7 กรกฎาคม 2550 18:57 น.
ผู้เร้นกาย
อันสายฝน หล่นต้อง ทะนองพื้น
เพราะฟ้าชื้น กลืนเมฆ มาเสกสม
พระพายพลิ้ว ละลิ่วลอย พลอยพร่างพรม
แล้วลวงลม ห่มฝน มาหล่นดิน
แต่งโดยผู้เร้นกาย(thaipoem.com)
อันสายชล ล้นหลาย ทะลายหลั่ง
ถาโถมถั่ง พนังหาย มลายสิ้น
ล้ำแรงชัก หักหาญ ผลาญแผ่นดิน
เพราะสูญสิน สิ้นเถิน เกินแย้งยล
แต่งโดยผู้เร้นกาย(thaipoem.com)
ทุกสิ่งล้วน รวนเร ตามเล่ห์เลศ
เพียงอาเพท เหตุผาย จึงกลายผล
แม้นกำหนด ทดวาง อย่างแยบยล
ย่อมจำนน กลเหตุ เจตนา
แต่งโดยผู้เร้นกาย(thaipoem.com)
แม้นสะสาง วางนัยน์ ปลายเหตุแล้ว
พึงถางแผ้ว แนวทาง อย่างหาญกล้า
แล้วปล่อยวาง รอยลาง พลางมนตรา
ให้เวลา ไขเคลื่อน เลื่อนปัจจัย
**ขอบคุณเพื่อนที่อยู่คนละฝั่งฟ้า
สำหรับรูปภาพที่สวยงาม
2 กรกฎาคม 2550 10:36 น.
ผู้เร้นกาย
ประพันธ์โดย"ผู้เร้นกาย" thaipoem.com 2 กรกฎาคม 2550
ลิ่วลมล่อง ละออง ปราณพร่องไหว
เพียงใบไม้ ไขไขว้ ไหวว่ายหวาม
แล้วเรียงรอง กองพื้น ดื่นดาษตาม
คือนิยาม ความสัมผัส อันพัดพรม
ประพันธ์โดย"ผู้เร้นกาย" thaipoem.com 2 กรกฎาคม 2550
เนื่องมโน นิ่งเนือง เกินเนื่องนับ
กำซาบซับ สดับสิทธิ์ จิตเหมาะสม
บริกรรม พร่ำคาย ปลายอารมณ์
เขี่ยวเคี้ยวคม จมดิ่ง สิ่งรู้ใจ
ประพันธ์โดย"ผู้เร้นกาย" thaipoem.com 2 กรกฎาคม 2550
สดับจิต พิศเพียง สำเนียงพร่ำ
สงัดคำ ยามอยู่ เพียงรู้ไหว
มโนผู้ รู้เคียง อันเพียงใจ
สงบใน รู้ไป ไม่หวามตาม
ประพันธ์โดย"ผู้เร้นกาย" thaipoem.com 2 กรกฎาคม 2550
ยามกำซาบ วาบวาด มิหวาดไหว
โลมสุขไล้ มาเลียบ เทียบอกหวาม
มิแย้มยล ผลอารมณ์ นิยมตาม
ตระหนักถาม ความรู้ อยู่เท่าทัน
ประพันธ์โดย"ผู้เร้นกาย" thaipoem.com 2 กรกฎาคม 2550
*เพลงคำหวาน
หน้าส่วนตัว
646
