4 เมษายน 2545 12:28 น.
ฝันหวาน
เพราะรักเพราะหลงจึงจนตรอก
ไร้ทางออกหมดทางไปให้ถึงฝัน
เพราะหลงเชื่อจึงเอาใจไปผูกพัน
ทั้งชีวิตจึงพลิกผันไร้จุดยืน
เพราะตาบอดหูหนวกจึงทำผิด
ไร้ศีลธรรมขาดการยั้งคิด..จึงจำฝึน
แบกรับความเจ็บช้ำ..ทั้งกล้ำกลืน
ชั่วข้ามคืนทุกสิ่งเปลี่ยนแปลงไม่กลับมา
เพราะความรักความหลงนำทางผิด
เพราะไม่คิดทำลงไป...ไม่รู้สึกรู้สา
กว่าจะรู้ก็สาย..ต้องมานั่งจมน้ำตา
แบกปัญหา..แบกทุกอย่างไว้ตลอดมาเพียงคนเดียว
4 เมษายน 2545 12:28 น.
ฝันหวาน
คงไม่โทษชะตากรรมฟ้าลิขิต
เพราะไม่มีใครกำหนดเส้นทางชีวิตนอกจากตัวฉัน
คงไม่โทษว่าเพราะฟ้าเป็นคนทำ
อีกเวรกรรมนำแต่ง..ฉันทำเอง
ทุกสิ่งที่ทำ..ฉันเริ่มคิด
การดำเนินชีวิต..ความเป็นไป..ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของฉัน
คิดก่อนทำทำแล้วคิด..ไม่ใช่ชะตากรรม
แต่คือผลลัพธ์จากการกระทำของตัวเอง
4 เมษายน 2545 12:00 น.
ฝันหวาน
เพราะไม่มีอะไรเหลือให้ภูมิใจ
เพราะฉันเปลี่ยนไปแล้ววันนี้
เพราะไม่อาจมีเธอดั่งเดิมคนดี
เพราะสาเหตุ..บางอย่างที่ไม่อาจบอกใคร
ไม่ใช่เพราะเธอไม่ดีพอ
เพียงแต่ไม่อยากให้เธอ..รอ..อย่างไร้จุดหมาย
ไม่ใช่เพราะหมดรักหรือหมดใจ
แต่ฉันหมดความภูมิใจและหมดความคู่ควร
ไม่มีอะไรเหมือนเดิมดังวันก่อน
ไม่มีบทละครเขียนตอนลมพัดหวน
ไม่มีฉันคนเก่าต้นเหตุเพราะใจที่เรรวน
เพราะทุกอย่างแปรปรวนและ....ฉันก็เปลี่ยนไป
4 เมษายน 2545 12:00 น.
ฝันหวาน
ห่างห่างอย่างที่เห็น
เหมือนฉันเป็นเพียงคนอื่น..เธอไม่สน
เหมือนเธอรักแต่น้อยนิดซะเต็มทน
เหมือนเป็นเพียงเงาใครบางคนแสนเลือนลาง
เพราะรักเธอฉันจึงต้องจนตรอก
ไร้ทางออก..หมดทางไปถูกตัดหาง
ทิ้งทุกสิ่งทิ้งทุกอย่างไว้กลางทาง
เพียงความหวังน้อยนิด..ระหว่างเราจะเป็นจริง
ก็เพราะคิดเข้าข้างตัวเองมาตลอด
ว่าจนแล้วจนรอดฉันก็คงไม่ถูกทิ้ง
แต่ที่เป็นอยู่ปัจจุบันในความเป็นจริง
ก็ไม่แตกต่างจากการถูกทิ้ง..เพราะฉันก็แค่..สิ่งมีชีวิต..ที่ไร้จุดยืน
4 เมษายน 2545 00:43 น.
ฝันหวาน
ว่างเปล่าเดียวดายไร้ค่า
มีแต่เพียงหยดน้ำคลอตาใสใส
มีแต่ความเศร้าโศกและเสียใจ
กับการตัดสินใจที่..เลือกเธอ
นี่เหรอผลตอบแทนที่ได้รับ
กับหนึ่งชีวิตและหนึ่งหัวใจที่มีแต่เธอเสมอ
นี่หรือคือรางวัลสำหรับคนที่รักเธอ
น้ำตา..การรอคอย..และฝันเพ้อเจ้อ..ที่ไม่มีวันเป็นจริง