ความกล้า..ที่น่ากลัว

ผู้หญิงไร้เงา

ความเปลี่ยนแปลงของโลกยุคปัจจุบัน  ทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไป 

ฉันยอมรับสิ่งเหล่านั้นได้นะ   แม้บางสิ่งบางอย่าง  จะต่างจากความรู้สึกที่ฉันคิดนึกก็ตามที  

แต่ใช่ซิ  ใครจะย่ำอยู่กับที่ได้   ยุคไอที  เราก็ต้องพัฒนาดีกรีให้มีความทันสมัยกันหน่อย

แต่แหม  น่าเสียดายนะ  ที่ความเป็นจริง    สังคมพัฒนาแต่เทคโนโลยี  และไอทีต่าง ๆ   

ลืมหันมาพัฒนาจิตใจของคน  

โอ้  พระเจ้า  นี่เราเป็นอะไรไปแล้วเนี่ย   เรากำลังจะเป็นคนที่คิดไม่เหมือนคนอื่นหรือเปล่า

ไม่รู้ซิ  ฉันไม่รู้เลย   ว่าฉันกำลังคิดอะไร  และสวนกระแสกับความรู้สึกของใครบ้าง

แต่ที่แน่ ๆ      ฉันมีความรู้สึกที่กลัวความกล้าของคนในโลกยุคนี้เหลือกำลัง

ซึ่งความกล้าที่ฉันพูดถึงไม่ใช่ความกล้าในทางสร้างสรรค์  เหมือนดั่งทั่ว ๆ ไปนะ  จะบอกให้  

แต่ฉันก็รับรู้ว่าโลกใบใหญ่ใบนี้  มี  2  ด้านเสมอ  เช่น  มีดำก็ต้องมีขาว

มีคนดี  ก็ต้องมีคนไม่ดี    และที่สำคัญ  ไม่มีใครดีไปได้ซะทุกอย่าง   

นั่นคือความจริง  และเป็นความจริงข้อเดียวที่ฉันยอมรับได้

แต่สำหรับเรื่องเล่าที่ฉันจะเล่าในครั้งนี้

ฉันว่า  ความกล้าชนิดนี้  มันน่ากลัวมาก ๆ สำหรับฉัน

คุณคงอยากรู้แล้วหละซิ  ว่าฉันหมายถึงอะไร

เอางี้แล้วกัน   สมมตินะค่ะ  สมมติ

            หากคุณกำลังพบคนจมน้ำตาย

คุณไม่รู้จักเค้าหรอก   แต่คุณสามารถช่วยเค้าได้   

แต่หากคุณช่วยเค้า  คุณอาจได้รับอันตราย

หรือคุณอาจจะต้องตายไปกับสายน้ำ  

แล้วคุณจะทำอย่างไรในขณะนั้น 

ซึ่งมีคนบางคนคงบอกว่า   ไม่ต้องช่วยหรอก

ช่วยทำไม   เดี๋ยวจะมีปัญหาตามมา

เนี่ยไง  สังคมในปัจจุบัน  ตัวใครก็ตัวมัน

เรื่องของคนอื่น  ไม่เห็นต้องไปสนใจเลย

จะตายก็ตายไปซิ

จริงไหม  กับความคิดนี้  

(หาคำตอบจากโลกใบนี้ดูนะ)

และนั่นก็เป็นความกล้าที่น่ากลัวอันดับแรก

ต่อมา  หากฉันจะขอตั้งสมมติใหม่ว่า 

คนที่กำลังจะจมน้ำตายในขณะนั้น

เป็นเพื่อนคุณหละ  เป็นเพื่อนที่เคยกิน

เคยนอน  และเคยเที่ยวด้วยกัน

คุณจะมองดูเค้าตายไปต่อหน้าต่อตาหรือเปล่า
 
 นั่นแน่   คุณกำลังจะคิดว่า  ใครบางหละจะไม่ช่วย

 ก็ต้องช่วยไว้ก่อนหละ  จริงไหม

แต่นั่นเป็นเพียงคำตอบ  หากมีการสอบถาม

เพราะในความจริงแล้ว

สังคมปัจจุบัน มีคนประเภทกล้าที่จะมองดูเพื่อนตายไปต่อตานะเยอะพอสมควร

ซึ่งคนเหล่านั้นคงจะยึดสุภาษิตโบราณที่ว่า  รู้จักรักษาตัวรอดเป็นยอดคน  กระมั้ง

แต่ฉันก็อยากจะให้คนประเภทที่ยึดสุภาษิตโบราณบทดังกล่าว

มาตอบคำถามของฉันจัง

เพราะฉันอยากจะรู้ว่า   

หากเหตุการณ์ที่ผ่านมา

เค้าไม่ใช่คนที่จะต้องไปช่วยผู้อื่น

แต่กลับกันเค้าเป็นคนที่กำลังจะจมน้ำตายเสียเอง 

แล้วเค้าจะรู้สึกอย่างไรหนอ  

หากมีคนพอที่จะช่วยเค้าได้ 

เฝ้าแต่ยืนดูเค้าตายไปต่อหน้า  โดยบอกว่าธุระไม่ใช่

และยิ่งไปกว่านั้น

เค้าจะรู้สึกอย่างไรบ้างนะ

หากคนที่ยืนดูเค้าอยู่ในขณะนั้น   เป็นเพื่อนเค้าเอง 

เอาหละ  ใครจะรู้สึกอย่างไร   ฉันไม่อาจจะรู้ได้

แต่ที่ฉันรู้     หนูยังเคยช่วยชีวิตราชสีห์มาแล้วนะ

ฉะนั้น  การช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน  

เป็นสิ่งที่คนเราทุกคนนั้น    ไม่ควรจะละเลยนะจ๊ะ  จะบอกให้  อิอิ