8 พฤศจิกายน 2547 00:13 น.
ผู้เฒ่า
เสียงเจี๊ยกเจี๊ยก อลวนปีนต้นไม้
มือกวักไขว่ห้อยโหนทะโมนเอ๋ย
อยู่ไม่สุขชุลมุนเพราะคุ้นเคย
ชาติเฉลยซุกซนคนเรียกลิง
ชอบแลบลิ้นปลิ้นตาทำหน้าหลอก
แยกเขี้ยวงอกเกาสีข้างครางหงิงหงิง
จับหมัดร้องฮือฮือมือระวิง
นั่งนิ่งนิ่งปากจู๋อยู่มินาน
ณ.คบใหญ่ไม้ยางระหว่างพฤกษ์
ในป่าลึกปลอดภัยผู้ใดผลาญ
แม่ลิงอุ้มลูกน้อยบริบาล
เป็นดั่งบ้านคุ้มภัยอาศัยนอน
เฝ้าถนอมฟูมฟักห่วงรักษา
เพศมารดาธรรมชาติเป็นศาสตร์สอน
เลือดในอกรินบ่ามิอาทร
ตามขั้นตอนของแม่มิแพ้คน
ลุวันหนึ่งเพียงสิ้นเสียงปืนแตก
กายแม่แยกเลือดบ่าดั่งห่าฝน
ลูกกอดแม่แนบร่างจากข้างบน
แม่ลูกหล่นสู่พื้นปฐพี
เขากระชากลากลูกออกจากอก
น้ำตาตกสิ้นแรงจะแย่งหนี
เลือดอาบนองทั่วท้องธรณี
เหลือเพียงมีสายตาท้อทรมา
เสียงลูกร้องดิ้นรนจากคนเถื่อน
ค่อยค่อยเคลื่อนมือขยับจะจับหา
สัมผัสลูกดั่งหมายแค่สายตา
หมดปัญญาช่วยเหลือเอื้ออาทร
สำนึกหายท้ายสุดมนุษย์เอ๋ย
มิอาจเอ่ยเพ้อพร่ำถ้อยคำสอน
เราเพียงสัตว์ยากไร้จะใคร่วอน
โปรดคิดก่อนผลกรรมกระทำไป..@
4 พฤศจิกายน 2547 23:14 น.
ผู้เฒ่า
เก็บซ่อนรักเอาไว้บอกใครยาก
แสนลำบากรักเธอเสมอเหมือน
หิ่งห้อยรักลำพูมิรู้เลือน
แต่คอยเตือนรักขยับอย่าจับจอง
เก็บรักไว้ใจระรัวเพราะกลัวเก้อ
คนเพ้อเจ้อมีใจใฝ่สนอง
หากเอ่ยคำ รักลาน้ำตานอง
ไร้ทางครองต้องเงียบอมพะนำ
แต่หัวใจเจ้ากรรมมันร่ำร้อง
ยินทำนองนัยความแต่งามขำ
เพิ่มความรักมิละเป็นประจำ
ดั่งเติมช้ำเคียงกันทุกวันไป
เธอรักใครชอบใครมิไปขวาง
ต้องหลีกทางขัดขวางเธอมิได้
ทั้งชีวิตจิตใจ
ฉันมีแต่ให้ให้เธอ..ครอง..
เป็นที่หนึ่งของเธอเพ้อไม่ไหว
ฉันเต็มใจรอรับลำดับสอง
เสริมบทรักเจ็บช้ำตัวสำรอง
ยังหมายปองจองตำแหน่งมิแข่งดี
จะขอเป็นเช่นทาสมิคลาดแคล้ว
รักเธอแล้วแม้เป็นศพมิหลบหนี
รักที่เธอกระทำช้ำฤดี
แม้เป็นผีไกลห่างมิร้างลา
เพียงมาหาอย่าหนีให้ผีช้ำ
หลงระกำหนห้วงเสน่หา
ตอนยังอยู่มิแลแม้สองตา
เป็นผีมา หาคนดีอย่าหนีไกล
มิหลอกหลอนวอนขอมาต่อรัก
ยากจะหักตัดจิตพิสมัย
ตัวสำรองก็ยอมเป็นตลอดไป
ยังหายใจหรือเป็นผีฉันมีเธอ.@
1 พฤศจิกายน 2547 21:01 น.
ผู้เฒ่า
คลื่นซัดสาดหาดทรายหว่างสายชล
ค่อยค่อยค้นพบเปลือกมิเลือกหา
เจ้าปูน้อยเปะปะตามชะตา
เปลือกหอยหนาไม่เลือกเสือกตัวพลัน
มันคงคิดมีเกาะก็เหมาะแล้ว
กันภัยแพ้วตามชาติมิคัดสรร
เพียงชีวิตปลอดภัยไปวันวัน
สุขอนันต์ตามประสาชะตาตัว
เปลือกจำเป็นเอื้ออุ้มคลุมชีวิต
มิต้องคิดแต่งอวดให้ปวดหัว
มิต้องสร้างภาพใดให้น่ากลัว
มิมามัวเลือกมากให้ยากใจ
ธรรมชาติเพียงสอนขั้นตอนอยู่
มันเรียนรู้ชำนิตามวิสัย
พบเจอแล้วอยู่เย็นความเป็นไป
มิหลงใหลสลับเปลือกจะเลือกดี
ต่างมนุษย์พอกเปลือกต้องเลือกมาก
ความยุ่งยากห่างขจัดดูบัดสี
คิดแต่แต่งแข่งไว้ขอไปที
หวังเพียงมีดีให้ดูเพียงครู่ยาม
มือถือสากปากคาบคัมภีร์เวทย์
ความวิเศษอวดเก่งมิเกรงขาม
ภาพที่วาดสวยหรูให้ดูงาม
ซ่อนสิ่งทรามใต้เปลือกเป็นเทือกครอง
หยุดเถิดหนามนุษย์สุดประเสริฐ
กรรมจะเกิดอกุศล วนสนอง
อัน.ว่างเปล่าสองคำคือทำนอง
ช่วยกันมองแก่นแท้แค่คำคน
เปลือกเอ๋ยเปลือกเราเลือกได้
ฉะนั้นใช่ อายปูดูสับสน
ปูรักเปลือกมองเห็นมิเป็นกล
เปลือกฉ้อฉลคนหมายนั่นอายปู..@
หน้าส่วนตัว
1562
