25 มิถุนายน 2547 21:05 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ใกล้ถึงวัน จะสอบ ลอกไม่ได้
ด้วยว่าไม่ มีข้อเขียน ให้เวียนหัว
ต้องสัมภาษณ์ เรื่องใด ไม่รู้ตัว
เฝ้าเมามัว จดจำ แต่ตำรา
ซึ่งไม่รู้ จะถาม ความเรื่องไหน
ทำให้ใจ เราใฝ่ พะวงหา
แต่อย่างไร เชื่อไซร้ ในวิชา
มากตำรา คงรอด และปลอดภัย
สอบสำเร็จ ได้เรียน เพียรศึกษา
เพื่อวันหน้า ได้นำ ความสดใส
สู่พ่อแม่ ญาติสนิท มิตรคู่ใจ
ถึงฝันใฝ่ คงสำเร็จ เสร็จสมจินต์
เพราะนี่คือ เรื่องเดียว เกี่ยวดวงจิต
ที่ตัวเรา เฝ้าคิด ใฝ่ถวิล
อยากได้มา ครอบครอง เป็นอาจิณ
จึงยลยิน เฝ้าบากบั่น ปั้นตัวเอง
กับปริญญา ใบสุดท้าย ที่หมายมาด
และคงมี โอกาส ไม่คว้างเคว้ง
ได้สำเร็จ สมใจ ไม่กริ่งเกรง
กับปริญญา ที่คว้าเอง ด้วยตัวเรา
*-*สอบสัมภาษณ์วันอาทิตย์ที่ 27 มิถุนายน พ.ศ. 2547 เวลา 09.00 น. ซึ่งวันนี้จะเป็นวันที่ผู้หญิงไร้เงาจะรู้แล้วว่า ความหวังครั้งสุดท้ายที่ตั้งไว้ในชีวิต สำเร็จหรือไม่ เพราะหากสอบได้ ก็คงจะสำเร็จได้ แต่ถ้าก้าวแรกไม่ผ่าน ก้าวต่อไปคงไม่มี อิอิ (สำหรับวันประกาศผลคือวันที่ 7 กรกฎาคม พ.ศ. 2547 แต่สำหรับผู้หญิงไร้เงา คิดว่าตนเองจะรู้ผลตั้งแต่สอบสัมภาษณ์เสร็จเรียบร้อยเลยว่าจะมีโอกาสได้ศึกษาต่อหรือไม่นะค่ะ อิอิ) อ้อ ลืมบอกไป ผู้หญิงไร้เงาจะสอบเข้าศึกษาต่อปริญญาโท สาขาการจัดการทั่วไป ณ จังหวัดชุมพรนะค่ะ*-*
23 มิถุนายน 2547 20:18 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ขอตกลงกับคนดีที่ฉันรัก
ผูกสมัครชิดใกล้ไม่แปรผัน
ว่าจะรักจะมั่นคงซื่อตรงกัน
ในทุกวันเวลาและนาที
ฉันจะถือสัญญาวาจามั่น
ว่าจะรักเธอเท่านั้นใจฉันนี้
ไม่มีให้กับใครใครในชีวี
เพราะฤดีมอบให้ได้แค่เธอ
แล้วเธอหละพร้อมจะตกลงไหม
ว่าหัวใจมอบให้ไม่พร่ำเพ้อ
จะมีฉันที่หัวใจใฝ่ละเมอ
และพบเจอในใจไม่ห่างเลย
หากเธอนั้นตกลงว่าคงมั่น
โปรดบอกฉันสักครั้งมั่นเปิดเผย
ด้วยตัวฉันนั้นให้ไม่ละเลย
และต้องการลงเอยเลยถามมา
ซึ่งก็หวังว่าคำตอบที่มอบให้
เป็นเหมือนกันเรื่อยไปให้ห่วงหา
จึงขอเธอลงลายลักษณ์อักษรา
แค่คำว่าตกลงคงสุขใจ
22 มิถุนายน 2547 23:26 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ด้วยนั่งกอดความเหงาเศร้านักหนา
ไม่เคยห่างเลยสักคราพาขื่นขม
แถมดวงจิตยังใกล้ชิดติดระทม
และจ่อจมความเหงาเฝ้าเดียวดาย
เมื่อข้างกายไร้เธอเสมอเก่า
ฉันจึงเฝ้านั่งเหงามิห่างหาย
อยู่ลำพังกับความเศร้าเฝ้าเดียวดาย
จนวันตายหรือไรให้คร่ำครวญ
อยากจะผลักอยากจะไสไล่หลีกหนี
กับความเหงาที่ล้นปรี่ไม่มีหวน
แต่อย่างไรใจเจ้ากรรมพร่ำรัญจวน
ยังเฝ้าครวญถึงความช้ำมิร่ำลา
หรือต้องช้ำเรื่อยไปใจจำจด
ไม่มีวันจะหมดความอ่อนล้า
จึงได้เฝ้ากอดเหงาเศร้าอุรา
กับน้ำตาที่ไหล่มาตรงบ่าใจ
18 มิถุนายน 2547 00:16 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ด้วยคิดไว้ว่าใจจะไม่รัก
เพราะอกหักรักร้าวเศร้าหวั่นไหว
แต่เมื่อเธอมาใกล้ชิดจิตห่วงใย
แถมมอบให้ความจริงใจให้แก่กัน
ทำให้ฉันนั้นเริ่มจะเอนอ่อน
เริ่มผันผ่อนจิตใจให้แปรผัน
อยากเรียนรู้รักที่มีในชีวัน
กับเธอนั้นคนดีที่ห่วงใย
จึงได้แก้วิชาในคราเก่า
จากการที่ไม่มีเราเศร้าหวั่นไหว
เปลี่ยนเป็นรักคนดีที่ห่วงใย
เต็มดวงใจดวงนี้ไม่มีเลือน
เสมือนว่าคราช้ำน้ำตาไหล
แต่หฤทัยจะลบไปไม่แปดเปื้อน
ลืมให้หมดใจจดจำพร่ำย้ำเตือน
วิชาลืมฉันจะเลือนไม่เหมือนเดิม
แต่จะทำวิชาใหม่สดใสยิ่ง
ฉันจะแก้รักให้นิ้งยิ่งต่อเสริม
ให้ความรักที่ติดรอพอเพิ่มเติม
สมบูรณ์ยิ่งกว่าเดิมเพิ่มทวี
17 มิถุนายน 2547 01:33 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ด้วยเจ็บปวดรวดร้าวคราวเศร้าหมอง
และเนืองนองความขื่นขมระทมจิต
ทำให้ใจไม่เคยเลยสักนิด
ที่จะคิดมีใจให้ใครเลย
เหมือนดั่งว่าความรักของพักไว้
และไม่มีหัวใจใฝ่เฉลย
มีแต่ความเจ็บช้ำระกำเลย
ด้วยอกเอ่ยจดจำไม่อำลา
แถมวิชารักนี้ไม่มีแล้ว
ด้วยหมดแววรักใคร่ใจห่วงหา
เหลือแต่ความปวดร้าวเศร้าอุรา
เป็นวิชาที่เรานี้ไม่มีลืม
Calendar
Lovers
6 คน เลิฟผู้หญิงไร้เงา
หน้าส่วนตัว
1826
