28 ตุลาคม 2548 10:27 น.
ผู้หญิงไร้เงา
อนุญาต...ฉันได้ไหม
คนห่างไกล..ที่ห่วงหา
ด้วยว่า..ทุกเวลา
ฉันเหว่ว้า..เหลือกำลัง
อนุญาต..ฉันได้ไหม
ขอหัวใจ..คุณสักครั้ง
ด้วยว่า..ในภวังค์
ฉันอยากนั่ง...กลางใจคุณ
อนุญาต..ฉันได้ไหม
คนห่างไกล...ที่อบอุ่น
ด้วยว่า..รักละมุน
ขอเป็นทุน...ได้ไหมเธอ
อนุญาต..ฉันได้ไหม
ด้วยหัวใจ...ใฝ่เพียงเพ้อ
อยากพบ..อยากเจอะเจอ
รักจากเธอ..คนแสนดี
อนุญาต..ฉันได้ไหม
เพราะหัวใจ..คงสุขขี
หากว่า..เธอปรานี
ตอบยินดี..ด้วยมีใจ
5 ตุลาคม 2548 12:33 น.
ผู้หญิงไร้เงา
เพราะไม่มีฝีมือจะยื้อรัก
จึงเสียหลักรักคุดไม่หยุดหย่อน
ให้ห่วงหาพาห่วงหายใจร้าวรอน
จึงแน่นอนเจอเจ็บช้ำและน้ำตา
จนไม่อาจรักใครแม้นใจเพ้อ
เฝ้าละเมอเผลอไผลใจห่วงหา
อยากมีใครใกล้ชิดยามนิทรา
อนิจจาไร้คนสนหมองหม่นใจ
หรือชาตินี้จะไม่มีวาสนา
ให้ใครมาห่วงหาหรือปราศรัย
เพราะไม่สวยรวยเสน่ห์เล่ห์วิไล
เหมือนดั่งใครที่มากมีในฝีมือ