27 เมษายน 2555 20:26 น.
ฝนทอง
เหงา...อยู่เงียบเงียบคนเดียวเป็นทุกข์
เหงา...เจ่าจุกระทมใจใครจะเหมือน
เหงา...ร้าวฤดีมีมาเป็นแรมเดือน
เหงา...เป็นเพื่อนความเหงายิ่งเศร้าใจ
อ้างว้าง คือหนทางแห่งความสงบ
อ้างว้าง นำมาพบการแก้ไข
อ้างว้าง เหมือนยาทิพย์ชโลมใจ
อ้างว้าง ให้ความคิดเพื่อไตร่ตรอง
ว้าเหว่ เกิดจากความเหงาในดวงจิต
ว้าเหว่ คิดใคร่ครวญเรื่องทั้งผอง
ว้าเหว่ ทำให้ ว้าวุ่น เข้าครอบครอง
ว้าเหว่ จองความเหงาเป็นเพื่อนใจ
ฉัน...เหงา อ้างว้างและว้าเหว่
ฉัน...ซวนเซเพราะรักถูกผลักไส
ฉัน...ทุกข์ระทมขมขื่นแห่งทรวงใน
ฉัน...จึงใช้ความเหงาเพื่อเยียวยา
เหงา...อยู่คนเดียวช่างเหงายิ่งนัก
เหงา...หนักหนักพักใจเพื่อรักษา
เหงา...อ้างว้าง ว้าเหว่ ตลอดมา
เหงา...เจ้าขา ! โปรดช่วยฉัน สู้ต่อไป
ฝนทอง
๒๗ เมษายน ๒๕๕๕
17 เมษายน 2555 22:56 น.
ฝนทอง
มิอาจลืมความหลังครั้งเก่าก่อน
ใจยังย้อนหวนคิดถึงอยู่เสมอ
วันเคยสุขสมหวังอยู่กับเธอ
ใจยังเพ้อถึงรักที่ภักดี
มิอาจลืมท่าทางที่น่ารัก
ยังสลักภาพไว้ในใจพี่
วันเราสองเคียงข้างทุกนาที
ใจดวงนี้ยังคนึงถึงวันเดิม
มิอาจลืมใบหน้ายังลอยเด่น
ตามองเห็นเหมือนจริงใช่สิ่งเสริม
มิอาจลืมความรักอยากต่อเติม
กลับมาเริ่มกันใหม่ได้ไหมเธอ ฯ
ฝนทอง
๑๗ เมษายน ๒๕๕๕
12 เมษายน 2555 17:23 น.
ฝนทอง
ถึงทางตัน
หนทางตันถึงวันแยกกันอยู่
เธอก็รู้ว่ายังรักมั่นเสมอ
รักฉันนั้นมั่นคงตรงต่อเธอ
พร้อมเสนอทางออกให้รอมชอม
แต่เธอมากับกระต่ายยืนขาเดียว
ไม่ขอเกี่ยวข้องกัน...ไม่ถนอม
ไม่อยากอยู่อย่างไรไม่ขอยอม
อย่าหว่านล้อมเห็นป่วยการเสียเวลา
พร้อมประกาศก้องร้องว่า อย่ากันเถอะ
อย่ามัวเงอะงุ่นง่านเลยคุณขา
ตัดสินใจตามบอกเสียดีกว่า
ไม่ปรารถนาอยู่ร่วมอีกต่อไป
ตัดสินใจ
โอ้ที่รักช่างกระไรใจจางจืด
ไม่ยืนยืดเยียวยาคิดแก้ไข
ดวงฤดีเธอนั้นทำด้วยอะไร
เหตุไฉนใจช่างดำกว่าอีกา
ไม่คิดถึงวันเก่าเก่าครั้งอดีต
จึงกั้นกีดปิดทางรักเสน่หา
ไม่ห่วงลูกหรือไรยอดกัลยา
จึงตั้งท่าอย่างกระต่ายยืนขาเดียว
เฮ้อ...เลิกก็เลิก อย่าก็อย่า
คิดเสียว่าทำบุญร่วมกันเพียงเสี้ยว
ปลายเล็บน้อยน้อยปลายก้อยเรียว
ไม่อยากเกี่ยวข้องกัน จำต้องยอม
ครวญ
โอ้ว่าอนิจจาหนอความรัก
แรกรู้จัก ความรักช่างหวานหอม
แต่นานเนิ่นหลายปีรักจอมปลอม
เหตุเพราะย้อมความรักให้กันและกัน ฯ
ฝนทอง
หน้าส่วนตัว
4357
