24 กรกฎาคม 2551 19:29 น.
ฝนทอง
หัวใจของใครหรือจะทานทน
เมื่อถูกคนที่เคยรักกันปันใจ
จนฉันต้องมานั่งร้องไห้
เจ็บช้ำใจเมื่อเขาทิ้งให้อกตรม
ยามจะนอนร้าวรอนดวงจิต
เฝ้าแต่คิดสุดจะขื่นขม
มองดูดาวพร่างพราวมาพรม
สุขภิรมย์ชมชิดกันชื่นใจ
รักใครไม่เคยได้ดังใจปอง
ได้แต่มองเขาครองกันร่ำไป
จึงต้องช้ำระกำหมองไหม้
มองหาใครที่มีดวงใจแน่นอน
หัวใจของใครหรือจะทนทาน
ด้วยคำหวานที่มาเว้าวอน
ลวงให้รักแล้วก็จากไปก่อน
ไม่อาวรณ์เหมือนตอนรักกันอีกเลย ฯ
21 กรกฎาคม 2551 21:35 น.
ฝนทอง
เธอเป็นหญิงขำคมงามสมส่วน
น้องเนื้อนวลรักนวลสงวนศรี
วางตัวได้สมเป็นกุลสตรี
ทุกถิ่นที่ชื่นชมโฉมนงคราญ
เธอเป็นหญิงสมหญิงจริงเสมอ
ไม่ปรนเปรอเรือนกายให้ชายผ่าน
รักษาเนื้อตัวตนให้ยาวนาน
เพื่อรอกาลเวลาที่สมควร
นิรมล พ้นมลทินไม่มัวหมอง
คือชื่อน้องนางหนึ่งในร่องสวน
เป็นหญิงงามตามวิสัยไม่เรรวน
รอคนชวนวิวาห์หาคู่ครอง ฯ
20 กรกฎาคม 2551 20:28 น.
ฝนทอง
.........
ยามราตรีมีจันทราทอแสง
ดวงดาราระยิบยับประดับแจ้ง
เพียงเพื่อแข่งแสงนวลในนภา
ในราตรีทั่วพื้นพงไพร
หริ่งเรไรร้องระงมพฤกษา
อยู่เป็นเพื่อนกันตลอดมา
แต่ตัวข้าอยู่คนเดียวให้เปลี่ยวใจ
ยามราตรีแสนตรมระทมเศร้า
อยู่อย่างเหงาเงียบหงอยระห้อยไห้
เฝ้ารอหญิงคนหนึ่งที่ซึ้งใจ
ว่าเมื่อไหร่จะมาหาข้าสักที
ดวงกมลทนรอเจ้าเฝ้าฝันหา
คอยเวลาที่เจ้ากลับมานี่
น้องอยู่ไหนไม่เห็นหน้ามานานปี
ฤทัยพี่ทุกข์เศร้าเฝ้าคร่ำครวญ
ดวงฤดีพี่ร้องครวญเรียกจอมขวัญ
ทุกคืนวันด้นดั้นหาเจ้าทรามสงวน
ถามจันทร์...จันทร์เจ้าขา...บอกข้าด่วน
ว่าเนื้อนวลนิ่มน้องอยู่ที่ใด
ถามมวลแมกไม้ ในไพรพง
ว่าพบอนงค์น้องนางบ้างไหม
ตามหาแก้วตาจนอ่อนใจ
หรือว่าใครซ่อนน้องไว้จึงไม่มี
เมื่อเริ่มแสงอุษายามใกล้สาง
ไม่พบนางนวลน้องยิ่งหมองศรี
ถามดาวทั่วฟ้า นภา ทุกที่
ยังไม่มีร่างน้อง หมองดวงฤทัย
แว่วเสียงดุเหว่าร้องก้องไพรพฤกษ์
พี่ก็นึกว่าเธอเพ้อเพรียกร้องไป
มองเห็นดวงดาววับวาวสดใส
พี่นึกว่าใช่ดวงเนตรของเธอ
พี่ซานเที่ยวหาแก้วตาคนดี
ป่านฉะนี้อยู่ไหนหนอเธอ
ร้องเรียกร่ำหาเหมือนคนละเมอ
หลงพร่ำเพ้อถึงเธอคนเดียว
พี่คอยผวา พาใจเก้อ
หลงครวญเพ้อ ถึงเธอคนเดียว
เห็นจันทร์เคลื่อนคล้อย ลอยดวงเสี้ยว
คิดถึงรูปเรียว เล็บมือน้องนาง ฯ
19 กรกฎาคม 2551 18:01 น.
ฝนทอง
พระอาทิตย์มีแสงที่แรงร้อน
จะจางอ่อนเมื่อตอนจะใกล้ค่ำ
สนธยา...สายัณห์...หลายหลากคำ
บ่งบอกย้ำ...ตะวัน....ชื่อนั้นมากมี
สุรีย์...ระพี...สุริยา...ตาวัน
สุริยัน...ส่องแสงอย่างเต็มที่
เมื่อลอยมาอยู่ตรงศีรษะพอดี
ร้อนทวีแสงสูรย์สว่างแรง
ยามกลางคืนแสงสูรย์ก็มืดมิด
เหมือนคนปิดห้องลับที่อับแสง
ยิ่งคืนใดไร้จันทรามาสำแดง
สีนวลแห่งแสงส่องมองมืดมัว
ดวงตะวันเปล่งแสงที่แรงกล้า
ยามอุษาแสงอ่อนฟ้าสลัว
อรุณรุ่งทุ่งนภายังเลือนทั่ว
เมฆลอยตัวปิดบังสร้างแสงทอง
ชมตะวันยามเย็นเห็นว่าสวย
สายลมช่วยพัดแผ่วผ่านทั้งผอง
ยอดหญ้าพลิ้วปลิวปัดอยู่ริมคลอง
ฝูงนกร้องแซ่เสียงเพียงบอกลา
ดวงตะวันลับฟ้าพาสิ้นแสง
หริ่งเรไรร้องแรงอยู่กลางป่า
เหล่าวิหกกลับรังพักสายตา
เพียงบอกว่าถึงเวลาเป็นกลางคืนฯ
17 กรกฎาคม 2551 20:31 น.
ฝนทอง
โอ้ว่าอนิจจาความรักหนอ
เริ่มปลูกกอก่อรักก็หนักแสน
เมื่อพบรักสองรักจากใจแฟน
ก็ยังแจ้นไปรักเขาเฝ้ารักรอ
มีรักสักครั้งต้องมานั่งปวดใจ
จะโทษใครก็ใครเขามาง้อ
เมื่อรู้ว่าเขาปลูกรักอยู่สองกอ
ก็ยังขอรอรักอีกต่อไป
มีรักสักหนก็ต้องทนใจน้อย
แต่ก็คอยความรักเพราะอยากได้
เมื่อมีรักซ้อนรักสุดหนักใจ
ทำไฉนให้ลืมหลงลงเสียที
โอ้ว่าอนิจจาหนอความรัก
แสนอึกอักดวงใจอยากหน่ายหนี
อันความรักเป็นตัวรองไม่ใยดี
ในชาตินี้มีรักซ้อนซ่อนดวงใจ ฯ
หน้าส่วนตัว
945
