23 มิถุนายน 2545 21:00 น.
ฝันหวาน
ฉันคงไม่ดีพอสำหรับเธอจริงๆ
เธอจึงทิ้งคนเก่าของเธอไม่ได้
ไหนใครบอกว่าเวลาทำให้ทุกสิ่งเปลี่ยนไป
แต่มันคงเป็นไปไม่ได้สำหรับเธอ
เขาคงเป็นเหมือนทุกๆสิ่ง ในชีวิตหล่ะซี
เธอเลยปิดกั้นความรู้สึกหวังดีที่มีให้อยู่เสมอ
คนคนี้อยากจะรู้สึกจริงๆว่าใจของเธอ
คิดและรู้สึกกับฉันยังไง
ถ้ามันเป็นความรักก็คงจะดี
แต่ก็รู้นะวันนี้ว่ามันคงเป็นไปไม่ได้
เลยอยากให้เธอพูดจากความรู้สึกภายในใจ
คิดว่าไม่คงไม่ยากเกินไปสำหรับเธอ
ถ้าหากเธอบอกไม่รักก็คงจะไม่ฝืน
แต่ยังยืนยันว่าจะรักเธอข้างเดียวอยู่อย่างนี้เสมอ
รู้ดีว่าในอาจไม่มีฉันเลยแม้เพียงเสี้ยวหนึ่งของใจเธอ
แต่หัวใจดวงนี้ก็จะไม่ขอรักใครนอกจากเธอ...อีกแล้ว
23 มิถุนายน 2545 20:40 น.
ฝันหวาน
หากโลกนี้มีพรวิเศษจริงๆ
ขอพรวิเศษสามสิ่งให้เป็นจริงได้
น้ำตาของคนคนนี้คงไม่หลั่งไหล
และคงไม่เสียใจ..ร้องไห้ออกมา
จะขอให้เธอลืมเขาไปเสียทุกสิ่ง
ให้เธอเห็นเขาเป็นสิ่งไม่มีค่า
จดจำแต่เรื่องที่ทำให้เธอเสียน้ำตา
เพื่อเขาและเธอร้างลาห่างกันไป
อยากจะขอให้เธอรับฉันเข้าไปแทนที่
เป็นคนที่สำคัญมากกว่าคนคนไหน
ไม่ต้องการให้เธอสนใจใครๆ
ขอให้ฉันเป็นคนสุดท้ายในใจเธอก็พอ
16 มิถุนายน 2545 00:30 น.
ฝันหวาน
ทำไมเราต้องพบกัน
ในวันที่ต่างคนต่างมีใครและไม่สามารถมองข้ามเขาได้
ทำไมความรู้สึกว่าคุ้นเคยจึงเกิดขึ้นในหัวใจ
เหมือนเราต่างเจอคนที่ใช่..ในวันที่ใจถูกจับจอง
หรืออาจเป็นเพียงแค่อารมณ์ชั่ววูบหนึ่งของความคิด
ที่ต่างคนต่างเคยลิขิตคนในอุดมคติเอาไว้ในสมอง
เมื่อได้พบเจอคนที่รอคอย..จึงคิดเพียงอยากจะครอบครอง
แล้วคิดว่าตัวเองมองทุกอย่างถูกต้อง..แต่ใช้อารมณ์ในการมองไม่ใช่หัวใจ
หรือแค่เพียงบางอารมณ์ที่ปล่อยให้หัวใจว่างเปล่า
แท้ที่จริงแล้วระหว่างเราก็เป็นเพียงภาพฝันที่ต่างคนต่างเคยค้นหา..
แต่อยู่ในความเป็นจริงไม่ได้
คนในฝันคนในอุดมคติอาจมีจริง..แต่อาจไม่ใช่คนที่จะฝากทั้งหัวใจ
ความรักคือความจริง..ความผูกพันคือสายใย..แค่มีสองหัวใจที่เข้าใจ
.....คนในผันอาจไม่จำเป็นอีกต่อไป...แค่เพียงเก็บไว้ในฝันคงเพียงพอ
16 มิถุนายน 2545 00:01 น.
ฝันหวาน
ระหว่างเรามันคงไม่ใช่ความรักใช่ไหม
เธอมีหัวใจไว้เพื่อเต้น..เพื่อสูบฉีดโลหิดให้มีชีวิตอยู่
ชีวิตเธอเคยชินกับการได้รับ...ความรู้สึกของคนอื่นเธอจึงไม่เคยรับรู้
คำพูดที่พร่ำบอกว่ารักขัดกันนักกับสิ่งที่เป็นอยู่ในความเป็นจริง
อยากรู้นักรักของเธอคืออะไร
เธอรู้จักมันดีแค่ไหนหรือใช้มันเป็นเครื่องมือแค่จะยื้อเวลาทำให้ฉันหยุดนิ่ง
เธอเคยรู้สึกไหมสักครั้งว่ารักใครสักคนจริงๆ
เธอทำให้ความรักของฉันกลายเป็นสิ่งที่มีได้จริงๆแค่ในความฝันเท่านั้น
ฉันเฝ้าอดทนรอคอยและให้โอกาสเธอตลอดมา
ก็ด้วยหวังว่าสักวันเธอจะเห็นค่า..และรู้จักที่จะรักฉัน
ไม่ใช่แค่ความรักมายา..กับการสร้างภาพที่คอยแต่จะหลอกลวงกันไปวันๆ
แต่ถึงวันนี้แล้วฉันเพิ่งรู้ว่าไม่ควรให้โอกาส..กับคนที่ไม่เคยมองเห็น
....ใครสำคัญนอกจาก..ตัวเอง.....
14 มิถุนายน 2545 14:16 น.
ฝันหวาน
หลายๆคนบอกว่า
ความรักนั่นหนาทำให้คนตาบอดไม่สนใจฟังใครสั่งสอน
ยอมแม้กระทั่งโกหกผู้มีพระคุณบิดามารดร
ขอแค่เพียงได้อยู่ร่วมเรียงเคียงหมอนอย่างอื่นไม่สนใจ
อยากบอกคนเหล่านั้นเหลือเกินว่า
อันนั้นล่ะหนาเขาเรียกว่าความหลงใหล
ไม่ใช่ความรักอย่างที่หลายๆคนเข้าใจ
ความรักย่อมมีเหตุผลแห่งความถูกต้องกำหนดไว้แม้ไม่ตายตัว
เคยคิดบ้างไหมว่าตลอดชีวิตที่ผ่านมา
ตั้งแต่เกิดจนลืมตาใครเฝ้าเลี้ยงดูและสั่งสอนลองใช้หัว
ใครคอยห่วงใยใครดูแลใครรักจริงอย่าเมามัว
เราดีชั่วทำผิดพลาดใครอภัยให้โอกาสไม่จากลา
แล้วถูกต้องแล้วเหรอที่จะเอาทั้งชีวิตทุ่มเทให้ใครคนหนึ่ง
หากเขาดีจริงทำไมถึงทำให้เราเจ็บซ้ำซากแล้วทำไม่รู้สึกรู้สา
คุ้มแล้วเหรอที่จะให้ทั้งหัวใจแลกกับความรัก..ที่มีแต่มายา
ชีวิตมีหนึ่งชีวิตทำตัวเองให้มีค่าให้สมกับที่แม่สู้อุตส่าห์เบ่งมา..
ทำให้ท่านภูมิใจ......
หน้าส่วนตัว
1191
