26 พฤษภาคม 2547 23:31 น.
ผู้เฒ่า
เดินตลาดติดตลกตกตลาด
เกลื่อนตลาดซื้อขายจ่ายถลุง
เดินตลอดทั่วตลาดมาดคุณลุง
ตลาดยุ่งต้นตลาดกลาดถึงปลาย
ขอตลอดติดตลาดตามตลอด
กระป๋องกอดติดตลกงกกลัวหาย
ตามตลาดมีตลอดทั้งหญิงชาย
ตลาดวายนอนตำแหน่งที่แผงชำ
น้ำตลาดใช้ตลอดตอดตลาด
ไฟไม่ขาดเปิดตลอดตอดจนหนำ
เจ้าตลาดเกือบสลบพบประจำ
บิลค่าน้ำไฟมาปานว่าตาย
เอื้อมมือขอตามตลาดเหมือนตลก
ไหว้ประหลกตามตลอดไม่รอดหาย
ติดตลาดอยู่ตลอดรอดสบาย
พ่อค้าขายตระหนกตื่นตลอดวัน
ตลกติดตามตลอดในตลาด
จ่ายตลาดตกทุกข์ไม่สุขสรร
เจ้าตลาดอกตรมตลาดตัน
ตลกฝันเผาตลอดตลาดวาย.@
-ขอทานในตลาด น่าสงสาร..แต่ในอีกหนึ่งมุม เจ้าของตลาดก็น่าสงสารไม่แพ้กัน..
เช่นเดียวกันการมองปัญหาต่างๆ มิอาจตัดสินใจได้โดยง่าย...
23 พฤษภาคม 2547 21:07 น.
ผู้เฒ่า
แค่เขียนกลอนดูดีกวีหรือ
ใครยกถือยึดแต่งตำแหน่งให้
ก็ยกยอปอปั้นสรรกันไป
อย่าหลงไหลมืดมัวเป็นตัวตน
อันรูปลักษณ์ของกวีมิมีกรอบ
แล้วแต่ชอบจดจารสมานผล
รูปแบบนั้นวางแลแล้วแต่คน
ในกมลว่ายเวียนก็เขียนไป
จะสั่งสอนวอนว่าเยาวชน
หรือบุคคลยั้งเอื้อนจุดเงื่อนไข
ค่อยค่อยแนะโน้มน้าวให้เข้าใจ
อย่าหลงไหลถือว่า.ข้ากวี
เพราะหลายจิตต่างใจเกินไขกล่าว
ทุกเรื่องราวค่าคนบนศักดิ์ศรี
ต่างเกิดมาร่วมโลกก็โชคดี
ใยมาชี้แบ่งชั้นเป็นขั้นคน
ผมหงอกขาวที่ผ่านกาลวาระ
เป็นวัฏฏะที่ล้วนชวนฉงน
อนิจจังอัตตามาเวียนวน
ไม่อาจพ้นหายไปวัยชรา
เปรียบกระวานฉุนร้อนซ่อนความหมาย
มองคล้ายคล้ายคนที่มีปัญหา
อันกระวานผสมซ้ำยังทำยา
คนนั้นว่าคิดแน่เอาแต่ใจ
จงเสริมสร้างความสุขและผูกพันธ์
กันและกันเขียนฝันอย่าหวั่นไหว
อย่าลืมตัวว่าคนตนคือใคร
ต่างก็ไม่อยู่นานถึงล้านปี.@
ผู้เฒ่าขออีก4-5ปี เพียงพอแล้วกลัวล้านปีมาก
22 พฤษภาคม 2547 20:40 น.
