26 พฤษภาคม 2547 11:41 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ความผูกพันพันผูกปลูกรักให้
เต็มดวงใจใจดวงทรวงแน่นเหนียว
จากแรกเริ่มเริ่มแรกแปลกจริงเชียว
ช่างกลมเกลียวเกลียวกลมสมหทัย
เหมือนดั่งว่าว่าดั่งชาติครั้งก่อน
เคยโคจรจรโคโผชิดใกล้
ร่วมทำบุญบุญทำฉ่ำหทัย
เกิดชาติใหม่ใหม่ชาติมิขาดกัน
จึงพบพานพานพบให้คบหา
เป็นบุญญาญาบุญแนบหนุนฝัน
ให้พบเจอเจอพบประสบกัน
เหมือนดั่งฝันฝันดั่งที่ตั้งใจ
แถมใกล้ชิดชิดใกล้ไม่เคยห่าง
แม้แต่ทางทางแต่ไกลแค่ไหน
ยังเหมือนชิดชิดเหมือนมิเลือนไกล
ด้วยดวงใจใจดวงยังห่วงกัน
จึงได้เกิดเกิดได้ในดวงจิต
กับญาติมิตรมิตรญาติมิขาดนั้น
เหมือนสายใยใยสายด้ายเดียวกัน
ที่เธอฉันฉันเธอมิเผลอลืม
*-*ขออภัยผู้อ่านทุกท่าน เนื่องจากกลอนบทนี้ไม่เข้าหน้าส่วนตัว และเป็นกลอนที่แต่งให้เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ จึงขออนุญาตลงใหม่อีกครั้ง ขอบคุณค่ะ)
26 พฤษภาคม 2547 11:15 น.
ผู้หญิงไร้เงา
หากว่าเธอเป็นท้องฟ้า
ฉันคงเป็นได้แค่ดอกหญ้าเท่านั้น
ที่ไม่มีสิทธิ์ได้ใกล้ชิดหรือผูกพัน
ด้วยว่าเราไกลกันเหลือประมาณ
หากว่าเธอเป็นพระอาทิตย์
ฉันก็คงไม่มีอิทธิฤทธิ์หรือกล้าหาญ
ที่จะเข้าใกล้ได้อุ่นไอในดวงมาลย์
มีแต่จะแหลกรานจากพระอาทิตย์ที่ร้อนตระการเช่นเธอ
หากว่าเธอเป็นดั่งพระจันทร์
ฉันคงไม่มีสิทธิ์จะฝันหรือพร่ำเพ้อ
เพราะพระจันทร์แสนสวยและเลิศเลอ
ทำให้ฉันเป็นได้เสมอแค่กระต่ายที่หมายจันทร์
25 พฤษภาคม 2547 01:14 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ความผูกพันพันผูกปลูกรักให้
เต็มดวงใจใจดวงทรวงแน่นเหนียว
จากแรกเริ่มเริ่มแรกแปลกจริงเชียว
ช่างกลมเกลียวเกลียวกลมสมหทัย
เหมือนดั่งว่าว่าดั่งชาติครั้งก่อน
เคยโคจรจรโคโผชิดใกล้
ร่วมทำบุญบุญทำฉ่ำหทัย
เกิดชาติใหม่ใหม่ชาติมิขาดกัน
จึงพบพานพานพบให้คบหา
เป็นบุญญาญาบุญแนบหนุนฝัน
ให้พบเจอเจอพบประสบกัน
เหมือนดั่งฝันฝันดั่งที่ตั้งใจ
แถมใกล้ชิดชิดใกล้ไม่เคยห่าง
แม้แต่ทางทางแต่ไกลแค่ไหน
ยังเหมือนชิดชิดเหมือนมิเลือนไกล
ด้วยดวงใจใจดวงยังห่วงกัน
จึงได้เกิดเกิดได้ในดวงจิต
กับญาติมิตรมิตรญาติมิขาดนั้น
