6 มิถุนายน 2547 22:27 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ทะเลกว้าง ลิบลับ เหงาจับจิต
ในความคิด มีเธอ ให้ครวญคร่ำ
ยิ่งคิดถึง หัวใจ ยิ่งระกำ
ยิ่งตอกย้ำ ทะเลเงา เหงาทุกวัน
มานั่งเหงา เฝ้ามอง ทะเลกว้าง
ดูเวิ้งว้าง ทะเลเงา เหงาใจหวั่น
เหมือนดั่งว่า เส้นลาย สายสัมพันธ์
เธอกับฉัน ขาดกัน บั่นทอนใจ
เธอมาตัด สายใย ใต้ทะเล
เปลี่ยนหักเห เส้นสายรัก ที่ผูกไว้
ทะเลรัก ที่มีเธอ ในหัวใจ
น้ำเหือดหาย เหลือเพียงทราย ใต้ทะเล
ทะเลเงา ในวันเหงา เศร้าเกินเอ่ย
สุดเฉลย ด้วยใจ ไหวว้าเหว่
ดั่งเหมือนเรา นั้นคล้าย กับตังเก
ที่ต้องเร่ รอนแรม ในธารา
หรืออีกอย่าง ทางนั้น สุดหวั่นไหว
ดั่งเหมือนว่า สายใย ที่ใฝ่คว้า
อยู่เกินเอื้อม ไกลกัน เกินสายตา
ดั่งเหมือนว่า ทะเลทราย ยามได้เดิน
คงไม่อาจ จะอยู่ได้ ในชีวิต
เพราะไม่มี น้ำสักนิด จิตละเหิน
ต้องห่างไกล ทะเลทราย ใจหมางเมิน
ทะเลเงา ก้อเหงาเกิน เมินตัวเรา
ทะเลนี้เป็นทะเลที่เหว่ว้า
เหมือนทะเลน้ำตาคราหมองเศร้า
ยิ่งเหมือนฉันวันนี้ที่หงอยเหงา
จึงได้อยู่กับความเศร้าเคล้าน้ำตา
3 มิถุนายน 2547 23:56 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ด้วยนั่งมองดวงดาวที่พราวฟ้า
คู่กับเธอไม่ห่างตาพาฉันหวั่น
จึงได้เผยความนัยใจผูกพัน
กับเธอนั้นคนดีที่ห่วงใย
ว่าฉันนั้นรักเธอเสมอมั่น
มานานวันมิเปลี่ยนผันหรือหวั่นไหว
แต่หากเธอไม่ชอบไม่เป็นไร
แต่อย่าโกรธฉันได้ไหมเล่าคนดี
ด้วยเพราะว่าบรรยากาศมันเป็นใจ
กับแสงดาวน้อยใหญ่ในคืนนี้
จึงได้บอกจึงได้เผยเอ่ยวจี
ว่าฉันนั้นรักคนดีนี้เหลือเกิน
แต่หากเธอนั้นไม่ชอบคำตอบฉัน
ขอแล้วกันเธออย่าได้มาหมางเมิน
หากจะโทษกับความคิดที่ผิดเกิน
ฉันขอเชิญเธอโทษดาวเอาแล้วกัน
2 มิถุนายน 2547 20:23 น.
ผู้หญิงไร้เงา
แสนเหงานักวันนี้ที่เป็นฉัน
จึงขอเพ้อรำพันกับจันทร์หวาน
ว่าหัวใจฉันนั้นมันร้าวราน
ทรมานเหลือจะกล่าวเล่าบอกใคร
กับชีวิตที่ผิดหวังนั่งนอนนึก
ยังรู้สึกในอารมณ์ข่มไม่ไหว
เป็นเรื่องราวคราวหลังครั้งช้ำใจ
ทรมานแถมหม่นไหม้ใจระทม
ซึ่งไม่เคยจะลืมได้ในชีวิต
กับดวงจิตหมองไหม้ใจขื่นขม
เจ็บเหลือกล่าวชี้แจ้งแสดงชม
ให้ผู้ใดเขาสมหรือชมเชย
จึงขออ้อนดวงจันทร์อันสดใส
ว่าหัวใจฉันร้าวไหวใฝ่เฉลย
ขอดวงจันทร์บนฟ้าอย่าลาเลย
อยู่เป็นเพื่อนฟังฉันเอ่ยเผยความนัย
1 มิถุนายน 2547 14:50 น.
ผู้หญิงไร้เงา
แม้เจ็บปวด รวดร้าว เศร้าเพียงไหน
รับประกัน ฉันจะไม่ ให้ใครเห็น
กับน้ำตา ที่ฉันมี ที่ฉันเป็น
แม้ลำเค็ญ เพียงใด ใจร้าวราน
จะไม่บอก ให้ใครรู้ อยู่ในอก
แม้สะทก ในใจ ให้ห้าวหาญ
ยังจะพร้อม ยิ้มสู้ อยู่ยืนนาน
แม้ร้าวราน ในอก ไหลตกใน
ฉันจะไม่ บอกกล่าว เล่าชี้แจง
ไม่แสดง สิ่งใด ให้หวั่นไหว
เพื่อให้ใคร มารับรู้ หรือดูใจ
ว่าฉันเศร้า เพียงไหน ในชีวัน
แต่จะขอ เก็บไว้ ในชีวิต
แม้ถูกผิด ความคิด มิเปลี่ยนผัน
จะยอมทน เจ็บช้ำ ร่ำจาบัลย์
โดยไม่ให้ ใครนั้น เห็นน้ำตา
Calendar
Lovers
6 คน เลิฟผู้หญิงไร้เงา
หน้าส่วนตัว
2207
