28 กันยายน 2548 22:16 น.
ผู้เฒ่า
เพราะอยากเป็นนักปราชญ์ฉลาดเฉลียว
จึงข้องเกี่ยวกองตำรามหาศาล
ผลสุดท้ายความเพียรที่เรียนนาน
ยังดักดานรู้แบบเป็ดเคล็ดวิชา
เพราะอยากเป็นเศรษฐีมีทรัพย์สิน
เฝ้าโกงกินตลบตะแลงแสวงหา
มองหนทางกอบโกยแต่เงินตรา
ลืมคิดว่าเมื่อถึงฝั่งต้องฝังดิน
เพราะอยากเป็นนักการเมืองเรืองอำนาจ
ไว้ผูกขาดคอยงับแหล่งทรัพย์สิน
มีโอกาสยกโขยงร่วมโกงกิน
ลืมไปสิ้นตายต้องตกนรกปอง
เพราะอยากเป็นผู้วิเศษพระเวทย์กล้า
สร้างศรัทธาสัปดนบนสมอง
พอชาวบ้านสรรเสริญเรียกเงินทอง
สุดท้ายต้องโทษทัณฑ์สวรรค์มีตา
เพราะอยากเป็นขุนแผนแสนเสน่ห์
วางท่าเท่ห์ตีบทซึ้งคะนึงหา
ขอเป็นคนเคียงอยู่คู่กายา
ส่วนปัญหาเบื้องหลังมีช่างมัน
เพราะอยากเป็นนายกปกครองชาติ
มีอำนาจรวบรัดคอยจัดสรร
ถ้าคนจนใกล้ตายวายชีวัน
จะแบ่งปันยาไส้พอได้กิน
เพราะอยากเป็นคนดีมีคุณค่า
ต้องฟันฝ่าความบัดสีอย่างมีศิลป์
ทุกเรื่องราวใช้ปัญญาเป็นอาจินต์
ที่ชั่วสิ้นทิ้งทุกบทงดแสดง
เพราะอยากเป็นทุกอย่างที่ยังด้อย
จึงสร้างถ้อยอวดคำคิดกำแหง
เป็นทั้งหมดได้ก็ดีถ้ามีแรง
จะได้แบ่งความบ้า..อย่าว่ากัน
เพราะความอยากมากเรื่องคิดเฟื่องฟุ้ง
โม้เป็นคุ้งเป็นแควก็แค่ฝัน
ขอเพียงมีลมหายใจไปวันวัน
สร้างสัมพันธ์วันละนิดมิตรนักกลอน@
4 กันยายน 2548 20:00 น.
ผู้เฒ่า
ณ ราตรีที่คนหลับขยับตื่น
ลุกขึ้นยืนเดินย่องเข้าห้องสาว
เดาะรหัสปากสั่นเสียงสั้น-ยาว
ใจรัวกราวลืมชื่อฝ่ามือเย็น
ประตูแย้มเปิดให้เข้าไปย่อง
มิค่อยคล่องมืดสลัวตัวไม่เห็น
กระซิบแผ่วออมคำอย่างลำเค็ญ
ย่องมาเป็นแมวขโมยมีโพยภัย
กระหวัดกอดออดอ้อนสมรมิ่ง
สองกายอิงแนบฝาดั่งอาศัย
อกระรัวตัวสั่นประหวั่นนัย
ยังอ่อนวัยกระซิบเผยมิเคยทำ
เสียงจิ้งจกร้องทักชักสะดุ้ง
ชวนเข้ามุ้งนั่งยิ้มกระหยิ่มขำ
ไม่เดียงสาโง่เขลาต้องเข้านำ
เคยจดจำนึกบทอยากทดลอง
กลั้นใจกอดมือซนไม่พ้นร่าง
ต้องเนื้อนางเสน่ห์ท่วมร่วมสนอง
หอมกลิ่นกรุ่นผิวสงวนนวลละออง
โอบประคองเอนกายที่หมายตา
ลมหายใจแทรกดังภวังค์รัก
เสียงอึกอักอ่อยออดชวนถอดผ้า
เสียงงึมงำพร่าเลือนเจ้าเอื้อนมา
ขอสัญญาแค่ถอดนอนกอดกัน
ภาพสลัวจันทร์ส่องที่ช่องแตก
ตามฝาแยกยลนวลที่ชวนฝัน
รัญจวนจิตชิดกายมิอายจันทร์
เยือนสวรรค์ลูบร่างข้างข้างมือ
เสียงกระเส่าข้างหูโฉมตรูสั่น
ฉอเลาะกันเต็มใจมิไขสือ
เสน่หาร้อนเร่าดั่งเขาลือ
ร่วมกระพือพิศวาสที่บาดทรวง
เอ๊ก.อี่.เอ๊ก เสียงไก่ยั้งใจหยุด
มิเร่งรุดโลมเล้าของเจ้าหวง
จิตประหวัดหวั่นผจญในผลพวง
เหมือนหลอกลวงหวังเคียงแต่เพียงกาย
สำนึกนัยมองเห็นความเป็นหญิง
แม้นแอบอิงคิดถามหาความหมาย
พรหมจรรย์เพียงครั้งหวังทำลาย.
ลูกผู้ชายอย่าทำข่มสำรวม
มิรบเร้าเคล้านวลทบทวนฝัน
นอนกอดกันเสื้อผ้ามิหาสวม
แยกเรื่องรักความใคร่.ไม่กำกรวม
แม้จะท่วมด้วยฤทธิ์กฤติยา
เอ๊ก.อี่.เอ๊ก.เสียงกระชั้นใกล้วันใหม่
ต้องลาไกลคลาดแคล้วไปแล้วหนา
คืนยินยลบนวิมานที่ผ่านมา
ยังเหลือค่าความสาวไร้คาวชาย
กาลเวลาเลี้ยวลดทศวรรษ
คนจรจัดเจอนางที่ห่างหาย
กุมมือมั่นปากอิ่มรอยพริ้มพราย
บอกความหมายมิตรภาพตราบนิรันดร์
เป็นเพียงแค่เศษคนชอบปล้นใจ
แล้วจากไปเรียงร้อยแต่รอยฝัน
ช่วงชีวิตผันผ่านมานานวัน
มิอาจปั้นชีวิตอย่างคิดเอา
บทสรุปโจรปล้นใจบอกไว้ว่า
ควรรู้ค่ารักงาม.หยุดความเขลา
รักหรือใคร่ดีชั่วอย่ามัวเมา
ความรักเรา คือการให้..ใช่.ครอบครอง....@
หน้าส่วนตัว
3111
