13 เมษายน 2549 09:19 น.
ผู้ไม่มีหัวใจ
ปีหนึ่งในอดีต ซึ่งผมนั่งคิดย้อนกลับไป ก็พบเรื่องราวหนึ่ง ในท่ามกลางป่าเขา แก่งน้ำเหือง แม่น้ำโขง ประเทศลาว ซึ่งทำให้ได้รับความรู้ซึ้งแก่ใจประดับสติปัญญา นั่นก็คือ ความรัก ครับ
แม้เราจะได้เตรียมตัวเตรียมใจดีแล้วที่จะไม่รัก แต่ก็รักจนได้
เธอชื่อว่า พิสมัย อายุน้อยกว่า 12 ปี อาชีพเสริมสวย หะแรกผมไม่ได้คิดว่าจะจีบเนื่องจากว่าผมมีครอบครัวแล้ว แต่ทว่าจากความหึงหวงของแฟนเธอ และจะทำร้ายผม ผมก็เกิดความแค้นที่จะครอบครองตัวเธอ แกล้งไอ้หมอนั่นมันเล่น
ความที่ว่า นั่งดูย่อมเห็นดีกว่านั่งเล่นเอง การที่คิดลองเล่นๆดู ก็กลับทำให้มีกลเม็ดเด็ดพรายเยอะแยะกว่าที่จะตั้งใจจริง แล้วก็เรียบร้อย
อยู่กันได้ไม่นาน ก็ต้องย้ายที่ทำงาน แต่ก็ไม่คิดทอดทิ้ง ผมได้ตั้งใจพาเธอมากราบไหว้เมียหลวง แต่ทว่า กลับทำให้ภรรยาต้องเข้าโรงพยาบาล เจ็บปวดใจมาก รักก็รัก แต่การที่ได้ลำบากมาด้วยกันนั้นมีภาษีมากกว่า ดังนั้น จึงต้องใจแข็ง แต่อย่างไรก็ตาม ผมได้บอกเธอไปก่อนล่วงหน้าแล้ว หากจะต้องมีการเลือกผมก็จะเลือกเพียงหนึงเดียว
ปัจจุบัน ปากหมันก็ยังคงเป็นปากหมัน น้ำเหืองก็ยังคงให้เห็นเป็นแค่ภาพอยู่ในใจ สิ่งต่างๆที่ทำไว้ในอดีต ได้ผุดย้อนขึ้นมาในความคิด ประดุจแก่งน้ำเหืองที่ไหลเชี่ยวใสเย็น ในเดือนก่อนพฤษภาคม และขุนช้ำหลังพฤษภาคมของทุกปี
แต่อย่างว่าครับ ต่างคนต่างเศร้าเสียใจ แต่ต่างคนค่างก็เข้าใจ ทิ้งไว้แต่บทกลอนภาคภาษาจีนและไทยเอาไว้อ่านเล่น ซึ่งมันก็เป็นเหมือนกับโชคชะตาที่พยากรณ์ไว้ล่วงหน้า ซึ่งใครจะคิดว่าจะเป็นไปตามนั้นจริงๆ
ในจังหวัดเลย ผมได้ท่องเที่ยวไปในสระบัวใหญ่ ไหว้พระศรีสองรักษ์ เที่ยวแก่งต่างๆใน จังหวัด รวมกระทั่งถึงเดินขึ้นเดินเที่ยวเดินลงภูเรือ อากาศที่เย็นเจี๊ยบจับใจ และขี่มอเตอร์ไซด์ฝ่าลมหนาวจนกระทั่งปากเบี้ยว และมือแข็งด้วยความเย็น นอกจากนั้นยังมีการขี่มอเตอร์ไซด์หนีพายุฝน รวมทั้ง การขับรถเบรคแตกที่ทางลงของร่มเกล้า ไหว้เจดีย์ศรีสองรัก ชื่อดี แต่ไม่มีวาสนาต่อกันนานกว่านั้น สุดท้าย ก็ต้องยำเหล้าที่กินไปแล้วไปคุยได้
1 เมษายน 2549 22:34 น.
ผู้ไม่มีหัวใจ
ผมเป็นคนกรุงเทพ ครับ คือเกิดที่กรุงเทพ สายเลือดๆสุพรรณคือพ่อแม่ผมเขาเป็นคนสุพรรณ ก็นั่งดูแม่เล่นไพ่ตอนเด็กๆ แล้วก็เล่นล้อต๊อก ทอยเส้น เก้าเก เอาตัวตุ๊กตุ่นกัน พอโตขึ้นหน่อยก็ช่วยพ่อแม่นำโพยหวยไปส่งเจ้ามือ เข้าโรงรับจำนำบ้างเพื่อนำเอาเงินออกมาจ่ายค่าเทอม และในที่สุดก็จบ จบมาแล้วก็ชอบ การพนันทุกชนิด และแต่ละชนิดก็จะหมดเงินไปเป็นแสน
แต่วันหนึ่ง ผมเลี้ยงลูกน้อง ก็นำเอาเครื่องมือการพนันทั้งหมดที่มีมาตั้ง ใครจะเล่นก็เล่น ก็มีอยู่คนหนึ่งแกชวนผมเล่นทุกอย่างเลย แต่ผมก็ชนะเขาในที่สุดและผมก็ไม่ได้เอาเงินของเขา คงคืนให้เขาไปทั้งหมด
ยามผมเสียเงิน ผมก็บ้าเหมือนหมาบ้า ยิ่งร้อนลนลานก็ยิ่งเจ็บ
ยามผมได้เงิน ผมก็อดสงสารเขาไม่ได้ แต่ส่วนน้อยที่ผมจะได้ คือส่วนมากเสีย
ผมเห็นหลายคนที่โกงเก่ง เขามักมีอะไรหายไปสักอย่าง
ผมเล่นเก้าเก กะจะเล่นให้ได้แค่ 4 ชั้น แต่ก็ใจถึงแค่ 3 ชั้นเท่านั้น
ตอนนี้หันไปแทงหวยแทนอย่างอื่นไม่ค่อยได้เล่นแล้ว
กว่าจะเป็นเซียนหวยคงอีกนาน เพราะตอนนี้ ใช้เวลาไป 7 เดือน เพิ่งถูกกินไป ราว 4 พัน ยังไม่ถึงแสนเลย
แม้ว่าหนทางจะไกล ไม่ว่าทางนั้นจะโรยหรือปูด้วยแบ็งส์เป็นถึงจำนวนแสนก็ดี ของเพียงให้มีเงินก็จะเอาเงินปูแน่นอน
ครับ ผมลูกค้าที่ดีของ เซียน เจ้ามือ หรือ อะไรก็แล้วแต่ที่กินเงินของผมได้
เราจะสู้กะเขาต่อไป อย่าหมดหวัง และอย่าให้หมดตูดเสียก่อน
ฝันดีครับ
หน้าส่วนตัว
1253
