23 มีนาคม 2550 16:07 น.
ฝนสีน้ำเงิน
ทำไมต้องรักเธอ..
ใจฉันเผลอไปตอนไหน
แอบมีใจให้เมื่อไหร่
เธอรู้ไหมช่วยบอกที
ทั้งที่เธอ....อาจไม่รักกัน
แต่ตัวฉันยังชอบเธออยู่อย่างนี้
ได้แค่มีเธออยู่ใกล้บางเสี้ยวนาที
คนคนนี้ก็ซึ้งถึงกลางใจ
ทำไมถึงรักเธอก็ไม่รู้
คอบแอบดูห่วงหาเธออยู่ไหน
คอยส่งใจให้เธอละเมอไป
แล้วเธอล่ะรู้สึกไหม......ใครรักเธอ
23 มีนาคม 2550 15:55 น.
ฝนสีน้ำเงิน
ไม่เคยวาดหวังว่าวันข้างหน้า
จะยังมีเธออยู่เคียงบ่าเคียงไหล่
จะไม่คาดเดาว่า "การลาไกล"
จะมาประชิดตัวตอนไหนจะรับให้ทัน
ถึงจะเตรียมใจไว้บ้าง
ก็คงอ้างว้างไม่น้อยสำหรับฉัน
แต่ต้องเตรียมใจไว้เพราะไม่รู้เหมือนกัน
ว่าน้ำตาจะมีไหลพอไหม.....
.....ถ้าต้องลาไกลจากเธอ
23 มีนาคม 2550 15:36 น.
ฝนสีน้ำเงิน
จะคืนวัน ผ่านผัน ฉันไม่เปลี่ยน
ไม่เพียงแค่ บอกว่ารัก แล้วจากหาย
จะเนิ่นนาน นานแค่ไหน ไม่เสื่อมคลาย
แม้สุดท้าย ฉากชีวิต ถูกปิดมัน
เมื่อแรกพบ สบตา สง่าสม
เหมือนดั่งปม พรมลิขิต ชิวิตฝัน
ให้เฝ้าคิด เฝ้าหา มานานวัน
ไออุ่นปัน ฉันที่ให้ ไม่มีเลือน
จะนานวัน เท่าไหร่ ใจยังเฝ้า
ทุกวันเรา เมารัก ไม่แชเฉือน
แม้เวลา ผ่านไป กี่ปีเดือน
ไม่ลางเลือน จางหาย ไปจากใจ.....
15 มีนาคม 2550 21:05 น.
ฝนสีน้ำเงิน
เป็นความคิดถึงอันปวดร้าว
ของฝนสีน้ำเงินคนเศร้า....ชีวิตเหงาเหงาคนหนึ่ง
แอบซ่อนความรักไว้ในหัวใจลึกซึ้ง
ปรารถนาจุดหนึ่ง....จึงถูกตราตรึงปิดทาง
บอกเธอได้เพียงดวงตา
ถึงปรารถนา......และความรู้สึกทุกอย่าง
เป็นความเจ็บปวดร้าวจึงต้องอำพราง
ทำตัวเหินห่าง.....ทั้งที่ใจอยากใกล้ชิด
ทุกสิ่งทุกอย่าง......มีเจ้าของ
หากเจ็บปวดที่ได้ครองไว้แนบสนิท
ก็ยอมสละหลีกทางหวังทั้งชีวิต
ยอมเป็นคนผิดที่คิดเก็บเธอไว้ในดวงมาน
เป็นความผิดหวังของสายฝน
ที่ร่วงหล่น.......ไร้คนสงสาร
เป็นความชอกช้ำ-ลึกล้ำ-ทรมาน
ที่มีต่อการสูญเสีย.....สิ่งที่ต้องการมาเติมใจ
15 มีนาคม 2550 20:51 น.
ฝนสีน้ำเงิน
"ฉันคงเป็นเพียงส่วนเกิน
ที่เธอบังเอิญพบพาน.......
ฉันคงเป็นเพียงทางผ่าน
ที่เธอต้องการ...เพียงแก้เหงาหัวใจ
เป็นเพียงเศษสิทธิ์แห่งความคิดถึง
เป็นเพียงคนหนึ่งซึ่งเคยชิดใกล้
กับคนเหงาๆซึ่งยากแก่การเข้าใจ
เธอจึงแหนงหน่าย....จากไปอย่างไม่ไยดี
ฉันคงเป็นเพียงเศษฝัน
ที่เธอแบ่งปันเสแสร้ง
ที่เธอเผลอไผลให้แบ่ง
เพียงเพื่อเสียดแทง.....ให้เจ็บปวดร้าว
หน้าส่วนตัว
751
