่ย้ำกับตัวเองแล้วหลายๆครั้ง
ว่ายังไงยังไงเราก็เป็นได้เพียงแค่นี้
เป็นได้แค่เพียงคนหนึ่ง..ในชีวิตที่เธอมี
ไม่ใช่คนสำคัญ..หรือมีสิทธิ์เหนือใครๆของเธอ
ทั้งที่รู้แต่แรกว่ารักแล้วยังไงก็ต้องเจ็บ
พยายามไม่เก็บความรู้สึกเลวร้าย..ที่มันวนเวียนอยู่รอบตัวเสมอ
พยายามทำใจยอมรับ..กับทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นเธอ
แต่จนแล้วจนรอดหัวใจมันก็เผลอ...คิดอะไรต่ออะไรมากมาย
เพราะไม่มีสิทธิ์จะเป็นอะไรได้มากกว่านี้
แค่เธอคิดถึงกันสักวินาที..ฉันก็รู้สึกว่าตัวเองมีความหมาย
ไม่อยากจะจมอยู่กับความรู้สึกแบบนี้ไปจนตาย
เบื่อตัวเอง...ที่ยังคงปิดตายหัวใจไว้..เพื่อคนไม่จริงจัง
9 พฤษภาคม 2545 18:13 น.
ฝันหวาน
เหมือนไม่มีอะไรดีขึ้นกว่าที่เป็นอยู่
เพราะต่างคนต่างรับรู้ได้ถึงความห่างเหิน
ความรักความผูกพันที่เหมือนมีมากซะเหลือเกิน
กลับกลายเป็นช่องว่างระหว่างทางเดินของใจ
รู้ดีว่า..เรื่องราวระหว่างเรา..เหมือนกำลังเดินมาถึงจุดจบ
ความรู้สึกว่า..รัก..กำลังจะถูกลบเลือนหาย
เพราะต่างคนต่างทางเดินต่างไม่ได้อย่างใจ
หนทางสุดท้ายที่มองเห็นไม่ไกล..ก็คือการเลิกลา
เพราะวันเวลาที่ผูกพันมันเนิ่นนาน
เมื่อใกล้จะถึงตอนอวสานจึงไม่มั่นใจ..ในความห่วงหา
เหมือนยังคงแคร์..และเสียดายช่วงเวลาดีดีที่ผ่านมา
แต่ก็ไม่อยากเหนี่ยวรั้ว..หากการจากไปครั้งนี้คือการจากลา
เพื่อเริ่มต้นกับสิ่งใหม่ที่ดีดี..ของเรา
ปล.ไม่รักแต่ผูกพันงงตัวเองเหมือนกัน
หน้าส่วนตัว
947