ผู้เฒ่า
สูงร้อยห้าสิบเซ็นคนเห็นขำ
ตัวดำดำหนวดเคราสีเทาถาม
เฒ่าชะแรแก่ชราใครว่างาม
หัวไม่ล้านแต่ตัดเกรียนมิเปลี่ยนทรง
เสื้อผ้าใส่แค่ซักมักไม่เลือก
ปะเป็นเทือกหยิบใส่หลังได้สรง
พุงที่ห้อยย้อยยานขานว่าลง
จะจัดส่งลงประกวดคงชวดชัย
คนเดินดินกินข้าวทุกคราวครั้ง
มิเคยหวังสูงเกินจะเดินไหว
ทุกเรื่องราวร่วมรอยค่อยค่อยไป
และอยู่ใกล้ธรรมะมิละเลย
ร้อยอักษรเรื่องเขียนที่เวียนส่ง
ใจบรรจงจากจิตคิดเฉลย
มิใช่งานเลิศล้ำดั่งคำเปรย
เพียงแค่เอ่ยเรื่องซ้อนที่ซ่อนทรวง
คำกวีมีค่าเกินกว่าคิด
ลิขสิทธิ์เกินไกลกว่าใจหวง
สิ้นลมวายหยุดยั้งเรื่องทั้งปวง
ฤาสร้างบ่วงผูกพันธ์จนวันตาย
เพียงหยิบยื่นห้วงฝันแบ่งกันสุข
ยลประดุจเพื่อนพ้องพี่น้องหมาย
จินตนาการฝันเกินบรรยาย
มิใช่ขายไม่ต้องแย่งแบ่งแบ่งกัน
เขียนไปเถิดความในใจใครจะว่า
ไม่ต้องหารูปแบบมาแนบฝัน
แต่จะให้อ่านเพราะเสนาะพลัน
สิเสกสรรน่าอ่านท่านสุนทร
ผู้ชราใช่กวีศรีภาษา
มีเพียงค่าพึงสดับรับการสอน
งกงกเงิ่นร่อนเร่พเนจร
เขียนบทกลอนส่งฝันร่วมกันชม@
22 พฤษภาคม 2547 13:32 น.
ผู้เฒ่า
....ลมเจ้าเอ๋ยหอบรักฤๅจักหวล
จงพัดทวนกลับไปเถิดใจหนา
สิ้นความฝันสลาย.ลับสายตา
อย่าหวลมาอีกเลยเช่นเคยชม
ลมเอยเจ้าอย่าฝืนกลับคืนฝัน
ถ้อยรำพันหยิบยื่นความขื่นขม
วิญญานไห้รวดร้าวราวระทม
น้ำตาตรมตกในเพราะใจเธอ
ดวงใจข้าโศกตรมเจ้าลมเอ๋ย
จงผ่านเลยพัดไปหัวใจเผลอ
สิ้นสวาทสุขสรรมิฝันเจอ
คำพร่ำเพัอไกลไกลที่ให้กัน
อธิษฐานจิตไหวด้วยใจเศร้า
ขอให้เจ้าลมลวงในห้วงฝัน
มีความรักพบสุขความผูกพันธ์
ในทุกวันหวานชื่นมิคืนคลาย
เปรียบหนังสือหยิบอ่านตอนพานพบ
พออ่านจบหมดกลิ่นสิ้นความหมาย
อักขราลางเลือนเสมือนกราย
ลบรอยหายจำพรากจากสายตา
เจ้าลมลวงมาโลมอย่าโถมใส่
พัดผ่านไปคำหวานที่กานท์หา
เหมือนเติมฟืนใส่ไฟให้ระอา
รอเวลามอดดับไปกับลม
ลมโลมลอบลูบไล้ก็ใช่ชื่น
มิอาจคืนสุขสรรที่สั่งสม
รักรุ่มร้อนร้างลารอยอารมณ์
ใช่ชิดเชยชื่นชมเพราะ..ลมลวง..@
19 พฤษภาคม 2547 22:12 น.
