13 มีนาคม 2550 17:29 น.
ฝนสีน้ำเงิน
ถึงลมแรง แฝงร่าง กลางลมร้อน
เรียงอักษร สืบสาน สร้างงานศิลป์
เก็บความช้ำ ชื่นเชย ไว้เคยชิน
ยอมเป็นดิน เป็นด่าง อยู่กลางดง
ดูดูเหมือน มากมี ที่เป็นมิตร
ที่ป็นพิษ ก็เผา เราเป็นผง
ค้นความจริง เจาะใจ ไม่เจาะจง
ใครก็คง เคยคล้ำ เพราะคำคน
บางคืนคิด เรียงคำ ให้ล้ำค่า
บางคราวล้า แรงใจ ให้สับสน
บางครั้งหวั่น ไหวตาม ความวกวน
บางเล่ห์กล คนใกล้ หยามใจกัน
ทุกสังคม มีค่า ถ้ารู้คิด
ความเป็นมิตรทั้งมวล ควรยึดมั่น
ใช่เพียงครุ่น คิดแค่ อยากแก้คัน
แล้วดึงดัน แต่ได้ ดูไม่ดี
ถ้าเรียงคน ได้เยี่ยง เรียงอักษร
จะเรียงซ้อน ให้สวย ด้วยศักดิ์ศรี
จะเรียงมิตร เก่าใหม่ ให้มากมี
จะเรียงพี่ เรียงน้อง ไว้คล้องใจ
ถึงลมแรง แฝงร่าง กลางโลกฝัน
จะมุ่งมั่น ผู้สมัคร ด้วยรักใคร่
จะร่วมแรง ปลูกป่า ภาษาไทย
จะเป็นไม้ คู่ป่า ถ้ายังเป็น
13 มีนาคม 2550 17:06 น.
ฝนสีน้ำเงิน
เพราะมีท้องฟ้า...นกจึงมีปีก
ถ้าปราศจากท้องฟ้า...ปีกของนกคงไร้ซึ่งความหมาย
ชีวิตของฉัน.......ต้องการทั้งปีกนกและท้องฟ้า
ถึงแม้ว่าเราจะห่างไกลกันเพียงไหน
ระหว่างหัวใจกับหัวใจ.....มีสายใยผู้พันระหว่างฉันกับเธอ
สายใย......ที่ถักทอด้วยความเข้าใจ
ซึ่งวันเวลามิอาจทำให้มันลบเลือนไปได้
เพราะความรัก...ไม่ใช่เหตุแห่งความปวดร้าว
หากคือ...ความรู้สึกเป็นเจ้าข้าวเจ้าของนั่นต่าหาก
ความรักของฉัน...จะเป็นดั่งต้นไม้ที่ฝังรากลึกอยู่ในดิน
ที่จะแผ่กิ่งก้านสาขาขยายขึ้นไปในท้องฟ้า
ซึ่ง ณ ที่นั้น ความรักมีอิสระเสรียิ่งกว่าอากาศ
และกางปีกอันบอบบางของมัน.............โบยบิน
13 มีนาคม 2550 16:55 น.
ฝนสีน้ำเงิน
เป็นวันที่อากาศสดใส.....
แต่หัวใจของฉันกลับรู้สึกหดหู่
ลมพัดเข้ามาทางหน้าต่างแทนที่จะเข้ามาทางประตู
ความรักเข้ามาทางประตูแล้วออกไปทางดวงตา
ฉันเปิดประตู..หน้าต่าง...กว้าง เพื่อให้ลมกรูเข้ามา
แล้ว.........ปิดเปลือกตา.....เพื่อซ่อนน้ำตาพรู
12 มีนาคม 2550 16:49 น.
ฝนสีน้ำเงิน
เพียงสายลมเบา - เบา แผ่วพัด
ราวกับอ้อมแขนเธอกอดรัดฉันไว้
แม้อยู่ในความว่างเปล่า....ไม่มีใคร
กลับได้ยินเสียงหัวใจเธอชัดเจนทุกที
ไม่ใช่เพียงความเพ้อละเมอหา
แต่เป็นความปรารถนาเร้าใจที่เต้นถี่
เพราะเธอเป็นเงาตาจึงชัดเจนในทุกที่
อย่ากังวลเลยนะคนดี...คนทางนี้ยังคงมั่น...เหมือนเดิม
- - - - - - - สายลมอิสระ - - - - - - - -
12 มีนาคม 2550 16:44 น.
ฝนสีน้ำเงิน
ฟ้าเอ๋ย.......ฟ้างาม
ดาววับแวมวามเต็มห้วงหาว
มิอาจยื่นมือเอื้อมกระเพื่อมดาว
แม้นหนึ่งคราวยังมิกล้าคว้ามาครอง
ดาวเอย......ดาวของข้า
อยู่บนฟ้างามวิไลไม่เป็นสอง
เสียดายไม่ใช่ข้าที่จับจอง
ได้แค่มองแอบชื่นก็รื่นรมย์
ดาวเอย....เจ้าดาวเด่น
เจ้าจะเป็นดาวใจให้สุขสม
แม้สองมือมิอาจคว้ามาชื่นชม
แต่สองนัยน์ใจนิยมนานเท่านาน
หน้าส่วนตัว
847
