15 เมษายน 2547 21:32 น.
ผู้หญิงไร้เงา
เธออาจเคย ผิดหวัง นั่งเศร้าหมอง
และเนืองนอง ความขื่นขม ระทมจิต
ทำให้เธอ เชื่อเสมอ ในความคิด
ว่ารักนั้น มักเป็นพิษ ในจิตใจ
ทำให้คอย ประชดใคร เขาไปทั่ว
พร้อมทำตัว เกลียดกลัว รักหวั่นไหว
ไม่เคยคิด รักเป็นมิตร ในจิตใจ
ตั้งแต่ตอน เขาจากไป มีใหม่เลย
แต่วันนี้ เธอเปลี่ยนไป ไม่เหมือนเก่า
เพราะต้องการ มีเรา เฝ้าเปิดเผย
ว่าพร้อมแล้ว จะเริ่มต้น คนคุ้นเคย
กับฉันเลย คนดี ที่ห่วงใย
ขอเพียงฉัน รอพบ ประสบเห็น
รักอาจเป็น ก่อเกิด กำเนิดให้
สองใจคิด อยู่ใกล้ชิด ติดดวงใจ
กลายเป็นหนึ่ง หทัย ให้ผูกพัน
ซึ่งตัวฉัน พร้อมจะรอ ขอบอกไว้
รอด้วยใจ แน่วแน่ แท้คงมั่น
รอให้เจอ คนที่ใช่ ในชีวัน
และคิดว่า คนคนนั้น คงใช่เธอ
สวัสดีค่ะสมาชิกทุกท่าน ผู้หญิงไร้เงาคงต้องหายไปอีกประมาณ 15 วันแล้วนะคะ อิอิ ก็เนื่องด้วยคุณคอมฯ ที่บ้านมีปัญหา สาเหตุที่พอคาดเดาได้ตอนนี้คือเกิดจากเมนบอร์ด จึงจะส่งเมนบอร์ดเข้าเคลมกับบริษัท เป็นเวลาประมาณ 15 วัน ทำให้ไม่สามารถมาทักทายเพื่อนสมาชิกได้เหมือนเคย และต้องขอโทษสำหรับคอมเม้นท์ของเพื่อนสมาชิกในบทที่ผ่านมาด้วยนะคะ เนื่องจากเครื่องของผู้หญิงไร้เงามองไม่เห็นคอมเม้นท์ใดเลยค่ะ จึงเรียนมาเพื่อขออภัยผู้ที่ส่งคอมเม้นท์ให้ทุกท่านนะค่ะ แต่เมื่อไหร่ที่เห็นคอมเม้นท์ท่านจะตอบให้หลังจากเมนบอร์ดกลับจากร้านซ่อมแล้วนะค่ะ ด้วยรักและคิดถึงค่ะ
15 เมษายน 2547 21:27 น.
ผู้หญิงไร้เงา
เธออาจเคย ผิดหวัง นั่งเศร้าหมอง
และเนืองนอง ความขื่นขม ระทมจิต
ทำให้เธอ เชื่อเสมอ ในความคิด
ว่ารักนั้น มักเป็นพิษ ในจิตใจ
ทำให้คอย ประชดใคร เขาไปทั่ว
พร้อมทำตัว เกลียดกลัว รักหวั่นไหว
ไม่เคยคิด รักเป็นมิตร ในจิตใจ
ตั้งแต่ตอน เขาจากไป มีใหม่เลย
แต่วันนี้ เธอเปลี่ยนไป ไม่เหมือนเก่า
เพราะต้องการ มีเรา เฝ้าเปิดเผย
ว่าพร้อมแล้ว จะเริ่มต้น คนคุ้นเคย
กับฉันเลย คนดี ที่ห่วงใย
ขอเพียงฉัน รอพบ ประสบเห็น
รักอาจเป็น ก่อเกิด กำเนิดให้
สองใจคิด อยู่ใกล้ชิด ติดดวงใจ
กลายเป็นหนึ่ง หทัย ให้ผูกพัน
ซึ่งตัวฉัน พร้อมจะรอ ขอบอกไว้
รอด้วยใจ แน่วแน่ แท้คงมั่น
รอให้เจอ คนที่ใช่ ในชีวัน
และคิดว่า คนคนนั้น คงใช่เธอ
สวัสดีค่ะสมาชิกทุกท่าน ผู้หญิงไร้เงาคงต้องหายไปอีกประมาณ 15 วันแล้วนะคะ อิอิ ก็เนื่องด้วยคุณคอมฯ ที่บ้านมีปัญหา สาเหตุที่พอคาดเดาได้ตอนนี้คือเกิดจากเมนบอร์ด จึงจะส่งเมนบอร์ดเข้าเคลมกับบริษัท เป็นเวลาประมาณ 15 วัน ทำให้ไม่สามารถมาทักทายเพื่อนสมาชิกได้เหมือนเคย และต้องขอโทษสำหรับคอมเม้นท์ของเพื่อนสมาชิกในบทที่ผ่านมาด้วยนะคะ เนื่องจากเครื่องของผู้หญิงไร้เงามองไม่เห็นคอมเม้นท์ใดเลยค่ะ จึงเรียนมาเพื่อขออภัยผู้ที่ส่งคอมเม้นท์ให้ทุกท่านนะค่ะ แต่เมื่อไหร่ที่เห็นคอมเม้นท์ท่านจะตอบให้หลังจากเมนบอร์ดกลับจากร้านซ่อมแล้วนะค่ะ ด้วยรักและคิดถึงค่ะ
13 เมษายน 2547 18:54 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ด้วยรักและห่วงใย
ผู้ชายคนเดิม
..อาจไม่เห็นฉันใกล้
แต่รู้ไหม..ไม่น้อยเลยที่ห่วง
วันนี้เราไกล .. คล้ายจะเกิดภาพลวง
ให้หวั่นร้าว - น้ำตาร่วง.. เพราะเหงาราน
..
