18 พฤศจิกายน 2551 20:41 น.
ฝนทอง
ความเอ๋ยความรัก
ใครตระหนักคุณค่าน่านับถือ
ยึดมั่นรักด้วยรักให้โลกลือ
เพราะนั่นคือรักแท้จากดวงใจ
ความเอ๋ยความรัก
เมื่อประจักษ์แจ้งจิตอย่าหวั่นไหว
จงรักษาความรักเก็บเอาไว้
เพื่อจะได้สุขสมอารมณ์ปอง
ความเอ๋ยความรัก
ดวงใจภักดิ์รักจริงตอบสนอง
ใจฝากใจฝากรักที่ควรครอง
ให้รักสองเรานี้อยู่ยั่งยืน
ความเอ๋ยความรัก
สุดจะหักห้ามจิตไม่คิดฝืน
เมื่อเธอรักฉัน ฉันก็รักกลับคืน
ต่างหยิบยื่นความรักให้แก่กัน
ความเอ๋ยความรัก
ใครได้พักพิงอิงแอบแนบขวัญ
คงสุขสดชื่นทุกคืนวัน
ที่รักนั้นมั่นคงตลอดไป
ความเอ๋ยความรัก
เมื่อมาปักกลางทรวงจะทำไฉน
ถ้าไม่รักษาความรักเอาไว้
ก็คงได้คำนินทาอยู่อึงอื้อ
ความเอ๋ยความรัก
ใครตระหนักคุณค่าน่านับถือ
เมื่อมีรักก็สร้างรักให้โลกลือ
ด้วยยึดถือรักแท้ที่แน่นอน ฯ
15 พฤศจิกายน 2551 19:30 น.
ฝนทอง
นั่งหนาวเหน็บนานนักในหน้าหนาว
เรียมเริ่มร้าวแรงโรยร่างร้อนรุ่ม
เกือบก่อเกิดกรรมเก่าเกาะกุม
ล่วงลงหลุมลาลับหลับแล้วเลย
เพียงเพราะพี่พึงพบพุ่มพวง
คอยคู่ควงเคียงข้างเคล้าคู่เคย
ยังยืนอยู่อย่างเยาว์...ไยเยาะเย้ย
โอ้อกเอ๋ยอึกอักอ้ำอึ้งเอง
นั่งหนาวหนักในหน้าหนาวเนิ่นนาน
รักร้าวรานรัวเราเร้าร้องเร่ง
คนเคยคอยเคียงคู่คอยครื้นเครง
กลับกล้าเก่งกลั่นแกล้งกับกลโกง
ทุกข์ท่วมท้นเที่ยวทนทานทอทิพย์
ยังอยากหยิบหยอกเย้ายืนอยู่โยง
ต้องต่อต้านตัวตนเตือนติดโต่ง
ด้วยเดินโด่งโดดเดี่ยวเดียวดาย
เพราะเพียงพบพุ่มพวงพาพลาดพลั้ง
เจ็บใจจังจับจิต...จึงจำจ่าย
เลิกรำลึกรอรัก...ลงลวดลาย
หน้าหนาวหน่ายแหนงหนีนวลน้องนาง ฯ
๑๕ พฤศจิกายน ๒๕๕๑
ฝนทอง (กลอนกลอักษร)
8 พฤศจิกายน 2551 20:53 น.
ฝนทอง
วางกระทง ลงสู่ ห้วงธารา
ด้วยศรัทธา จึงตั้งจิต อธิษฐาน
ขอความสุข ความหวัง ความต้องการ
อย่าไหลผ่าน เหมือนสายน้ำ นี้เลย
โปรดประทาน ความรัก มาให้หน่อย
จะรอคอย ด้วยหวัง จึงอ้างเอ่ย
ขอคงคา มอบรัก เหมือนดั่งเคย
โดยเปิดเผย ด้วยกระทง กลางนที
หากคนใด เป็นเนื้อคู่ เคยอยู่ด้วย
โปรดจงช่วย แจ้งข่าว ในคราวนี้
นำกระทง ของเขา มาหาที
ลอยมาที่ กระทงน้อย ของข้าเทอญ ฯ
6 พฤศจิกายน 2551 23:19 น.
ฝนทอง
ใคร คนไหนที่นี่
ใคร คนดีที่เธอเห็น
ใคร กันหนอเนื้อเย็น
ใคร เป็นคนที่เธอเลือก
อยากรู้จริงจึงถาม
อยากรู้ความ อย่าว่าเสือก
โปรดบอกให้หมดเปลือก
จะเลือกใครกันหนอเธอ
ใคร คนไหนกันนะ
ใคร ที่จะไม่ต้องเก้อ
ใคร หนอใคร กันเธอ
ที่เธอรักเสมอมา ฯ
1 พฤศจิกายน 2551 23:04 น.
ฝนทอง
เหนื่อยแล้วมาพักผ่อน
จิตอาวรณ์รำพึงหา
ความรักจากกานดา
เพื่อรักษาความตรอมตรม
ข่มตาจะให้หลับ
ใจก็กลับพาลขื่นขม
รอรักจากตาคม
มาหล่อเลี้ยงฤดีเดียว
เปลี่ยวใจในยามดึก
นอนก็นึกอย่างโดดเดี่ยว
อยู่ไกลใครจะเหลียว
แลดูใจให้ดูดี
มีไหมใครจักช่วย
คนที่ป่วยจิตใจนี้
ร้างรักมานานปี
ให้สุขีมีความรัก
เหนื่อยนักจักพักผ่อน
ใจรุ่มร้อนเสียยิ่งนัก
ดวงใจอยากมีหลัก
ไว้พักพิงอิงแอบเอย ฯ
หน้าส่วนตัว
16717
