3 กรกฎาคม 2545 22:27 น.
ฝันหวาน
อยากให้หัวใจหยุดรักเธอเสียที
ขืนยังเป็นอยู่แบบนี้ชีวิตก็คงไปไม่ถึงไหน
คนนั้นก็เตือนคนนี้ก็ทักจะรักไปทำไม
ถึงจะคบกันอีกนานแค่ไหน.....แต่จะมีประโยชน์อะไรกับ
เส้นทางเดินที่ต่างกัน
เพราะทุกอย่างระหว่างเราไม่มีทางเป็นจริงได้
ถึงแม้จะเอาสองใจผูกติดกันไว้ก็คงไปไม่ถึงฝัน
เราต้องอยู่กับความจริงที่ว่าหัวใจรัก...แต่ไม่อาจมีกัน
เพราะเป็นรักซ้อนรัก......ที่ไม่อาจทำร้ายใครที่อีกคนที่มาก่อนฉัน
และไม่อาจมองข้ามความผูกพันของเขาและเธอ
ไม่มีประโยชน์อะไรกับการมีเธอในหัวใจ
เพราะถึงยังไงเธอก็คงไม่ทิ้งเขาที่เธอรักด้วยหัวใจใช่ว่าเผลอ
ในขณะที่ฉันเป็นเพียงแค่คนที่เธอคิดว่ารัก....ในครั้งแรกที่ได้เจอ
เป็นความรักเพ้อเจ้อที่เกิดขึ้นด้วยอารมณ์ของคนสองคนที่เผลอใจ
คงต้องขอเวลาอีกนิดให้หัวใจ
รู้ดีว่าถึงยังไงเธอก็คงทิ้งเขาคนนั้นไม่ได้
บทสรุปสุดท้ายฉันรู้ดีว่าใครคือส่วนเกินและใครที่สมควรจากไป
แต่ขอแค่เวลา...ได้ไหมขอแค่ให้หัวใจได้หยุดรักถึงวันนั้นฉันคงพร้อม
จะจากไปพร้อมกับหัวใจที่เข้มแข็งพอ
2 กรกฎาคม 2545 20:51 น.
ฝันหวาน
เธอ...มีหัวใจไว้เพื่อเต้นเท่านั้น
ในขณะที่ฉันมีหัวใจไว้เพื่อรักเธอคนนี้
เธอ...มีชีวิตอยู่เพียงเพื่อใช้ลมหายใจ..ที่มี
ในขณะที่ทุกๆวินาทีของลมหายใจเข้าออกของฉัน...คือเธอ
เธอ...มีความรักเพื่อมอบให้แก่ตัวเอง
ในขณะที่ฉันไม่กลัวเกรงความเจ็บปวดและให้ความรักกับเธอเสมอ
เธอ...มีสมองไว้เพียงแค่คิดในเรื่องราวของตัวเธอ
ในขณะที่สมองของฉันพร่ำเพ้อมีแต่เรื่องราวของเธอ..ตลอดมา
เธอ...มีดวงตาสองข้างเพื่อใช้มองไปข้างหน้า
ในขณะที่ฉันมีสองตาไว้เพื่อรองรับหยดน้ำตาใสใสที่ดูเหมือนจะไร้ค่า
เธอ...มีสองขาเพื่อวิ่งไล่ตามฝันโดยไม่สนใจใครใครที่ตามมา
ฉันเองก็มีสองขา..ไว้เพื่อวิ่งตามหลังเธอเท่านั้น...เหมือนกัน
28 มิถุนายน 2545 22:05 น.
ฝันหวาน
ฉันยังเป็นคนเดิมทึ่ไร้ค่า
ยังเป็นคนเดิมที่เฝ้ารอหัวใจเธอตลอดมาด้วยความหวัง
ยังเป็นคนเดิมที่เธอไม่เคยคิด..จะจริงจัง
ยังเป็นคนเดิมที่เคยรับฟังเรื่องราวต่างๆของเธอ
เธอก็ยังเป็นคนเดิมที่เงียบงัน
ยังเป็นคนเดิมที่ไม่เคยมีฉันในใจแม้เพียงเผลอ
ยังเป็นคนเดิมที่ฉันไม่เคยค้นหัวใจเจอ
ยังเป็นคนเดิมยังคงเป็นเธอที่ไร้หัวใจ
คนเดิม 2 คนไม่เคยเปลี่ยนไป
ในขณะที่คนเดิมคนหนึ่งไม่มีใจแต่อีกคนคิดไปไกลถึงไหนๆ
ในขณะที่คนเดิมคนหนึ่งรักแต่อีกคนกลับผลักไส
แล้วจะผิดไหมถ้าคนเดิมอย่างฉันจะเปลี่ยนเป็นคนใหม่
......ที่ไร้หัวใจไม่ต่างกัน...
23 มิถุนายน 2545 21:34 น.
ฝันหวาน
ต้องลืม..ต้องลืม..ต้องลืม
ท่องอยู่ทั้งคืน..จำได้ไหม
ลีมคน..ที่ทิ้งเราไร้เยื่อใย
ต้องลืมให้ได้อย่าจดจำ
ไม่รัก.ไม่รักไม่รัก..
เน้นนักเน้นหนา..ท่องซ้ำ
พรุ่งนี้ต้องทำ..ต้องทำ
ถึงจะช้ำ..ช่างมันช่างมัน..ไม่แคร์
ใจแข็ง..ใจแข็ง..เข้าไว้
เขาเป็นใคร.ทำไมต้องแยแส
เขาเองยังไม่ไม่เลยไม่เคยแคร์
ลืมเลย..ลืมไปคนแย่ๆ..พรรณนี้..ช่างหัวมัน
23 มิถุนายน 2545 21:17 น.
ฝันหวาน
เพราะมีความสุขกับการได้รัก
บ่อยครั้งนักกับความเฉยชาที่เจอแต่ก็ไม่เคยท้อถอย
เพราะรู้สึกดีดีและเต็มใจยอมรับกับการเฝ้ารอคอย
บ่อยครั้งที่หัวใจเลื่อนลอยและน้ำใสใสไหลนองแก้ม..ฉันยังทน
แล้วจะรักเธอไปทำไม
ในเมื่อมีเธอหรือไม่มียังไงความเจ็บปวดก็ไม่แตกต่างกันสักหน
เธอเองก็ไม่ได้วิเศษวิโสเพียงแค่คนธรรมดาหนึ่งคน
ทำไมต้องถึงขนาดยอมทนกับความเจ็บช้ำที่ใครๆก็ไม่ต้องการ
ก็เพราะมีความสุขกับการได้รักแม้ต้องเจ็บ
แต่เป็นความเจ็บปวดที่ฉันปราถนา...และไม่อยากให้ใครเห็นใจสงสาร
ความรักของฉันคือการได้รักแม้ไม่ได้หัวใจอย่างต้องการ
ก็มีความสุขมากมาย.....บนความร้าวรานของตัวเอง
หน้าส่วนตัว
768