ผู้เฒ่า
กระท่อมน้อยหว่างแนวกลางแถวไผ่
ซ่อนอยู่ในป่ากว้างข้างภูเขา
มีสายธารผ่านล้อมกระท่อมเรา
แต่ขาดเงาน้องนุชบุษบา
พฤกษชาติพรรณไม้ให้สดชื่น
ภิรมย์รื่นชดช้อยร้อยบุปผา
รัญจวนหอมตอมสุมกุมรา
พิศสง่าธรรมชาติพิลาสชม
หิรันญิ. การ์เจ้าดอกขาวใหญ่
นั่นกล้วยไม้เจ้าพนาสง่าสม
กุหลาบป่านมแมวแล้วลั่นทม
ทั้งชวนชมสารภีมะลิลา
มหาพรหมสาวหยุดพุดสามสี
บานบุรีคัดเค้าเจ้าดาหลา
ราชพฤกษ์ปาหนันสะบันงา
ซุ้มเฟื่องฟ้าดอกมะป่วนลำดวนดอย
ตันหยงกระดังงาโมกลา.หอม
แก้วเจ้าจอมจันทร์กระพ้อรอคนสอย
ดอกยี่หุบจำปามณฑาดอย
ปลูกไว้คอยรับขวัญจันทร์.พยอม
บุหรงเลื้อยกล้วยค่างขางหัวหมู
ดอกคำฟูนมชะนีราตรีหอม
กล้วยหมูสังจำปีสิรินธร
กุหลาบมอญจำปูนคูณชมพู
การเวกศรีตรังสังหยูเขา
บุหงาเถาบัวสวรรค์นั่นนมหนู
ส่าเหล้าต้นบุนนาคราชครู
พวงชมพูสะพลีศรีมาลา
เหลืองจันทน์สะแกแสงแดง.หงอนไก่
โสกเหลืองใหญ่ตำหยาวเข็มขาวป่า
อินทนิลกลึงกล่อมหอม.ทิวา
สร้อยระย้าตะแบกม่วงพวงโกเมน
พู่จอมพลไข่ดาวข้าวหลามดง
ดอกประยงค์จำปาขอมหอม.พิมเสน
ชมนาดคายค่าวเจ้าไสเดน
กล้วยอีเห็นโบตั๋นกรรณิการ์
ดอกพิกุลพุดตานทานตะวัน
ม่วงอัญชันเบญจมาศวาสนา
กระโมกเขา.สนั่น.สุพรรณิการ์
โสกระย้าดาวเรืองเหลืองดอก.กลาย
กาสะลองชงโคยี่โถขาว
นั่นช้างน้าวนมควายคุณนาย.ตื่นสาย
แสดสยามรำเพยดอก.เขยตาย
ทองอุไรบัวผุดพุดตะแครง
โปร่งกิ่วรสสุคนธ์มณฑาป่า
ฉัตรลีลาคำมอกดอกแสลง
กล้วยไม้ดินเพชรหึงพลับพลึงแดง
นั่น.ต้องแล่งพุดป่าราชาวดี
ข้าวหลามหอมนางแดงแสลงใจ
บุหงาใหญ่กะเจียนดอกเทียนสี
มากกว่าร้อยมาลาป่าที่มี
กระท่อมนี้หอมล้ำพรรณา
สายน้ำเลาะเซาะหินไอดินกรุ่น
หอมละมุนอบอวลมวลบุปผา
เสียงนกร้องเริงใจในพนา
ผู้ชรา.สุข.ฝัน..ทุกวันคืน...
เราติดตามผลของสมุนไพรชนิดหนึ่งเกือบ3ปี เห็นว่าใช้ดี
และได้ผล จึงบอกเล่าสู่กันฟัง..
สิงหโมรา..ต้นคล้ายบอน ก้านสีน้ำตาลดำมีหนาม เส้นใบมีสีแดง
สรรพคุณ..เกี่ยวกับเส้นเอ็น.กล้ามเนื้อ ทำให้กระชุ่มกระชวย และที่ดีมาก
คือโรคริดสีดวง..
วิธีใช้...ใบ-ก้านใบ..ตากแห้งดองเหล้า ถ้าไม่กินเหล้า ใช้สดๆ.ต้มเอาน้ำใส่
ขวดไว้ดื่ม หรือใช้ใบสดจิ้มน้ำพริกกิน
แหล่งหา..สวนจตุจักร..บ้านหมอสมุนไพร และร้านขายต้นไม้ทั่วไป
ราคา..ขนาดความสูง1ฟุต..ประมาณ30-50บาท ตัดกินแล้ว ปล่อยให้แตกใหม่
สุภาพบุรุษที่อ่อนล้า ทำงานมาก..ลองดูครับ..
ไม่มีอันตราย และผลข้างเคียง ผ่านการวิจัยจากห้องปฎิบัติการแล้ว...
หน้าส่วนตัว
930