เหมือนสายใยใยสายด้ายเดียวกัน
ที่เธอฉันฉันเธอมิเผลอลืม
ขอบคุณค่ะสำหรับกลอนที่แต่งให้ ประทับใจมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ ซึ้งจัง และอยากจะบอกเหลือเกินว่า สาเหตุที่เราไม่เคยห่างกัน เพราะสายใยความผูกพันที่เรามีไงค่ะ ทำให้เราไม่ห่างกัน ดีใจที่เราได้รู้จักกันมากๆๆๆๆเลยนะค่ะ
23 พฤษภาคม 2547 18:35 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ด้วยรักเขาจนหมดใจในตัวฉัน
ไม่เคยลืมความสัมพันธ์หรือหวั่นไหว
รักที่ให้ยังปรากฏจรดใน
ดวงหทัยของเราเฝ้าจดจำ
แต่เหตุใดกันนี่ที่เป็นเขา
กลับมาลืมรักเราเฝ้าถลำ
รักที่ให้ใจที่มีที่กระทำ
เขาไม่เคยจะพรอดพร่ำจำใส่ใจ
จึงเหลือเพียงตัวเราที่เฝ้าคิด
อยากใกล้ชิดกับเขาเฝ้าฝันใฝ่
แต่ที่สุดในวันนี้ที่เป็นไป
คือความรักหมองไหม้ใจระทม
22 พฤษภาคม 2547 17:15 น.
ผู้หญิงไร้เงา
คือรักจริง...ผู้หญิงไร้เงา
Imagine
ระยะทางวันเวลาที่ไกลห่าง
ความอ้างว้างไม่เคยทำให้หวั่นไหว
เพราะส่วนลึก.....ยังมีเธอไม่เปลี่ยนไป
เหงาแค่ไหน.....ก็อยู่ได้ด้วยรักเธอ
แค่รับรู้ว่าใจเธอยังมีฉัน
พร้อมดูแล.....ผูกพันมั่นเสมอ
ถึงวันนี้เราห่างไกลกันนะเออ
ยังพบเจอเธอทุกครั้งที่หลับตา
เพราะหัวใจยังมีเธอไม่ไปไหน
คืนวันอาจเปลี่ยนไปให้ห่วงหา
เธอก็ยังอยู่ใกล้ใจแม้ไกลตา
ทุกเวลาเหมือนเรานั้นได้ใกล้กัน
ขอบฟ้ากว้างยังมีดาวพราวเต็มฟ้า
ความห่วงใย.....ห่วงหาในใจฉัน
ก็ยังคงอยู่เสมอ.....ทุกคืนวัน
พร้อมรักแท้คงมั่น.....มิผันแปร.....
และคือเรา...ฉันกับทราย
ผู้หญิงไร้เงา
แม้ขอบฟ้ากว้างใหญ่แผ่ไพรสาร
ยังไม่เท่าดวงมาลย์ของตัวฉัน
ที่มีรักล้นใจในทุกวัน
แถมรักนั้นฉันมอบให้ได้แค่เธอ
มิเคยเผลอเปลี่ยนไปให้ใครอื่น
ทั้งหลับตื่นฉันนั้นยังพร่ำเพ้อ
มีเพียงเธอคนเดียวที่พบเจอ
รักล้นเอ่อมีให้เธอเพียงผู้เดียว
ระยะทางแสนไกลให้ปรากฎ
แต่ดวงใจทั้งหมดมิคดเคี้ยว
ยังมั่นคงซื่อตรงคงรักเดียว
และกอบเกี่ยวเก็บรักและภักดี
ให้เพียงเธอเท่านั้นที่มั่นหมาย
เป็นคนข้างเคียงกายไม่หลีกหนี
มอบให้แล้วใจภักดิ์รักที่มี
แด่คนดีคนนี้ที่ผูกพัน
หน้าส่วนตัว
879
Calendar
Lovers
6 คน เลิฟผู้หญิงไร้เงา