..อย่าหวั่นเลยคนดี
ต่อให้เราไกลกันกว่านี้..เธอจะยังมีฉัน
และเป็นหนึ่งเสมอที่..รับรู้ได้ว่า ผูกพัน
คำมั่น..ในเวลาสั้น-สั้นตอนนั้น .. ยังชัดเจน
..
.. เธอไม่เคยไร้เงา - ฉันรู้สึก
ทุกภาพฝันส่วนลึก .. อาทรเร้น
นี่คือฉัน..และนั่นเธอ ... เหมือนเดิมที่เคยเป็น
ด้วยรักและห่วงใย..ไม่อาจว่างเว้น หรือให้ใคร-ใคร
ภักดียังมีให้แด่เธอ
ผู้หญิงไร้เงา
เธออาจจะไม่มาหา
แต่เธอยังมีค่าสำหรับตัวฉัน
ระยะทางที่ห่างแต่มิร้างความผูกพัน
เรายังคงชิดใกล้กันฉันมั่นใจ
และไม่เคยจะหวั่นไหวในความรู้สึก
เพราะในส่วนลึกของความรู้สึกยังชิดใกล้
เธอยังมีฉันเพราะฉันยังห่วงใย
และเรายังคงชิดใกล้สัญญาใจไม่เคยจะจืดจาง
ไม่ว่าวันเวลาจะเปลี่ยนผัน
เธอและฉันไม่เคยจะหมองหมาง
ระยะทางอาจกั้นไว้แต่ใจนั้นไม่เคยจะจืดจาง
รักเราที่เคยร่วมสร้างยังภักดีมิจางจากดวงใจ
12 เมษายน 2547 00:36 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ฉันมอบแล้วใจนี้นะที่รัก
พร้อมนำชักรักให้ไม่แปรผัน
มีเพียงเธอในจิตคิดผูกพัน
นอกจากนั้นไม่มีใครในฤดี
แม้นห่างไกลเพียงใดในชีวิต
แต่ดวงจิตใกล้ชิดไม่หลีกหนี
สัญญามั่นสัญญาใจในฤดี
ยังคงมีให้เธอเสมอไป
ห่างแค่กายแต่ใจไม่ต้องห่วง
รับประกันแม้วันล่วงนานเพียงไหน
ยังเป็นเธอคนดีที่ห่วงใย
เพราะหทัยมอบให้ได้แค่เธอ
และจะรอวันนั้นที่ฝันหา
มีเธอมาใกล้กายานั้นเสมอ
ฉันจะรอมิท้อใจรอให้เจอ
รอเพียงเธอคนดีนี้สัญญา
10 เมษายน 2547 03:14 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ด้วยดวงใจยังมีรักภักดีให้
แม้เธอไกลเพียงใดไม่เคยหวั่น
จากเพียงตัวหัวใจชิดใกล้กัน
ในทุกวันเวลาและนาที
จึงขอบอกเธอคนดีที่ห่วงหา
เธอจะอยู่ในอุราของฉันนี้
ไม่มีพรากจากไกลในทุกที
ดวงฤดียังชิดใกล้ในทุกวัน
พร้อมดูแลร่างกายมิผ่ายผอม
หรือตรอมตรมในใจให้เธอหวั่น
เพื่อจะรอเธอคนดีในชีวัน
กลับมารักมาผูกพันดั่งสัญญา
แต่อย่างไรดูแลตัวเองบ้าง
อย่าให้ความอ้างว้างสร้างปัญหา
ระยะทางแสนไกลเกินสายตา
จึงไม่อาจเข้ามาคอยดูแล
แต่อย่างไรรู้ไว้ว่าใจห่วง
หมดทั้งทรวงมอบให้ในรักแท้
มีเพียงเธอเท่านั้นฉันดูแล
และรักแน่ในจิตคิดผูกพัน